Taeyong's POV
"Jaehyun..ငါတို႔ martသြားရေအာင္"
"ေတာ္ၿပီHyung"
"Jaehyun ငါတို႔..ဒါေလး သြားစားမယ္"
"က်ေနာ္...ဗိုက္ထဲသိပ္မေကာင္းလို႔"
"Jaehyun..ဒါေလး..."
"ဟင့္အင္း.."
"Jaehyun..ဒါ.."
"No!"
"Jaehyun...."
"..."
"Jaehyun! ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ တစ္ေနကုန္ပဲ!"
ဟုတ္တယ္ေလ..လူက သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ခါတိုင္းဆို သူက တေက်ာ္ေက်ာ္ေခၚေနတာ..အခုက်ေတာ့??
"ဘာကိုလဲ Hyung??"
"မင္းရဲ႕ပံုစံေလ..ငါက ဟိုသြားဒီသြားေခၚတာကို နည္းနည္းေလးမွ အေရးမလုပ္ဘူး"
"အာ...အဲ့လိုျဖစ္သြားလား.....က်ေနာ္ က်ေနာ္ နည္းနည္းပင္ပန္းေနလို႔ပါ.."
"ဟုတ္လား..ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ?"
"သိပ္ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး..။ စိတ္ထဲမထားပါနဲ႔!အဲ့ဒီ့အစား စိတ္ထဲ႐ွင္းသြားေအာင္ ညေနရံုးဆင္း မုန္႔သြားစားမယ္ေလ"
"အင္း!!!ေကာင္းတယ္...သြားမယ္ေနာ္!"
ဒါပါပဲ..ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း..။ ဒီကေလးက က်ေနာ့္ကို သိပ္ခ်စ္တာဗ်!
*Time skips*
ဒါေပမယ့္ သူဒီေန႔ထူးဆန္းတယ္..။ ခါတိုင္းဆို ကားတံခါးေတာင္ သူကဖြင့္ေပးတာ..ခါးပတ္လည္း သူပတ္ေပးတယ္။ ဒီေန႔က်ေတာ့ က်ေနာ္ကေစာင့္ေနတာ...သူ တစ္ခုမွလုပ္ေပးမသြားဘူး..။
ဒါကလည္း သူ စိတ္႐ႈပ္ေနလို႔ေနမွာပါပဲ...
"Hyung...ဘာစားမလဲ?"
"Ommmmmm...Green tea!Green tea အရသာ!"
"Ok!"
ဒါပဲလား...'Ok!'တဲ့လား? 'Oki'တစ္လံုးတည္းလား?
ခါတိုင္းလို 'ဒီေရခဲမုန္႔ပဲ စားျပန္ပီလား?ဒီကေလးေလးကေတာ့ေလ..'လို႔ မေျပာေတာ့ဘူးလား?
က်ေနာ့္ေခါင္းေလးကို ဖြသြားရမွာေလ..
ေၾသာ္...သူစိတ္႐ႈပ္ေနလို႔ပဲ ေနမွာပါ...
မုန္႔ေတြေရာက္လာေတာ့လည္း က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ေယာက္မွ စကားတစ္ခြန္းမွ မဟၾက!
ဟၾကျပန္ေတာ့လည္း...
YOU ARE READING
Desire (Complete)
RandomJaehyun: က်ေနာ့္ရဲ႕ ဆႏၵက သူ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈသာ... Taeyong: က်ေနာ္ဟာ အျပစ္ကိုထိုက္တန္လို႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနရမယ့္သူ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဆႏၵက သူနဲ႔ျပန္ေတြ႔မယ့္အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ဆိုင္းခြင့္... Jaehyun: ကျနော့်ရဲ့ ဆန္ဒက သူ့ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုသာ... Taeyong: ကျနော်ဟာ...
