The Day We Fall In Love

Chapter 35

“Ang likot mo kase.”

“Shut up,” I said.

Humiga ako at hinayaan muna si Daniel na magligpit nung kalat.

Nagising ako dahil sa kung anong mabigat na nakadantay sa baywang at legs ko. Pagtingin ko ay kamay at paa pala. Bigla namang tumibok ng mabilis ang dibdib ko habang nagsitayuan ang mga balahibo sa buong katawan ko. Naririnig ko pa yung mahina niyang hilik. Tinignan ko ulit yung kamay ni Daniel na nakapulupot sa baywang ko dahil nakatalikod ako sakanya at yung isang leg niya na nakadantay din sa legs ko. Ang totoo ay nakakangawit pero wala akong lakas ng loob para alisin ito.

Umikot ako para magkaharap kami. Napangiti nalang ako.

-

“So kamusta naman ang tulog mo?” tanong ni Daniel.

Kung alam mo lang.

Nandito kami sa sala nakaupo habang nanunuod ng tv at nagb-breakfast.

“It was actually good, how 'bout yours?”

“Hmmm.. Ganun din. Pretty good,” sabi ni Daniel. “Hindi ka naman nagising? Yung may naramdaman ka... or narinig?”

“Huh? Wala naman,” I lied. “Why?”

“Nothing.”

Gonna go with the flow.

“Eh, where did you slept?”

“Malamang sa kwarto ko,” sagot niya habang nakatutok sa tv.

Shoot! Napakunot ang noo ko. I didn't knew why though. Was it because he lied or the reason why he had to lie.
However, deep inside, I wanted to smile.

Napatingin ako ng tumunog ang phone ko. Pau is calling. OMG.

“Hey.”

(Good morning!)

“Morning. Napatawag ka?”

(Ayy! Bawal na ba tumawag sa beshy ko?)

“No.. I was just asking,” I said quietly.

(Haha! Seryoso mo naman masyado bes. Okay ka lang ba dyan? May bagyo pa naman)

“Yeah, napanood namin sa tv kanina. But I'm fine bes, don't worry.”

(Namin? Umuwi ka sa inyo?)

Kumunot ang noo ko. “N-no.. I'm still here, in my own, you know.”

Napatingin ako kay Daniel na tutok pa din sa basketball na pinapanood niya. Tapos nilakasan niya yung volume.

“Psst! Wag mong lakasan may kausap ako oh,” I said whispering.

“Loudspeak mo nalang,” bulong din ni Daniel pabalik.

(Bes? You still there?)

“Hello? Ano ulit yung sinabi mo?”

Tinignan ko ng masama si Daniel.

(I said, pupuntahan nalang kita)

“Huh? Uhmm.. Malakas pa naman ang ulan and traffic ngayon bes. Next time nalang siguro.”

Tumikhim naman si Daniel at dahil magkatabi lang kami, narinig yon ni Pau.

(Sino yun?)

“What?”

(May kasama ka?)

“Huh? Are you kidding? Mag-isa lang ako dito noh. Baka yung tv, yeah, commercial kase.” Pagkasabi ko nun, napalingon si Daniel. Pinandilatan ko siya ng mata na huwag magsasalita.