Dawn Of The Walkers

Chapter 31: The Search

Chapter 31

The Search

Nasa labas na kami ng Cloak at nakaupo ako gilid ng sunog na kalsada. Hindi makapagsalita at sana hindi na rin makahinga. Hanggang ngayon ay nangangamoy sunog pa rin ang paligid. Umupo si Scott sa harap ko at hinawakan ang kamay ko. Wala siyang ibang sinabi at hinalikan lamang ako sa noo.

"It's over. My life's over." I muttered.

"Kira don't talk like that. Please. I want you to listen to me first," hinawakan niya ang mukha ko para manatili ang mga mata ko sa kaniya. "Alam kong nasasaktan ka pero Kira, may chance na buhay pa sila."

"No, see the Cloak? It—"

"Kira! Wala tayong nakitang katawan! There's a chance okay? We have no proof na wala na sila. We don't know kung nakaalis sila sa lugar. We have to search first before we believe that they're gone."

A whining silence interrupted between us. Parang may kung anong sumampal sa'kin dahilan para bumalik ako sa wisyo ko. Tama siya. May pag-asa pang buhay ang pamilya ko dahil wala kaming nakitang katawan kanina. Dahil sa halo-halong emosyon na namayani sa'kin kanina ay hindi ako nakapag-isip ng maayos.

"Hey! Hands up!"

Sabay kaming napalingon ni Scott sa kabilang kalsada ng may mga boses na nagsalita. Agad kaming napatayo ni Scott at sabay na napabunot sa mga baril namin at itinutok sa kanila.

Military Forces.

"Itaas niyo ang mga kamay niyo!" the one who looks like their General announced back.

"We're not infected!" Scott announced.

Some of the forces surrounds us. May dalawa sa kanila na may dalang bagay— a virus scanner at nililibot ito sa amin. They stopped when the two of them said that we're good. Umayos kami ni Scott at niligpit ang mga baril namin. Marami silang magkakasama na at ang iba sa kanila ay nakasakay sa isang malaking sasakyan. Sa tingin ko ay nililibot nila ang lugar.

"Okay lang kayo?" the General approach us with some of his man. Scott answered him with respect. "Bakit pa kayo nandito?"

"Why are you asking us like that?" I filled my voice with sarcasm.

Scott pulled my arm closer to him."Pardon sir. She was trying to ask what happened here?"

"Bago lang ba kayo nakarating?"

I was the who retorted. "Obviously officer. We just came back."

"Last 2 days. Pinasabugan ang buong bayan dahil iyon ang utos ng pangulo. Nang maibsan ang mg—"

"What the fuck?!" I yelled, cussing in front of the officer making those other military stare at me.

Just what the fuck. Anong pinasabugan? Bakit pinasabugan? Nasaan ang mga tao dito! "Nagpasabog naman kayo? Ano sa — Bakit?! Hindi niyo ba alam na baka may mga tao pa?! Bumalik ako para sa pamilya ko! Tapos ito ang madadatnan ko?! Nasaan ang pamilya ko!"

The General faced his palm at me. "Ma'am listen."

"No!" I whined.

"Kira, you need to listen. Baka may alam sila." Scott said to me that made me shut for a second.

"Before we made the operation, we secured all the normal people. We rescued them."

"Y-You what?"

"We rescued them ma'am. And if you are searching for your family, you can come with us. We will bring to the center kung saan namin dinala ang mga tao. Baka sakaling kasama sila sa mga taong natulungan namin. There's still a chance ma'am so don't lose hope."