17 Yaşında bir genç kız 6 buçuk yaşındayken ailesi trafik kazası geçirmiştir.Ailede sadece Hyun-Ah kurtulmuştur 10 yıldır yetimhanede kalıyordur dilsiz ve sağır taklidi yaparak onu alan aileler Hyun-Ah ı yetimhaneye geri bırakmaktadır.
Uyandığında...
Bu gün Kardeşim'in doğum günü kendi evimi hazırlıyordum balonlar dilek balonları falan filan daha ismini bilmediğim bir çok eşyalar ama bu gün içimde bir huzursuzluk vardı ne yapsam ne etsem de bu huzursuzluğu gideremiyor'dum huzursuzluğumu geçirmek için pasta yapmaya başladım ne kadar yapmaya çalıştıysam da olmamıştı en sonunda o sıkıntı geçmiş pastamı da yapmıştım elimdekileri dolaba koyup mutfağı toparladım sonra da odama çıkıp güzel bir duş alıp üstümü giyindim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Masaya oturup Sohyun'dan öğrendiğim makyajı yaptım ve saçımı düzleştirdim saate baktığımda akşamın yedisiydi telefonumu elime alıp Namjoon'u aradım
Namjoon:"Efendim Hyun-Ah?"
"Yanıma gelir misin?"
Namjoon:"Neden?"
"Öylesine"
Namjoon:"Üzgünüm bu gün olmaz Hyun-Ah çocuklarla dışarı çıkacağız istersen sende gel"
"Yok teşekkürler Namjoon"
Namjoon:"Beni doğum günümde yalnız mı bırakacaksın?"
"Yanıma gelmeyen birinin neden doğum gününe geleyim size iyi eğlenceler" Bir şey demesine izin vermeden telefonu suratına kapattım mutfağa girip dolaptan pastayı çıkartıp kaşıklamaya başladım bir süre evde sıkılmaya başlamıştım anahtarlarımı alıp dışarı çıkmıştım yanıma hiç bir şeyi almamıştım N Seul kulesine (Namsan kulesi) gitmiş bir banka da oturmuştum düşünüyordum ailem yaşasaydı ne olurdu nasıl bir hayatımız olurdu üşüdüğüm için banktan kalktım yürümem biraz olsun ısıtırdı insanı salınarak yürüyordum ileride Namjoon'u ve çocukları gördüm yoongi beni görmüştü içimi ısıtan o gülümsemesi ısıtmıştı içimi ben de istemsiz bir şekilde gülümsedim.
Önüme bir adam geçti tanıdığım biri değildi elindeki silahı gördüğümde içimi bir korku kaplamıştı düşüncelerim doğruydu Nana bir plan yapmıştı eninde sonunda beni öldürecekti son bir kez baktım çocuklara yavaş bir şekilde buraya doğru geliyorlardı benden o kadar uzaklardı ki son kez gülümsedim son kez baktım çocuklara belki de bir daha göremeyecektim " Lütfen yapma ölmek istemiyorum lütfen" Dinlememişti karnımda bir sızı oluşmuştu adam bana çarparak yürümeye başladı karnım o kadar çok ağrıyordu tarif edilemez bir acıydı bu dayanamadım bedenim kendini taşıyamadı belki ölecektim ya da hayata tutunup yaşamımı devam ettirecektim ama yapamazdım yeni bir ailem olmuşken ölemez idim
Yoongi'den
Gece dışarıda Namjoon'un doğum gününü kutluyorduk Hyun-Ah'a da gel demiştik ama gelmek gerine yine her zamanki tavrını sergilemiş Namjoon'u terslemişti bazen cidden bu kızı anlamakta zorluk çekiyordum-duk ama onu o kadarda çok seviyordum Hyun-Ah'a sevgim onun beni ilk öptüğünde başlamıştı ondan ne kadar uzak dursam da Namjoon'un kardeşi olduğu için uzak kalamıyordum onu unutmak için Youra ile çıkmaya başladım sırf unutayım diye ama anladım ki onu unutamıyorum ona çoktan bağlanmışım
