Dawn Of The Walkers

Chapter 33: A Mission To Take

Chapter 33

A Mission To Take

"Kumuha kami ng sasakyan para magamit ninyo." pagpapaalam ng General habang hinahatid kami palabas ng building.

Hindi ko inakala na marami pa palang tao sa ilang bayan na napapalibutan ng mga lecheng zombies na 'yon. Kung gaano man kadami ang mga tao rito ay mukhang ganoon din kadami ang mga infected sa labas. According to what we heard, there are still no cure about this spreading virus and scientists cannot declare any information about this.

"Sigurado ba kayong hindi na kayo magpapasama?"

"General thank you for the offer but no thanks. Baka hindi na sila makauwi." sagot ko sa kaniya na pangalawang beses na niya 'yong alok.

"Wala akong masabi sa katapangan na pinapakita niyo. Sige, aasahan ko ang pagbabalik niyo kasama na ang iba pa ninyong mga kasama."

Both Scott and I exchanged handshakes with the General and he handed us some grenades and other things that we can use. Pinasok na namin 'yon lahat sa sasakyan na nasa harapan namin.

"Kayo na po sana ang bahala sa pamilya ni Kira, General." he nodded with assurance at Scott.

We bid good byes and they send good luck. Pumasok na kami ni Scott sa loob ng sasakyan at nilagay sa likod ang mga gamit namin. Bago pa man pinaandar ni Scott ang sasakyan ay nagkatinginan kami. He smiled and I nod.

"Let's get back to shit."

-

Minulat ko ang mga mata ko nang may dumapong palad sa pisngi ko. Nakita ko si Scott na nakatingin sa'kin. Umayos ako sa pagkakaupo ko. I said sorry to him dahil nakatulog ako sa biyahe. Dapat ay gising ako at kinakausap siya. Pero eto ako nakatulog pala ng ilang oras.

"It's okay. I want you to rest anyway."

"Sorry again," I mumbled and looked outside. "Where are we?"

"We just arrived."

We just arrived? Ito na ba? Ang lugar na sinasabi ni Joshua kung saan nagtatago si Algoquain? Bakit mukhang tahimik? Halos kagaya lang ito ng Ravine City noon na sa sobrang tahimik ay baka pati paglalakaad namin ay bumuo ng ingay.

Kinuha ko na ang mga baril ko sa likod pati kay Scott at binigay ito sa kaniya. Tahimik kaming lumabas sa sasakyan at nagsimula sa paglalakad.

I can't imagine. The place is huge and plain but it's quite. Algo loves a place like this? Kaya ba wala siya sa Timber? O kahit sa Promise Land dahil maingay at magulo doon? Pero dito, maayos pa ang lugar.

"Hello fuckfaces. We've missed you." Scott muttered sarcastically as we saw group of walkers.

Then he started to release bullets. Zombies na naman na palapit sa'min. Hinablot ko ang rifle na nasa likod ko at nagpaputok na rin. Ilang minuto lang ang nakalipas bago namin ito natapos.

"We need to find them."

"I know. Nasa paligid lang sila for sure."

Nag-ikot kami ni Scott sa lugar. Hindi maiiwasan na may sumasalubong na zombies sa'min kaya hinanda na namin ang mga baril at sarili namin. May isang beses pa na muntikan na akong makagat dahil sa isang zombie na biglang lumitaw sa eskinita at dinaganan ako. Mabuti nalang at nahiwa agad ni Scott ang leeg kaya naligo ako ng dugo.

"Wait," he pulled my arm to stop me from walking. He was pointing to the car away from us. "Is that their car?"

"Let's check it out!" I said as I confirmed that it was.