The Marauders (one-shots)

Een beetje te laat

Sirius

'JAMES!' riep ik voor de duizendste keer.
'DOE FF RUSTIG IK BEN BIJNA KLAAR!' riep hij terug vanuit de andere kamer.

Vanavond moest Remus een speech houden over weerwolven. Hij had het beste werkstuk gemaakt en was dus uitegnodigd voor een tovenaarsbijeenkomst waar hij zijn werk kon voorlezen.
Geen wonder dat hij het beste had.
Niet eerlijk.

Maar goed. We moesten om exact half 8 vertrekken.

Het was exact 9 over half 8.

Even later kwam James aanrennen.

'Waarom duurde dat zo lang? Sinds de laatste keer dat je de badkamer op ging heb je helemaal niks verandert!' zei Peter.

'Ehh echt wel. Zie je deze krul hier?' vroeg hij en wees naar een pluk haar.
Ik en Peter keken beide doorgrondig.

'Nee,' antwoordde ik.

'Precies! De vorige keer zag je hem wel en nu is hij foetsie!' lachte James.

'Daar is onze bus!' riep Peter.

We gingen snel naar buiten.
Helaas was het erg druk.
Super veel mensen waaronder toeristen wilde in de "speciale" Engelse bus.

Als laatste stapte we in toen de buschauffeur zei: 'Sorry we zitten vol, u kunt wachten tot de volgende bus komt.'

De volgende bus zou pas over een half uur komen en dan waren we echt veel te laat bij Remus' speech.

We stonden buiten iets te bedenken waardoor we misschien op tijd konden komen.

'HA!' riep James toen zo hard dat we allebei schrokken.

'Als we niet ín de bus kunnen, dan gaan we toch óp de bus,' grinnikte James alsof hij net het slimste zei wat hij ooit gezegd had.

En eigenlijk was dat ook zo.

Dus zo snel mogelijk klom ik behendig via de ramen naar het dak van de bus.

Ik hoorde meisjes giechelen en wijzen terwijl we erop klommen.

Peter lukte het natuurlijk niet dus James moest hem een zetje geven en ik moest vanaf boven aan zijn armen trekken.

Toen hij eindelijk boven was, knipoogde James nog snel naar een stelletje meisjes in de bus en klom er ook op.

Stevig hielde we ons vast toen de bus begon te rijden.

Het was erg moeilijk om je ogen open te houden door de wind en mijn langere haar wat steeds door mijn gezicht kwam.

Ik zocht in mijn zak naar een pakje sigaretten en ik en James staken er een op.

'WOEHOE!' riep ik toen we bijna door de bocht vlogen.

Mensen keken ons raar en boos aan.

Maar we haalde het optijd en hoorde nog Remus' speech.

Waarna hij boos werd omdat we hem niet hadden geholpen met het voorbereiden van zijn speech.