Hyun-Ah dan
Eve yaklaşınca evimin önünde Namjoon un arabası vardı durduğumuzda bizim olduğumuz tarafa döndüler arabadan inip eve doğru ilerledim Chanyeol ve Luhan da benimle birlikte geldiler Anahtarlarımı çıkardım kesinlikle bir kapı şifresi almalıydım bu eve ya da el okutucu göz okutucu da olabilir ah bilmiyorum kapıyı açtım Chanyeol ve Luhan a geçin işareti yaptım kapıyı kapatacaktım fakat buna birisi ayağını kapının arasına koydu kapatamıyorum da bir çoğu gücünü kullanarak kapıyı açmıştı sinirle içeri girdim onlarda arkamdan ben merdivenlere yöneldim üstümü değiştirecektim
Luhan:"Nereye?" Elimle süveterimi tutum
Chan:"Ama elin" Ses vermedim çocukların gözü elime kaymıştı arkamı dönerek odama gittim
Üstümü giymiş İlk yardım çantasını da alarak aşağı inmiştim salona geçip ilk yardım çantasını açıp içinden temizleme suyunu ve pamuğu alıp tek elimle elime sürmeye çalıştım elimden pamuk çekilince elim birinin avucunun içindeydi kafamı kaldırıp baktım Suga ydı gözlerim direk dudaklarına kaydı kırmızı şişik dudaklar onu şimdi öpmek istedim yutkunarak gözlerimi kaçırdım elimi temizleme işi bittiğinde elimi sardı cidden delirmek üzereyim elli elime değiyordu vücudum da karıncalanma ve yanma hissi vardı. Gözlerimi tek tek çocuklarda gezdirdim hepsi Chan ve Luhan a bakıyor ve sanki saldıracakmış gibi hissediyordum birbirlerine Jimin in gözünde ve yanağında morluklar oluşmuştu
Namjoon:"Bize anlatmak istediğin bir şey var mı" Anlamıştım neden yaptığımı soruyordu
Tae:"O kızları üstümüze sen saldın demi?" Evet ben saldım napcan dövcen mi sadece gülümsedim ulan ağzımı açamıyordum ki
Lu han:"Biz kalkalım bence konuşacaklarınız vardır sizin iyi akşamlar Hyun-Ah"
Bende ayağa kalkıp çocukları geçirdim el sallayarak gitmelerini izledim kapıyı kapattım mutfağa girerek dolaptan kola çıkartıp bardaklara doldurdum hepsini teker teker tepsiye dizdim salona geçerek masaya koydum tepsiyi kendimi koltuğa attım kapı çaldı yerimden kalkarak kapıyı açmaya gittim açtığımda ise Sohyun çığlık atarak üstüme atlamıştı
Sohyun:"Çok şükür iyisin..ya sen bizi ne kadar korkutuğu nun farkında mısın sana bir şey olacak diye çok korktum yaa"
Taemin:"Kızı sorguya çekmen bittiyse bırak ta içeri geçelim sonra tartışırsınız..Hem senin eline ne oldu böyle"
Minmin:"Kendine yine zarar mı verdin!" Kafasına geçirdim içeride Namjoon ve çocuklar vardı bide bağırmıştı
He Chan:"Yine mi konuşamıyorsun" Kafamı salladım elimle bu artık "travma haline dönüştü bende"dedim
Sohyun:"İçeri girsek" Kapının önünden çekilip içeri geçmelerine izin verdim bende kapıyı kapattım mutfağa yine geçerek kola doldurdum ikisini kolumun arasına ikisine de elime aldım ve salona geçtim elimdekileri kolumun arasındakileri Sohyun aldı iki bardağı da masaya koydum bende kendimi karşımdaki tekli koltuğa attım
Jimin:"Neden..Yaptın?"
