Esther Zayn'e olası durumlarda yapması gereken her şeyi teker teker anlattı ve evde eksik bir şey olmadığından emin olduktan sonra çıktı.
Okula giderken aceleciydi çünkü dersin başlamasına yalnızca 17 dakika kalmıştı.
Hızlıydı ama kalan süresini fark edince adımlarını biraz daha hızlandırdı ve telefonunu kontrol ettikten sonra birkaç dakika içinde okulda oldu. Dersin başlamasına 3 dakika daha olduğunu görünce önce bir şişe su aldı ve onu içerek dersliğe ilerledi.
Uykusuzluk onu yakında öldürecekti.
Dersliğe geçti ve herhangi bir yere oturup dersin başlamasını bekledi. Telefonda Zayn'den bir arama olmadığını fark edince derin bir nefes verdi.
Küçük kızı doğmuştu ve doğalı henüz sadece 21 gün olmuştu. Geceleri uyuyamıyordu ve bu Esther'in tüm dengesini yerle bir etmişti.
Bir aydan biraz daha fazla süredir okula gitmiyordu ve derslerden fazlasıyla geri kalmıştı. Sınavları veremeyeceğini düşündüğü için Zayn'le konuştukları o planı uyguluyorlardı.
Esther zayıf olduğu derslere katılıyordu ve Zayn evde bebeğe bakıyordu.
Fakat bu durum yeni doğmuş bir bebek ve hayatı boyunca ilk kez bir bebekle tanışmış adam için fazlasıyla zordu.
Zadia ismini verdikleri minik bebek sürekli ağlıyordu ve Zayn onu susturma konusunda pek başarılı değildi ama bunu Esther'e söylemiyordu.
O okuldan gelene kadar ölüm gibi saatler geçiriyordu sadece.
Esther profesörün geldiğini fark edince perçemini kulağının arkasına sıkıştırdı ve dersi dinlemeye başladı.
Dersin son dakikaları Esther'in telefonuna Zayn'den kesintisiz aramalar gelmeye başladığında Esther artık acil bir şey olduğuna karar verip çantasını topladı ve eve gitmek için okuldan ayrıldı.
Okula geldiğinden daha hızlı bir şekilde eve gittiğinde apartmanda bile minik Zadia'nın seslerinin yankılandığını duydu.
Anahtarı kapıya geçirdi ve hızlıca eve girdi.
"Ne oldu?" dedi korkuyla. Zadia Zayn'in kucağındaydı ama ağlıyordu. Zayn ne yapacağını bilememenin siniriyle kıpkırmızı kesilmişken Zadia'yı annesine verdi.
"Bilmiyorum, sadece ağlıyor. Anlamadım ne istediğini." Esther onun ağzına emzik verdikten sonra sırtını okşadı ve o yumuşak sesiyle şarkı sözlerini mırıldanmaya başladı.
"Şimdi annem ve babamın bana sahip oldukları yaştan daha büyüğüm."
Zayn koltuğa oturdu ve gözlerini kapatıp birkaç saniyede sakinleşen bebeğe anlam veremedi ama sessizliği bozmayıp Esther'i dinledi.
"Peki şimdi benim hakkımda ne düşünüyorlar?"
Esther'in sesi güçlüydü ama içinde kıyametler koptuğunu ikisi de biliyordu.
Babası hamile olduğunu anlayınca onu daha fazla görmek istememişti. Aslında babası Zayn'den hamile olduğunu anlayınca onu daha fazla görmek istememişti. Hamile olması bir sorun değildi yani.
Sorun Zayn'di.
Esther bunun üzerine hiç düşünmeden evden ayrılmıştı. Zayn'in zaten bir ailesi yoktu bunun için Zayn elindeki her şeyi verip henüz sahiplenmeye alışamadığı ailesi için bu evi tutmuştu.
Üç kişiye yetecek, küçük bir evdi.
"Nasıl hiç bencil olmayan bu gerçek aşkı düşleyebildim?"
Şarkı sözleri nedensiz bir şekilde Zayn'i sinirlendiriyordu.
Her zaman onu sakinleştiren şarkı şu an onu fazlasıyla sinirlendiriyordu hem de.
"Merak ediyorum, acaba üzerimde hiç bir beden görecek miyim? Ya da sadece çatlak tavanı izlemeye devam mı edeceğim?"
"Benim işim var." Zayn koltuktan kalktı ve telefonunu alır almaz evden uzaklaştı. Kafasını dağıtmaya ihtiyacı vardı.
