Esther adımlarını hızlandırdı ve Zayn ile kızının yanına ilerledi.
"Zayn." dedi nefes nefese. Zayn'in bakışları Esther'i bulmuştu.
Esther gülümsedi ve ona yaklaştı.
"Teşekkür ederim." dedi kollarını boynuna sıkı sıkı sarıp.
Onu içine alıp bırakmamak istiyordu.
"Teşekkür ederim, teşekkür ederim." kulağına doğru mırıldanırken Zayn'in bir kolu Esther'in belini sardı.
"O benim de kızım." demişti sadece.
Bu Esther'in kalp atışını hızlandırdığında Zayn kaşlarını çatıp Esther'in gözlerine baktı, ağladığını anlamıştı.
Esther gözlerini kaçırdı ve gülümseyerek Zadia'yı inceledi.
"Anne!" diye bağırdı o an Zadia annesini yeni fark ederek.
"Babam beni okuldan almaya gelmiş!"
"Sen iyi misin?" dedi Zayn Esther'in Zadia'ya bir şey söylemesini beklemeden, bunu sorması Esther'i şaşırtmıştı.
"Şu an benden iyisi yoktur." dedi Esther gülümsemeye çalışarak ama Zayn bir şeylerin olduğunu anlamıştı.
"Peki birkaç dakika önce?"
Esther Zayn'in koluna girdi ve o an aklına birkaç dakika önce Harry'nin arabasında olduğu geldi.
Ve bu bir kez daha onu parçaladı.
"Ben iyiyim Zayn." Zadia ileride koşup bir şeyler söylerken ikisinin de gözleri ona döndü.
"Babacığım." dedi Zadia en sonunda onlara doğru koşup.
Bu görüntü Esther'in kalbine sığmıyordu.
Bir anda dünyanın en mutlu kadını haline gelmişti.
"Ben çok yoruldum." dedikten sonra kollarını babasına uzattı, kucağa alınmak istiyordu.
Zayn onu kucağına aldığında Esther Zayn'i bırakmadı aksine koluna daha sıkı girdi.
Bu görüntü Esther için hem neşe vericiydi hem de komikti.
Zayn'in kucağında kızı vardı ve kendisi de onun koluna girmişti.
Anne kız birbirlerine gülümserlerken Zayn'in bakışları kızının gözlerindeydi, bu kadar güzel olduğunu yeni fark etmişti. Kendi gözlerinin şekline benzeyen mavi yeşil arası gözleri ve kıvırcık saçları onu çok sevimli gösteriyordu.
"Sen neden geldin?" dediğinde Zayn birkaç saniyelik sessizlikten sonra yanıtladı.
"Senin Zadia'yı almadığını söylediler."
Esther cevap vermeyip kafasını onun omzuna yasladı ama tam o saniye Harry'nin arabasıyla yanlarından kahrolmuş bir şekilde geçtiğini ikisi de fark etmedi.
Dakikalar geçti ve onlar sonunda eve vardı. Zadia'nın küçük elleri kırmızı olmuştu ve yol boyunca üşüdüğünü söylemişti.
Esther'in eve girince ilk yaptığı Zadia'yı bir battaniyeye sarıp kucağına almaktı. Zayn'in ilk yaptığı ise karşı koltuğa oturup gözlerini kapatmaktı.
Zadia kendini uykuya bıraktığında Esther Zayn'i uzun süre inceledi ve kendini anıları hatırlamaktan geri koyamadı.
"Harry!" Esther onun kulağına doğru konuştu.
"Eve gidelim." dedi Harry ama elleri durmuyordu.
Sürekli ona dokunmak istiyordu.
"Böyle yaparsan eve tek başına gideceksin." dediğinde Harry huysuz bir çocuk gibi yanıtladı.
"Hadi ama! Tüm sınavlarda sınıf birincisi oldum, bunu hak ediyorum."
"Öyle mi?" dedi Esther bir elini Harry'nin yanağına koyarak.
O sırada bir gürültü duyuldu ve herkesin gözü oraya döndü.
"Zayn!" diye bağırdı Kate sandalyesinden atlayıp ona doğru koşarak.
Zayn'e değer veriyordu ve Zayn hakkında en çok bilgiye sahip olan o idi.
Esther neler olduğunu incelerken Zayn'in biraz önce oturduğu sandalyeyi devirerek kalkmış olduğunu anladı ve o an garsonlardan birine yumruk attığını gördü.
Bu genelde yaşanırdı.
