ARİÇEM 3

İçinde İyilik Olan İçin

"O sensin..." Dard'ın şaşkınlığı ifadesinden okunuyordu. Kadına bakışlarında hem hayranlık hem de kırgınlık vardı. Muhtemelen daha önce karşılaşmışlardı. Arene için yıllardır efsaneler yazılıp çizilmişti. Walter ile evlenmesi  , Jason'ın doğumu ardından Walter'ın karanlık tarafa geçişi... Arene ondan sonra ortadan kaybolmuştu. Kimisi için Walter tarafından öldürülmüş kimisi için de kendisi kaçmıştı ki sanırım ikinci düşünce şu an doğruluğunu kanıtlıyordu. İri mavi gözleri Jason'ın gözlerinin aynısıydı. Gülümsemesinden yayılan sıcaklık... "Merhaba Dard , seni son gördüğümde sanırım arka bahçemizde oynuyordun." tüm hareketleri özenle çizilmiş gibiydi. Zarafet ve güzelliği harmanlayıp bir canlı haline getirseler sanırım bu Jason'ın annesi olurdu. Onunla daha önce de karşılaşmıştım bir rüyada. "Sen neredeydin bunca zamandır ?" Dard yaşananları sanki tek tek gözünün önünden geçiriyor gibiydi. Arene ise Dard'ın bu sert çıkışlarının hepsini yumuşatarak karşılıyordu. "Her şeyi biliyorum Dard. Neler yaşadığınızı da. Tek başıma onunla savaşamazdım. Savaşları kazanmak için fedakarlıklar gerekir unuttun mu ?" başını indirip bakışlarını Dard'a odakladı. Uzun bir sessizlikten sonra "Beni de götürebilirdin." diye fısıldadı. Sesi içimi parçaladı. İlk kez onu bu kadar kırgın ve çaresiz görüyordum. Kat kat duvarlarının altında seçme şansı bırakılmamış bir çocuk vardı. Hiçbir seçim şansı olmayan bir çocuk. Arene ona doğru adım attığında Dard geri çekildi. "Alison konuşman bittiyse geri dönebiliriz." bakışlarımı tanrıçaya çevirdiğimde "Neden şimdi ?" diye sordum. İstemsizce sesim sert çıkmıştı. Şu an tüm ormanlık alanı kaplayan bir ordusu vardı ve biz belki de geri kalanı görmüyorduk bile. "Bu güce sahipken neden daha önce bize yardım etmedin ?" Arene yine ifadesini bozmadı. "Savaş hiçbir zaman bu kadar yakınınıza gelmediği için."
***
"Ortalık bu kadar karışıkken onları kurtarmak akıllıca mı bilmiyorum." bakışlarımı Ariçem'in meydanında gezdirdiğimde Dard'ın söylediklerini de bir yandan kafamda tartıyordum. "Ortalık bu kadar karışıkken belki daha az dikkat çekeriz." hızla arkamı döndüğümde elini Dard'ın omuzuna koymuş bir şekilde bana sırıtıyordu. "Bu somurtkan sarışına sanırım bir teşekkür borcum var." Percy her zamanki neşeli haliyle Dard'ın saçlarını karıştırdı. Dard'ın kendini geri çekmesiyle benim Percy'nin boynuna atılmam aynı zaman dilimi içinde gerçekleşti. "Seni rahat bırakacağımı düşünmedin herhalde." diye fısıldadı. Sanırım insanın en yakını olmak böyle bir şey. Hiçbir koşulda sizi bırakmayan birine sahip olmak böyle bir şey.
"Ee plandan bahsedin." üçümüz gerisin geri Arene ve savaşçılarının yanına dönerken Percy'e olan bitenleri Dard özet olarak geçiyordu. "Sahi en çok merak ettiğim şey Acheron nehrinin yeminini bozup nasıl canlı çıktın bir ara anlatır mısın ? Hepimiz bu konuda aydınlanmak için hevesle seni bekliyorduk." Dard bakışlarını bana çevirdiğinde anlık bir korku ifadesi belirdi yüzünde. Tekrar ormanlık alana girdiğimizde Arene söz verdiği gibi bizi orada bekliyordu. Yanında sadece sürekli hayatımızı kurtaran şu yaşlı adam vardı. Ben bunu düşünürken Percy'den beklenen tepki geldi "Hey ! Hey sen ! Sen şu sürekli olmadık zamanlarda hayatımızı kurtaran ihtiyarsın !" adam Percy'nin tepkisine hafifçe tebessümle karşılık verdi. "Merhaba Ölümsüz , adım Enkig." diyerek başıyla selam verdi. İlk kez sesini duyuyordum. İnsanın içinin huzurla kaplanmasını sağlayan bir ses tonu vardı. "Enkig , Şefkatin Tanrısı olan Enkig mi ? Ben seni sadece bir efsane sanıyordum." adam Percy'nin söyledikleriyle gülümsemesini büyüttü. "Efsaneler kahraman oluyor Perseus. Yanlışım yok değil mi sen de onlardan birisin." Percy adamın lafı ustaca çevirmesini hayranlıkla karşılamıştı. Her birimizi bizden daha iyi tanıyormuş gibi bir ifadesi vardı. Sanki oradan baktığında her birimizin iyi ve kötü yanlarını en ince ayrıntısına kadar görebiliyordu. Rahatsız edici bir durum gibi gözükse de aksine Enkig bunu içinizi ısıtacak bir güven yayarak yapıyordu. "Teşekkür ederiz biz... Yani sayamadığımız kadar çok yardımın