Yetim Üvey Kardeşim//Bangtan Sonyeondan

"Lütfen sarıl bana buna ihtiyacım var"

🏫🏫🏫🏫

4. dersteydik ve çok sıkıcı geçiyordu ders ise Matematikti hiç sevmiyordum sahi bu Matematik dersini kim seviyordu ki

Hoca:"Matematikten sıkıldığınızı bu kadar beli etmeyin..Tamam bu sefer serbestsiniz"

Hoca sözünü bitirir bitirmez sınıf birbirleri ile konuşmaya başladı ben Lena ile oturduğum için çocuklarla konuşamıyordum

Lena:"Hyun-Ah dayım mesaj attı baksana"

Elindeki telefona bir göz attım Nana aradı mı diye sormuştu başımı iki yana salladım aramamıştı arasaydı yerini bulacaktım

zil çaldığında telefonumda çaldı o arıyordu Bilgisayarı hemen çıkartıp masaya koydum ana kabloyu alıp tablete taktım sınıftakileri Lena çıkartmıştı parmaklarımı klavye'nin üstünde gezdirmeye başladım Hem konuşuyor hem yerini bulmaya başlıyordum bulmuştum da Lena'ya yerini gösterdim Dylan'a mesaj atmıştı ben ise hala konuşuyordum Nana kapatmak istese bile ben bir konu açıyor kapatmamasını sağlıyordum o kadar salaktı ki anlayamıyordu onu ele verdiğimi yada ben çok saftım

Nana:"Cidden anlayamayacağımı falan mı sanıyorsun ne yaptığını"

"Anlamadım"

Nana:"Anlamamazlıktan mı geliyorsun seni küçük fare benimle konuşurken Dylan'a mesaj attığını bilmiyorum mu sanıyorsun seni zeki sanardım ama o kadar da zeki değilmişsin beni istediğin kadar ele verebilirsin ama asla benden kurtulamazsın"

Nana her konuştuğunda ben yumruklarımı sıkıyordum biliyordu her şeyin farkındaydı planı neydi ne yapmaya çalışıyordu hiç bilmiyordum ama hedefi ben değildim arkadaşlarım dı kardeşim di zeki olmayabilirim ama mantıklı düşünürüm şimdi de olduğu gibi

Nana:"Yazık cidden yazık...Kaldır elleri Polis! Yakalanmış olabilirim ama asla geçmişinden kurtulamazsın!..Alo Hyun-Ah bitti yakalandı rahat rahat dolaşabilirsin etrafta"

Nana Bir plan yapmıştı ama ne planı onu bilmiyordum ne planladın Nana "Lanet olsun! hiç bir şey bitmedi Dylan her şey daha yeni başlıyor o bir şeyler planladı ben ölünceye kadar bu devam edecek birini tutu buna adım kadar eminim o yakalansa da (bağırır)" Masaya tekme attım dışarı çıktım lavaboya girdim sakinleşmem gerekti ama Aynadan kendime baktım birine sarılmam gerek acaba Namjoon'a sarılsam bir şey der miydi bana kızar mıydı denemeden bilemem hadi yaparsın lavabodan çıkıp Namjoon'un beni getirdikleri odanın önüne durdum kapıyı açıp içeri girdim içeride sadece Hoseok vardı o da olurdu yanına giderek kollarımı beline sardım karşılık vermemişti

"Lütfen sarıl bana buna ihtiyacım var" Sesim ağlamaklı çıkmıştı kollarını bana sarınca kendimi tutamamıştım göz yaşlarımı daha fazla tutamamıştım "Dayanamıyorum Hoseok. Artık cidden dayanamıyorum"

Hoseok:"Sakinleş biraz. Anlatmak ister misin?"

"Anlatmalı mıyım sana güvene bilir miyim Hoseok kafam cidden çok karışık"

Hoseok:"Eğer anlatmak istersen ben her zaman buradayım gelir anlatırsın"

Kafamı sallamış bir koltuğa oturmuş başımı Hoseok'un omzuna koyup öylece uyumuştum

🏠🏠🏠🏠

Uyandığımda ilk işim etrafa bakmak oldu odamdaydım sanırım Namjoon ya da Hoseok getirmişti beni buraya yataktan kalkıp dolabıma ilerledim içinden Beyaz kedili pijama mı çıkartıp Giydim kapımı açıp aşağı indim bunların evi yok mu hep buraya geliyorlar koltukta oturuyorlardı gülerek bir şeyler yapıyorlardı fakat ben geldiğimde yüzlerindeki gülümsemeler kaybolmuş yerine donuk yüzler bırakmıştı bahçeye çıktım biraz durmuş içeri girdim bodrum katına doğru gittim parmak izimi okutup içeri girdim merdivenlerden içeri girip annemin küçükken beni çektiği video yu izlemeye başladım hem gülüyor hem ağlıyordum "Sanırım bende sizin yanınıza geleceğim Anne sizi çok özledim çok zor bu hayatta sizsiz yaşamak çok zor. Baba hani derdin ya sen insanlara yardım edersen elbet bir gün o yardım ettiğin insanlar sana da yardım eder diye bu sözün hala aklımda sizi özledim" video'yu kapatıp odadan dışarı çıktım sanırım söyleyecektim bu yüzden yanlarına gittim "Hoseok biraz konuşabilir miyiz" Sesim titremişti Namjoon ve diğerleri bana bakmaya başlamıştı onlara bakmıyordum tek odağım Hoseok'tu

Hoseok:"Tabii"

Ayağa kalkıp bahçeye çıktık bizi duymayacak bir yere gitmiştim "Söylemek istiyorum neden sizden uzak kaldığımı neden böyle olduğumu"

Hoseok:"Dinliyorum"

"Anneannem hapisten kaçmış .........Böyle işte sizden uzak durmamın sebebi bu sizi bir nebze koruyordum Korumaları ben gönderdim evinize kafedeki kız bendim sizi takip eden de bendim aslında bu iki haftadır sizin yanınızda idim ama siz beni fark etmiyordunuz işte bu yüzden her şey"

Hoseok:"Peki bize neden söylemedin böyle bir şeyi"

"Korktum şu an bile sizden uzak durmam gerekiyor Anneannem yakalanmış fakat ona güvenmiyorum belki şu an bile bizi izletiyor olabilir biri bizi izliyor olabilir ama burayı bulacağını da zannetmiyorum çünkü burayı bilmiyor ama okulda dikkatli olmalıyız lütfen bunları diğerlerine söyleme bir süre"

Hoseok:"Peki hadi bakalım içeri girelim"

İçeri girmiş Hoseok yanımdan geçip Yoongi'nin yanına oturmuştu ben ise salonu terk edip Annemler'in odasına girip elbiselerinden alıp yatağa girdim.....