Esther ve Harry kafeye girdi.
Masayı incelediklerinde Zayn hariç geriye kalan herkesin toplandığını gördüler.
"Hey." dedi Harry sandalyesini çekip otururken.
"Merhaba." dedi Esther de herkesi inceleyip. "Zayn nerede?"
"O gelmeyecek." Kate başını telefondan kaldırmadan konuştu.
"Neden?" Esther bir kaşını kaldırıp sorgular gibi baktı Kate'e.
"Belki de bizimle olmaktan mutlu değildir."
Harry buna dalga geçer gibi güldüğünde oğlanlar kendi sohbetlerine başlamıştı bile.
"Babam büyük bir risk aldı, bu iş sonucunda ya milyarder ya da beş parasız olacağız."
"İlki için dua edeceğim." dedi Harry. "Bizi de unutmazsın değil mi?"
"Asla dostum, asla unutmam sizi." Chris kolunu Harry'nin omzuna attı ve birbirlerine gülümsediler.
Böyle küçük sohbetler dakikaları saatlere çevirirken Esther kafasını dışarıya çevirdi ve yanından geçenlere baktı. Bunu bir süre yapmaya devam ederken gözüne Zayn ve yanında tanımadığı bir çocuk çarptı.
Masadan hızla kalktığında hepsinin gözü ona döndü.
"Ben hemen geliyorum."
"Nereye?" dedi Harry onun bileğini tutup.
"Hemen geliyorum."
"Ben de geleyim." dedi Harry ama Esther onu omzundan tutup tekrar oturmasını sağladı.
"Hemen geliyorum bebeğim."
Koşarak kafeden çıktı ve Zayn'i takip etmeye başladı, yanındaki çocuk kimdi?
Birlikte ilerlerken Esther ona seslenmeden önce biraz takip etmek istedi. Nereye gidebilirdi ki?
İki binanın arasında yere geçtiler ve yanındaki çocuk konteynerın hemen yanında oturan bir diğer çocuğun eline bir şey verdi ve Esther bunun uyuşturucu olmasından korktu.
"Zayn?" dedi onlar tekrardan ilerlemeye başladıklarında.
Zayn sesle birlikte yavaşladı ama durmadı, bu sesi tanımıştı çünkü.
"Zayn?" Esther adımlarını hızlandırdı ve onun önüne geçti.
"Neden bizim yanımıza gelmedin?"
"İstemedim." dedi ve yanındaki çocuğa birazdan yanına geleceğini söyledi.
Çocuk uzaklaşmıştı.
"Neden? Bir sorun mu var? Kate bile bize değişik davranıyor."
"Bir sorun yok Esther, sen dön."
"Sen nereye gideceksin?"
"İşim var." dedi ama gözlerini kaçırıyordu. Her zamanki gibi.
"Yasadışı bir şey yapmıyorsun değil mi?"
"Sonra görüşürüz."
Zayn onun yanından geçip gidecekken Esther onun kolunu tuttu.
"Gitme Zayn, burası pek iyi görünmüyor, bize göre değil gibi."
"Esther." dedi Zayn gözlerini ilerideki adama kilitleyip. "Benim ait olduğum yer burası."
-
Esther gözlerini parkta sallanan Zadia'ya çevirdi, günlerdir duygularını yaşamakta sorunluydu, hayatındaki herkese, her şeye karşı sinirliydi.
Neden onun hayatı güzel değildi? Sorguladığı en büyük soru bu idi.
"Anne beni biraz sallar mısın?"