oldu." Enkig tekrar gülümseyerek "İçinde iyilik olan için her zaman bir kurtuluş vardır." diye fısıldadı. "Evet şimdi Tanrıçamız ne derse o sanırım." Dard'ın sinirli tavrına aldırış etmeden bakışlarımı Arene'e çevirdim. "Hücrelerde tutulduklarını sanmıyorum. Walter'ı biraz olsun tanıdıysam Jason ve Alex'i gözünün önünden ayırmayacaktır. Özellikle Alex'i... Şey sanırım onu uzun zamandır görmedi." Alex'in Jason'ın kardeşi olduğunu yeni öğrenmiş sayılırdık. Arene anlayışlı bir ifadeyle başını salladı. "Akşamı bekleyip öyle kuşatmayı düşünüyoruz. Biz onları oyalarken elinizi çabuk tutmanız gerekecek Alison." Logan ve Anysia'nın yardım getirmek için gittiklerini söylediğimde de başıyla onayladı. "Logan'ı mutlaka hatırlarım yani daha önce görmüştüm. Endişelenme kardeşin korumam altında olacak." elini omzuma koyduğunda sıcaklığı tüm vücuduma yayıldı. Anlık bir rahatlama yaşasam da çaktırmamaya çalıştım. İnsanların üzerinde farklı bir etkisi vardı. Walter gibi birini bile etkilemesine şaşırmamak gerekirdi ki Walter'ın Arene'i ne kadar sevdiğinden bahsetmeyen kalmamıştı. İçi koyu karanlıkla kaplanmış bir adamın kalbine bile aşktan bir parça da olsa bırakabilmiş bir kadındı. Hayranlıkla ona bakarken silkinip Percy'e geri döndüm. "Sanırım kazanmamız gereken bir savaş var." diyerek gülümsediğimde ise "Ve yine başlıyoruz." diyerek göz kırptı.
***
İkinci kata çıktığımızda Jason adımlarını yavaşlattı. Birkaç adım ilerimizde geniş bir salon vardı. Jason bir anda rahat bir tavırla salona girdi. "Merhaba Dard." dedi. Neye uğradığımı şaşırmıştım. Bir süre kapı girişinde durdum. Dard karşı duvarda bir resme odaklanmıştı. Arkasını döndüğünde şaşırmış olsa da ifadesini bozmadan "Merhaba kardeşim." dedi. Jason gülerek "Biz kardeş değiliz Dard. Yapma." dedi. Dard resme son bir kez bakarak "Ah evet unutmuşum. Haklısın kardeşler aynı kıza aşık olmazlar. Gelsene Alison sohbetimize dahil ol." dedi bakışlarını bana çevirerek. Yavaş adımlarla odaya girdiğimde her zaman yaptığı gibi beni incelemeye başladı. Yeni oyuncağını keşfeden çocuklar gibi. Dik dik bakışlarına cevap vererek kafamı çevirmedim. "İnatçısın Alison. Hırslısın. Hatta bazen sinir bozucusun. Ama bir o kadar da güzelsin. Enfes gözüküyorsun Ariçem prensesi." dedi. Jason'ın yavaş yavaş sinirlendiğini hissedebiliyordum. "Ama biliyor musun sende bu kadar ısrar etmemin bir diğer nedeni de Jason'ın tepkisi. Şu sana karşı fazla korumacı tavrı, sahiplenmesi, kıskanması... Seni daha da çekici yapıyor." dedi. Jason "Kes sesini Dard." diye fısıldadı. Dard gülerek Jason'ı işaret etti. "Bak bundan bahsediyorum." dediğinde arkasını dönerek tabloya yürümeye başladı. Bakışlarımı bir an için Dard'tan çevirdiğimde gözüm tabloya takıldı. Yutkunarak Jason'a döndüm. Jason da gözlerini tablodan ayırmamıştı. Bendim. Tablodaki kız bendim. Benim 15-16 yaşlarımdaki halimdi. Gözlerim yaşlarla doluydu. Jason en sonunda bana dönerek "Ben yapmıştım." diye fısıldadı. Dard gülerek bize döndüğünde "Evet evet. Jason yaptı. Ben seni yıllarca Jason'dan dinledim. Ben seni yıllarca Jason'ın çizimlerinde gördüm. Ben senin ismini, dudaklarını, bakışlarını, seni Jason sayesinde ezberledim sevdim. Beni sana Jason aşık etti. Şimdi de bunun pişmanlığını yaşıyor. Canın yanıyor değil mi kardeşim ?" diye sordu.
*Ariçem-1'den alıntıdır.
***
11 saat sonra
"Sadece sen..." cümlelerinin arasında sürekli yutkunuyordu. Dudaklarının kenarından akan kan yanaklarından yere damlıyordu. Bir ölümsüzün ölümünü izlemek ne kadar mümkün değilmiş gibi gözükse de orada durmuş ona bakıyordum. İstemsizce akan gözyaşlarıma engel olmadım. Sanırım hiçbir zaman kendime itiraf edemesem de bir parçam her zaman onu sevmişti. Her zaman onun iyi olduğuna inanmak istemişti... Eğilip yavaşça saçlarını öptüğümde hafifçe tebessüm etti. Titremesini durduramıyordum. Nefesi gittikçe tükeniyordu. "Biliyordum..." diye fısıldadı son bir çabayla. Bir daha kirpikleri hareket etmedi. Bakışları sabitlendi ve kaskatı kesildi. Elimi tutan eli yavaşça gevşedi. O mu daha hareketsizdi ben mi bilmiyorum. Derin bir sessizliğin içinde gömülüp kaldık. Saniyelerce belki de saatlerce...