Dawn Of The Walkers

Chapter 2: Turning Around Station

Chapter 2
Turning Around Station

Nasa loob pa rin kami ng sasakyan na patuloy pa rin sa pagtakbo. Yakap ko si Keziah na hindi matigil-tigil ang pag-iyak. I also wanted to cry but I hold it back. This is not the right time to be weak infront of my family. 

"Josh, where are we heading now?" I asked him while he's busy reloading their guns.

"Cloak Hideout."

I nodded as I heard the name of the familiar place. I went there once. Hideout nila ni Jun at ng mga barkada nila. Napunta lang ako roon no'ng nasangkot ako sa gulo. Nagkabugbugan. Doon ako dinala ng mga pinsan ko para magamot. Maalam ako sa pakikipag-away. It's because of them. Sila ang nagturo sa'kin lahat.

"Nasaan sila Tita? Ang kapatid mo Josh?" tanong ko.

Walang kapatid si Jun. Only child siya habang si Josh ay may kapatid na babae na ka edad lang din ni Keziah.

"Nasa Cloak na sina Tito George, Tita Mary at Hannah. Si Mom..." sagot ni Jun. Nakita ko kung paano niya mahigpit na hinawakan ang manibela.

"Where's Tita Mavy?" I nervously asked.

"I...I don't know where's she, Kira. Walang tao sa bahay."

Narinig ko ang paghikbi ni mama. Nasabi rin nila sa'kin na nasa bar silang dalawa nang mangyari ang lahat. Nangako ang dalawa na kapag nakarating kami sa Hideout ay sasabihin nila lahat sa'kin.

"Jun...we'll find your mom." I leaned to the driver's seat and tapped his shoulders.

"I know. Malakas ang loob ko na nakaalis siya."

Napatingin ako sa labas na sobrang tahimik. This is not the City where we are living anymore. It's a dead City.

Tumahan na si Keziah na nakayakap
sa'kin at nakatulog dahil sa kakaiyak. Ilang minuto na rin kaming nasa biyahe at malayo na kami sa bahay. Sumulyap ako kay mama na may namumugtong mga mata niya. I held her cheeks and wiped her tears.

I know mama, she's a soft hearted person just like Keziah. I curved my lips a bit. I know she's worried for us and for herself. Kahit ako at kahit sino sa'min.

Napamulat ako nang marinig  ang malakas na mura ni Jun sa driver's seat. Nakatulog din pala ako ng hindi ko namamalayan. Napatingin ako sa gilid ko at nakitang tulog si mama habang gising na si Keziah.

"What's the matter?" tanong ko.

"Paubos na ang gas," Jun replied.

"There's a gasoline station near here. Just go straight." Joshua pointed in front.

Umayos ako sa pagkakaupo ko at dumungaw sa bintana. Anong oras na kaya ngayon? I looked at my wrist watch and it's already 3 am in the morning. Nasa gasoline station na kami at mahina na ang pagpapatakbo ni Jun. He's trying his best not to make any noise.

"What the fvcking shit!"

Sunod sunod na mura ang pinakawalan ko nang may biglang lumitaw na zombie sa harap ng bintana at pinaghahampas ito.

Nagising si mama dahil sa sigaw ko. Napahawak pa ako dibdib ko. I'm not going to die because of bullets or  viruses but because of nervous!

"Uso na talaga ang gulatan ngayon, Kira."  Jun even had the guts to laugh at me.

"At nagagawa mo pa talagang magbiro sa oras na 'to 'no?"

"Calm down sis. Hindi sila gano'n kalakas para masira 'yang bintana. Not all."