-Devam-
Benim hayatım tehlikeden ibaretti ne kadar uzak da dursam birisi bana tutunuyordu onu da o belaya sürüklemek saçma olurdu peki ya yeni ailem onları tehlikenin içine sürüklemiyor muydum ben ailemi seviyordum ben onlar da beni seviyordu gerçi avucunun içine'Üzgünüm yapamam ben başkasını seviyorum ona ihanet edemem' elini bırakıp ayağa kalktım seni seviyorum diyemedim belki de böylesi daha iyidir balkona doğru ilerledim Tae kapıyı açmazdı ama ben dışarı çıkabilirdim Balkona çıktım hemen altımda havuz vardı havuza atlayarak çıkabilirdim sorun şu ki yüzme bilmiyordum balkonun korkuluğuna çıkıp oturdum atlayıp atlamamak arasında kalmıştım fakat yapamayacağımı bildiğim için geri çekildim o sırada kapı açıldı gelen Lena'ydı Yoongi kapı açılır açılmaz oturduğu yerden kalkıp çıkmıştı
Lena:"Ne oldu Taehyung ikinizi odaya hapsetti ama istediği pek olmamış gibi"
'Eve gidiyorum geliyor musun?'
Lena:"Cidden sizin aranızda ne geçti?"
Sohyun:"Ne oluyor?"
Lena:"Eve gidecekmiş"
Sohyun:"Ama neden?"
'Yorgunum dinlenmem lazım'
Sohyun:"Dökül Hyun-ah!"
Daha fazla dayanamadım gözyaşlarımı daha fazla tutamadım kalbim acıyordu yine yapmıştım kırmıştım onu bu sefer çok fazla kırmıştım hemde 'Bu sefer gerçekten bitti'
Sohyun:"Ne demek bu Hyun-ah Yoongi'ye bir şey demedin değil mi?"
Namjoon:"Ne dedin Yoongi'ye!"
Ben cevap vermeyince yanıma gelip kolumdan tuttu kafamı eğdim yere
Namjoon:"Bana bak! bir hafta önce sen değil miydin ben Yoongi'yi seviyorum diyen şimdi ne oldu da Kardeşim dediğim insanı üzüyorsun söyle"
Sohyun:"Çek elini Namjoon!"
Namjoon:"Bana onu mu koruyorsun Sohyun!"
Sohyun:"Evet Hyun-ah'ı koruyorum şimdi ellerini hemen çek kardeşimin üstünden!"
Namjoon:"O senin kardeşin ise Yoongi de benim kardeşim ben kardeşimin aşağıda üzülmesine izin vermem anlıyor musun!"
Sohyun:"Gözünü aç Namjoon tek senin kardeşin üzülmüyor Hyun-ah'ı kardeşini tanımıyorsun böyle yapıyorsa vardır bir açıklaması kardeşimi üzmene izin veremem"
Namjoon:"O benim kardeşim değil aramızda hiç bir kan bağı yok"
Söyledikleri canımı yakmıştı ben onun kardeşi değildim onun gözünde yabancıdan farkım yoktu Sohyun'un kolunu tuttum aralarının bozulmasını istemiyordum 'Benim için kavga etme teşekkür ederim beni koruduğun için seni seviyorum Prenses'
Sohyun:"Her zaman Uykucu Prenses bende seni seviyorum"
'Ben gidiyorum söylersin artık ev güvenli evimden çıkabilirler'
Sohyun:"Peki canım söylerim okula gelmeyi unutma"
Elimle ok işareti yaptım Pekomon'lu ceketimin şapkasını kafama geçirerek odadan çıktım merdivenlerden indim karşıma Jimin çıktı sinirliydi elimi göğüsüne koyup ittim fazla yakındı
Bayan Kim:"Jimin çekil kızımın önünden!"
Bu seferde Annem önüme geçmişti
Bayan Kim:"Gidiyor musun?"
Kafamı salladım kollarını açarak beni o sıcacık kollarının arasına almıştı ne kadar istemesem de ayrılmak zorunda kalmıştım dışarı çıktım telefonu cebimden çıkartıp Sean'a mesaj attım
"Beni bıraktığın yerden alır mısın?"✔
Sean:"Tabii ki de"✔
Yere oturup beklemeye başladım yanımda bir hareketlilik hissedince başımı sola çevirdim Jin benim gibi yere oturmuş bana bakıyordu
Jin:"Hyun-ah Yoongi'yi seviyorsun değil mi?"
Elini bana uzattı bir şeyler söylememi istiyordu ama elini elimin tersi ile itmiştim
Jin:"Hadi ama onu sevdiğini biliyorum bu gözlerinden anlaşılıyor eğer sevmeseydin Yoongi için ağlamaz ve bu halde olmazdın yanılıyor muyum?"
Tekrar elini uzatınca bu sefer itmemiş eline çizmeye başlamıştım 'O kadar mı belli ediyorum' Gülümseyip kafasını sallamıştı 'Onu da içine çekildiğim belaya atmak istemiyorum Jin onu seviyorum ama yapamam ona başkasından hoşlandığımı söyledim benden uzak dursun diye'
Jin:"Bela derken başını derde mi soktun eğer böyle bir şey olduysa söyle biz halledelim"
'Ben doğduğum gün benimle geldi o tehlike ben öldüğüm sürece bu devam edecek ya ben öleceğim yada O şeytan yani Nana'
Jin:"Öyle deme Hyun-ah"
O sırada yanımızda Sean'ın arabası durdu arabadan inerek yanıma geldi
Jin:"Bu kim?"
Sean:"Merhaba ben Sean Xiao"
Jin:"Bende bu kızın Ağabeyi Kim Seok-Jin"
Sean:"Memnun oldum Seok-Jin gidelim mi?"
'Olur'
Jin'e dönüp el salladım Sean ile birlikte arabaya bindik emniyet kemerimi bağladım Arabayı çalıştırınca başımı cama yasladım eve gidene kadar gözlerimi dinlendirmiştim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yetim Üvey Kardeşim//Bangtan Sonyeondan
Fanfic17 Yaşında bir genç kız 6 buçuk yaşındayken ailesi trafik kazası geçirmiştir.Ailede sadece Hyun-Ah kurtulmuştur 10 yıldır yetimhanede kalıyordur dilsiz ve sağır taklidi yaparak onu alan aileler Hyun-Ah ı yetimhaneye geri bırakmaktadır. Uyandığında...