He Chan:"Boşa nefesini tüketme Jimin Şu an Travma dan dolayı konuşamaz"
Namjoon:"Travma mı ne travması" Ard arda sıralanan kelimeler bu çocuk kesinlikle rapçi olmalıydı
Minmin:"Ailesi trafik kazası geçirdiğinde içinde o da vardı her ar-ya ne yapıyorsun" Arkamdaki yastıklardan birini Minhyuk a atmıştım söylemesini istemiyordum
Sohyun:"Söylemeni istemiyor sus bence Minhyuk"
Jimin:"Kağıda yaz o zaman neden yaptığını yaz o zaman!" Şaşırmıştım açıkçası ilk defa bana bağırıyordu masada duran kalemi ve A4 kağıdını alıp karaladım.
"Size demiştim ya hani o gün Jungkook,sen ve Taehyung bana Suga ile ad buluyordunuz ama sen Kafamı çevirince-ah boş versene defolun evimden hemen şimdi!" kağıdı sinirle buruşturup Jimin e attım ayağa kalkıp salonu terk ettim penceremin camından çocuklara bakıyordum arabalarına binmiş gidiyorlardı çok mu sert davrandım acaba aman o da bana kaba davrandı yarın okula gitmeyecek şirkete gidecektim aşağı inip çocuklara misafir odasını gösterip kendi odama çıktım yatağıma girip yorganı başıma çekerek gözlerimi kapattım.
Sabah uyandığımda yataktan kalkıp önce taksi çağırdım sonra da duş alıp üstümü giydim saçımı açık bıraktım ayakkabılarımı da giydim.
Merdivenlerden indim çocuklar daha yeni uyanıyordu.
He Chan:"Nereye"
"Şirkete"
Sohyun:"Okula gelmeyecek misin?"
"İşim var uzun sürebilir bu yüzden akşam görüşürüz" Bir şey demelerine izin vermeden dışarı çıktım kapının önündeki taksiye binip şirketin adını söyledim.
Şirkete geldiğimde taksi parasını verdim Taksiden inerek şirketin içine girip asansöre bindim Ra On un dediğine göre bizim kat en son kattaymış yani tahminlerime göre 11. kat gideceğim kata basıp bekledim. 1.kat...7.kat 8.kat ve 11. kat asansör durduğunda bende asansörden çıktım koridordan geçerken gelen geçen çalışanlar beni gördüğünde eğiliyor ya da kafalarıyla selam veriyordu nereden çıktıklarını bilmediğim Ra on ve Chanyeol yanıma geldiler
Ofise girdik Ra on bana bir kaç dosya göstermiş halletmiştik.Şimdi ise Ra on ve Sohyun ile alışveriş merkezindeyiz ne ironi ama kandırdılar beni ve ben gitmek istemiyordum akşam olmuş 7;50 2 saatten beri alışveriş yapıyoruz.
Ra on:"Bu nasıl?"
"Berbat seni yaşlı gibi gösteriyor"
Ra on:"Sağol ya"
"Her zaman"
Sohyun:"Bak bu sana olur Hyun-Ah dene"
"İstemiyorum" şimdi çıldıracaktım bu ne ya
Ra on:"Sana da bir şey beğendiremiyoruz!"
"İstemediğimi daha kaç kere söyleyeceğim!"
Sohyun:"Hadi ama onlar senin ailen"
"Sohyun kalbini kırmak istemiyorum. Benim tek ailem mezarda yatıyor aklına sok artık şunu nasıl alıştın hayret ediyorum ben bile bu kadar kısa sürede alışamamışken sen. Tamam bende onlara alışma süresinde idim fakat olmadı gidiyorum ben"
İyi dayanmıştım yine de 2 saat anca çenelerini çekmiştim yok şunu al yok bunu al yok şunlar senin ailen ne var yani bu konuları açmasan olmaz demi yok yine açacak o eve gitmek için taksi beklemiştim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yetim Üvey Kardeşim//Bangtan Sonyeondan
Fanfiction17 Yaşında bir genç kız 6 buçuk yaşındayken ailesi trafik kazası geçirmiştir.Ailede sadece Hyun-Ah kurtulmuştur 10 yıldır yetimhanede kalıyordur dilsiz ve sağır taklidi yaparak onu alan aileler Hyun-Ah ı yetimhaneye geri bırakmaktadır. Uyandığında...