Yetim Üvey Kardeşim//Bangtan Sonyeondan

"Ne hakkında?"

Hyun-ah'dan devam

Dylan:"Hyun-ah açıklayacağız otur"

"Beni salak yerine koydunuz neden söylemediniz bana"

Jaennie:"Canım ne olur dinle bak söyleyemezdim ben 20 yaşında ablamın sayesinde o evden kaçtım ablam beni Dylan ile tanıştırdı bir süre onun evinde kaldım sonra evlendik bir ay sonra ablamın eniştemin ve senin ölüm haberin geldi yıkıldım ne yapacağımı bilemedim sonra Dylan seni görmüş üstünde okul üniforman bir arkadaşınla gülüşerek giderken bana geldi söyledi emin olamadım ama 2015 yılında saat 7 gibi girdiğin okulda beklemeye başladık gelmiştin seni bulmuştuk ama gelip de sana söyleyemezdik o kadar mutluydun ki arkadaşınla ayıramazdık seni üzgünüm Hyun-ah sana bunca zaman yalan söyledik belki teyzen olduğumu sakladım senden çok üzgünüm"

Yanına yaklaştım elinden tutarak diz çöktüm kızamazdım ki ben ona ailemdi sahip olduğum tek ailem kollarımı boynuna doladım "Özür dileme Teyze bana yalanda söylemiş olsan sen yine de benim ailemsin tek ailem bu güzel duyguyu bana yaşattığınız için size bir teşekkür borçluyum Teyzemi buldum Dayımı buldum o bana yeter"

Jeannie:"Dayın mı Ki Youngdan mı bahsediyorsun"

Dylan:"İki gün önce Hastaneye gittiğimizde gördük tam olarak bilmiyoruz ama Si young'a benziyordu"

Sean:"Konuşmanızı bölmek istemem ama artık diğer meseleye mi geçseniz?"

"Diğer mesele ne?"

Dylan:"Seni Türkiye'ye gönderiyoruz"

"Neden?"

Dylan:"İsimsiz biri Nana'yı para karşılığında Hapishaneden çıkartmış"

"Nasıl yani şimdi o serbest mi bırakıldı peki benim okulum peki ya şirket o ne olacak?"

Jeannie:"Koredeki şirkete ben geçeceğim Türkiye'de bir şirketimiz daha var oraya sen geçeceksin seni ve Lena'yı İzmir'deki özel bir koleje yazdırdık kabul edersen Sean da sizinle gelecek ev okul kıyafeti her şeyiniz hazır üç gün sonra gideceksiniz ne kadar erken o kadar iyi bizde Nana'yı tekrar içeri sokmaya çalışacağız"

"Unni ah yani Teyze Ailemi ziyaret edebilir miyim peki?"

Jaennie:"Tabii Sean seni bırakır bekle burada geliyorum hemen"

Teyzem koltuktan kalkarak yanımızdan ayrıldı bir dakika sonra elinde şapkalı kısa saç gözlük ve maskeyle gelince gülümsemeden edemedim yanıma yaklaşarak fileli çoraba benzeyen yarısı kesilmiş şeyi kafama geçirdi saçlarımı düzelterek şapkalı saçıda kafama takıca elime elindeki gözlük ve maskeyi alıp havaya kaldırdım teyzeme ve enişteme sarılarak dışarıya çıktım Sean da benimle gelerek arabasına bindi bende arabaya binerek gideceğimiz yerin adresini verdim maskeyi takıp çeneme indirdim gözlüğü gözüme geçirip dışarıya bakmaya başladım

Eve gelmiştik arabadan inip evin kapısında durdum kapının şifresini girerek içeri girdim 

Bayan Kim:" Hayatım sen mi geldin görüyor musun oğlum eşine ses bile vermiyor"

Sesi gittikçe yakınlaşıyordu 

Bayan kim:" H- siz kimsiniz Namjoon!"

Namjoon hızla yanımızda bitmişti yavaşça maskemi ve gözlüğümü çıkarttım Sean da başımdakileri çıkartmıştı 

Namjoon:"Senin burada ne işin var?"

Bayan kim:"Oğlum kardeşinle nasıl konuşuyorsun sen öyle!" Yanıma gelerek bana sarılmıştı göz yaşlarım daha fazla kendini tutamadan gözlerimden süzülmüştü  "Nerelerdeydin iki gündür özlettin kendini kızım neden ağlıyorsun?"