Bo dla nich nie istnieje coś takiego jak " niepoprawna miłość" Każda miłość jest piękna, jeśli tworzy równie piękną historię.
Czyli gdzie pełen nadzei Jungkook, codziennie zdeterminowany szuka klucza do skamieniałego serca swojego przyrodniego brata...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Powiesz mi w końcu, gdzie idziemy i po co? - zapytał, ziewając przyciągle prowadzony od kilku minut przez czerwonowłosego w niewiadome mu miejsce.
- No do mnie do domu, debilu - przewrócił oczami, nie zatrzymując się nawet na moment. Musiał jak najszybciej dojść do celu i nawet zrzędzenie jego przyjaciela nie demotywowała go, a wręcz przeciwnie, czuł jakby dodawał mu sił.
- To po jaką cholerę kazałeś zaparkować mi kilometr przed twoim domem? - odparł, nie mogąc uwierzyć, jak głupi jest jego przyjaciel. Przecież mógł równie dobrze zaparkować przed domem a nie iść taki kawał pieszo. Od czego miał auto?
- Bo będziemy po drodzę wypatrywać Jungkooka, proste. A co dwie pary oczu, to nie jedna, mój drogi - odpowiedział od razu, rozglądając się dookoła, usilnie wypatrując swojej zguby.
- Taehyung, wiesz, że jest to najgłupsza rzecz, na którą przyszło ci niestety wpaść. Już akurat będzie paradować w twojej okolicy, licząc się z tym, że może zostać przez ciebie przyuważony, przyjacielu, proszę cię, zmądzrzej.
- Słyszałeś kiedykolwiek powiedzenie, że zawsze warto dmuchać na zimne? - zapytał, zatrzymując się na moment, aby spojrzeć na niższego od siebie.
- A słyszałeś, że jutro ma spaść w Seulu śnieg? - odgryzł się sarkastycznie, gdyż denerwowało g głupie gadanie Kima.
- Poważnie? - zapytał zafascynowany ironicznym oznajmieniem, spoglądając na brązowowłosego z iskierkami w oczach.
- Nie? - zapytał retorycznie, przybijając sobie soczystego facepalma prosto w czoło.
- A szkoda. Tak w ogóle, to musimy przeszukać jego pokój jeszcze raz - stwierdził przekonująco, wpuszczając przyjaciela pierwszego, by przeszedł przez bramę prowadzącą do jego domu.
- Jeszcze raz? - spytał, zerkając na jego profil.- Czyżbyś już do robił kiedyś?
- No tak, już to raz robiłem - przyznał, jakby była to normalna rzecz, na porządku dziennym.
- Kim Taehyung, wiesz, że nie powinieneś grzebać w jego rzeczach i przeszukiwać jego pokój bez jego zgody? - powiedział, drapiąc się po karku. Taehyung odwrócił się do Parka przodem, uśmiechając się lekko kącikiem ust.
- I ty mi to mówisz. Park Jimin, który jeszcze miesiąc temu -
- Dobra, dobra, już skończ - wyrwał się szatyn, uciekając od kompromitującego wydarzenia z niedalekiej przeszłości, którego nie chciał przywoływać i odtwarzać w pamięci. Wiedział, że ten nie da mu z tym spokoju i będzie dręczył do końca. Dla niego to naprawdę było kompromitujące i w ogóle nie zabawne, w przeciwieństwie do Taehyunga, który z owego wspomniania miał ubaw.
- No właśnie, po za tym, to mój dom, więc mogę chyba wejść bez zaproszenia do jednego z moich pokoi, co nie? - zapytał retorycznie, unosząc brew w górę.
