Yetim Üvey Kardeşim//Bangtan Sonyeondan

"Park Hyun-ah"

HYUN-AH'DAN

Ayağa kalkıp gidecekken Nana'nın omzumu tutup kendine döndürmesi ardından omzumdaki sızıyla yüzüne baktım gülüyordu beni buraya öldürmek için çağırmıştı ve ben aptal gibi ayağına kadar gelmiştim onun saçından tutup kafasını duvara vurdum Nana'nın çığlığıyla içeri gardiyanlar girmişti Nana'yı elimden zorla aldıklarında Kafası yarılmıştı kanlar akıyordu

Dylan:"Hyun-ah bana bak iyi misin?"

"Beni buraya öldürmek için çağırdı or*spu! ama beceremedi bırak beni!"

Jin:"Tamam sakin ol"

"Sakinim ben!"

Jungkook:"Mikrop kapmadan hastahaneye gitsek iyi olur"

Lena:"Kötü görünüyor Hyun-ah sen iyi olduğuna emin misin ?Acımıyor mu?

Jin:"Bir kitapta okumuştum bir kadının siniri geçmediği sürece acıyı hissetmezmiş"

Dylan:"Jungkook Hyun-ah'ı kucakla omzuna dikkat et"

Jungkook:"Tamamdır hyung...Hyun-ah uslu dur!"

"Sen bana bağırdın mı!"

Jungkook:"Yok bağırmadım canım nereden çıkardın sana bağırdığımı?"

"Umarım öyledir" Jungkook beni kucağına almış Ceza evinden çıkartmıştı Jungkook Jin'in açtığı arka koltuğa koymuştu sinirim daha geçmemişti hala kafamda nasıl kana bildiğimi düşünüyordum kadın resmen beni öldürmek için çağırmıştı yanına hayır ben salak mıyım da gidiyorum ki o kadın ölmediği sürece bana huzur yoktu camdan dışarı baktığımda hastahaneyi gördüm yine o iğrenç yere gidiyorduk

Lena:"Hiç yüzünü ekşitme Hyun-ah ne olursa olsun o hastahaneye girip yarana baktırıyor'sun"

"Ah..O iğrenç yere beni götürseniz bile kaçacağımı biliyorsunuz!"Omzumun acısı kendini göstermeye başlamıştı

Dylan:"Neden her özelliğin Annene benzemek zorunda ki"

"Çünkü biz Anne kız olduğumuz için birbirimize benzememiz normal Ki Dylan"

Dylan:"Al işte Si-Young da kızgın olunca tam adımla seslenirdi"

Jungkook:"Jin hyung 3 dediğimde yapıyoruz"

Ben daha ne olduğunu anlamadan Jin duran arabadan inmiş arka kapıyı açmıştı Jungkook üç diye bağırdığında koltuk altımdan tutmuş Jin de ayağımdan tutunca yapmak istediklerini anlamıştım arabadan çıkardıklarında çırpınıyordum ama bu çırpınmam omzumun acımasına sebep olmuştu pes etmiştim çırpınmayı bırakıp beni götürmelerine izin vermiştim Lena'nın omzuma bağladığı bir bezle kanın akışını durdurmuştuk Jungkook ve Jin beni bir sedye'ye koymuşlardı sedyeden doğrulunca Dylan beni durdurmaya çalışmıştı

"Oturacağım sadece" O sırada yanımıza Jin ile birlikte Anneme biraz benzeyen bir Doktor geldi yanımıza

Doktor bey:"Geçmiş olsun"

Lena:"Sağ olun"

Doktor bey:"Hım...Öncelikle bu bezi çıkartmam gerek biraz acıyabilir tatlım hazır mısın?"

Hiçbir şey demenden adamın suratına bakıyordum direk başımı yavaşça Dylan'a çevirdim o da benim gibi Doktora bakıyordu

Doktor bey:"Kanama durmuş seni Ameliyata almamız gerekecek merak etme hiç hissetmeyecek'sin..Bir şey mi oldu?"

Dylan:"Ha...yok bir şey"

"Aynen aynen bir şey olmadı"

Doktor bey:"Tamam o zaman gidelim"