Desire (Complete)

Part (16)

Jaehyun's POV

က်ေနာ့္သာ အေသသတ္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ..
Hyungက တဲြၾကရေအာင္တဲ့!!!!
အခုခ်ိန္မွာ ဘာေတြဘယ္လိုဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတာေတာင္ က်ေနာ္ မသိေတာ့ဘူး ရင္ခုန္ရလြန္းလို႔ေသေတာ့မွာပဲ...
ဒီေန့ ရံုးျပန္ဖြင့္ၿပီ..အားးးး!!!သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ဘာစကားကို ဘယ္ကေန ဘယ္လိုေျပာရမလဲ????
မနက္ကတည္းကိုက က်ေနာ္ တစ္ေတြးေတြးနဲ႔ေနလာတာ အခု ရံုးထဲေတာင္ ေရာက္ၿပီ..
ဒီေန႔မွပဲ က်ေနာ္ပဲ ေစာေနသလား သူပဲေနာက္က်ေနသလား မသိ? သူ႔ေနရာေလးကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေရာက္ေတာင္ ေရာက္မလာေသးဘူး...

"Huuuuuu....ေရာက္မလာေသးတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ေတြ႔ရင္ ဘာေျပာရမယ္မွန္းမသိဘူး.."

က်ေနာ္ ရံုးခန္းထဲဝင္ထိုင္ၿပီး လုပ္စရာ႐ွိတာသာ ဆက္လုပ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္

*knock*

"Nae!"

အမယ္ေလးဗ်! ဝင္လာပါၿပီ..ဘယ္တုန္းက ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ မသိဘူး???ခါတိုင္းေန႔ေတြေတာင္ သူ႔ကိုေတြ႔ရင္ ရင္ခုန္ေပမယ့္ ဒီေန႔ကေတာ့ ရင္ကေပါက္ထြက္ေနတာ..

"Jaehyun!..."

ေသပါၿပီ..။ေသဆံုးပါၿပီ...။က်ေနာ့္နာမည္ကို ေခၚလိုက္ကတည္းက ေသသြားပါၿပီ။ က်ေနာ္ ကိုင္ထားတဲ့ စာရြက္ႀကီး ဒီတိုင္းကိုင္ေနၿပီး ဘာမွေတာင္ ျပန္မေျပာႏိုင္ဘူး..။

"ဒီေန႔အတြက္ scheduleေတြက #&&&$-:&#/&./$*.-#&:/&-.&.-#&$$-:&$&"

အိမ္းးးး ေျပာေန ေျပာေန က်ေနာ္က တစ္လံုးမွ နားထဲမဝင္ဘူး

"အဲ့ဒါေတြပဲ..Jaehyun!Jaehyun..."

မလႈပ္မယွက္နဲ႔နားေထာင္ေနေတာ့ ထူးဆန္းေနလို႔ အနားကိုကပ္လာတယ္ထင္ပါ့..။ဘယ္ျဖစ္မလဲ သူ အနားကပ္လာရင္ က်ေနာ္ ရင္အခုန္လြန္ၿပီး အသက္ထြက္သြားမွာ...။

ဒါ့ေျကာင့္ က်ေနာ္ စာရြက္ကို ဖယ္ၿပီး ေခါင္းကိုအျမန္ေမာ့လိုက္ေတာ့

~1 sec~
~2 sec~
~3 sec~
~4 sec~
~5 sec~

က်ေနာ္နဲ႔ ၃လက္မပဲ ကြာေတာ့တဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ေနၿပီး သူေရာ က်ေနာ္ေရာ အျပန္အလွန္ မ်က္ႏွာ၊ မ်က္လံုးေတြကို စိုက္ၾကည့္မိေနတယ္
ခဏၾကာေတာ့ သူလည္း ျပန္ခြာသြားၿပီး