Zayn'siz geçen ilk günde Esther küçük kızını parka götürdü ve tüm gün onun istediği kadar parkta kaldılar.
Zayn'siz geçen ikinci günde Esther küçük kızının en sevdiği kahvaltı masasını hazırladı ve günün devamında onun en sevdiği iki kurabiyeyi onunla birlikte hazırladılar.
Zayn'siz geçen üçüncü günde Zadia annesiyle birlikte boyama yapmak istedi ve Esther bunu onun için gerçekleştirdi.
Zayn'siz geçen dördüncü günde Zadia uzun bir küvet keyfi yapmak istedi ve Esther onun için küveti doldurup renkli köpüklerden ekledi.
Zayn'siz geçen beşinci günde Zadia karton bir kutuyu kaplumbağaya dönüştürmek istedi ve gün boyu kutuyu boyadılar.
Zayn'siz geçen altıncı günde ufak bir değişiklik vardı.
Harry Esther'i aramış ve boşanma kağıtlarını ayarladığını söylemişti, Esther ise sadece bunu daha sonraya ertelediğini söyleyip telefonu kapatmıştı.
Zayn gelip onunla tekrar konuşuncaya kadar ilgilendiği tek şey Zadia olacaktı.
Harry bunu anlamamış olmalı ki telefonu açana kadar yeniden ve yeniden aradı. En sonunda Esther içinden geçen her şeyi söylemişti.
Zayn'e birkaç seçenekte bulunacaktı ve eğer Zayn bunu kabul etmezse, bu olay o zaman tamamen bitecekti.
Kendisi de olayın neden hala bu kadar uzadığını bilmiyordu. Zayn'in değişmeyeceğinden neredeyse emindi ama içinde bir umut vardı. Zadia babasını seviyordu ve kendini Zadia'yı babasından ayıracak kadar kötü biri olarak görmüyordu.
Bunu düşünürken Zayn'in eve gelmemesini görmezden gelmişti. Sanki eve her gün geliyormuş gibi cevaplamıştı bu soruyu. Geliyor ve az da olsa ilgilenmiyormuş gibi.
Yedinci gün ise Esther küçük kızına birçok kitap okumuştu, en sonunda onu yine bir masalla uyutmuştu ve o uyuduktan sonra kendisi de tam uyuyacaktı ki kapıdan sesler geldi.
Kalbi hızla atarken kendini küfür etmemek için zor tuttu.
Kimin geldiğini bilmiyordu ve bu onu daha fazla korkutmuştu.
Zadia'nın uyanmaması için üzerine pikeyi biraz daha çekti ve ses çıkarmadan kapıya yaklaştı.
Kapıya kulağını dayayıp sesleri dinlerken bu ona hiç tanıdık gelmiyordu.
Kapıya kilidi geçirdi ve kapıyı hafifçe açtı.
"Kimsin?"
"Benim, Zayn." onun her zamankinden daha boğuk sesini duyduğunda kapıyı tekrardan kapattı ve kilidini açtıktan sonra kapıyı da açtı.
Zayn dengesiz bir şekilde eve girdi ve eve girer girmez Zadia'nın karton kaplumbağasını ezdi.
"Özür dilerim." dedi daha sonra ve eğilip onu düzeltmeye çalıştı. "Siktir, özür dilerim, evet."
Esther'de onun ardından eğildi ve onu düzeltmeye çalıştı ama karton ezilmişti ve düzelmesinin bir olanağı yoktu.
Zayn tekrar ayağa kalktı ve koltuğa giderken defalarca kez sendeledi.
Esther onun sarhoş olduğunu o saniye anlamıştı.
Gözlerini kapattı ve koltuğa oturdu daha sonra kafasını tutamayınca koltuğa yattı, nefes alışverişleri yavaşlamıştı.
Esther karton kaplumbağayı oraya koydu ve Zayn'in yanına, boş kalan yere oturdu.
"İyi misin?" dedi daha sonra. Zayn gözlerini açtı ama Esther'e bakarken gözlerini kısıyor ve kırpıştırıyordu.
"Değilim." dedi Zayn anında.
"Neden?" Esther bu saniyelerin onu konuşturmak için en uygun saniyeler olduğunu biliyordu.
"Beni bırakıyorsun." dedi Zayn düşünmeden. Elini uzattı ve çekinerek Esther'in yanağına koydu. Zayn'in bunu yapmasıyla ikisi de aynı anda gözlerini kapattı ve Esther'in gözlerinden bir damla yaş süzüldü.
"Nasıl iyi olabilirim?"
