Summoner 4 ( fan fictie )

Hoofdstuk 2

Fletcher
Ik kwam aan in Corcilium, het regende lichtjes en het was net terug dag geworden. ik was nog steeds woedend op Sylva. Ik had in 1 keer doorgevlogen, ik wou eigenlijk al in Raleigtown zijn maar Ignatius was nog doodop van de gaan vlucht. Er kwam een misselijkmakend gevoel bij me op: wat als Guillaume de sumonrol zou krijgen van zijn gevangen Vulpid. Dan zou ik pas woest zijn. Ik infuseerde Ignatius en begon automatisch te lopen naar het Aanbeeld. Ik was redelijk ver uit de stad geland om niet al te veel aandacht te trekken, ik wou nog niet gevonden worden. Ik bleef voor de deur van het aambeeld staan. Als ze me zochten en ik was niet in Raleigtown zou zijn, dan was dit waarschijnlijk de volgende plaats zijn waar ze keken. Ik draaide me om een begon te wandelen naar een andere herberg dat ik kende: de gouden lepel. Niet een bijster speciale naam maar ik wist dat ik er een bed en een maaltijd zou kunnen krijgen voor niet al te veel geld. De herberg werd gerund door een ex pelt bewoner die al vertrokken was voor Fletcher ze mee kon nemen naar Raleigtown. Hij had Fletcher en Berden een paar keer uitgenodigd, ik had hem zelf kunnen overtuigen om dwergen bier te verkopen. De herberg was niet veel verder maar ik was doorweekt tot het bot wanneer ik toekwam. Er stond niemand achter de bar en de gelach kamer was bijna leeg buiten 4 gasten. Ik bleef bij de bar staan en wachtte geduldig tot Leonard terug was. À den Fletcher zij een bulder stem achter Fletcher het was Leonard de herbergier. Hij was niet groot of klein maar hij had flinke gespierde armen. Hij was een houthakker geweest in pelt. Mag ik een kamer voor vannacht en een maaltijd? Natuurlijk zij Leonard terwijl ik mijn best deed om niet om te vallen door een stevig schouder klopje van de sterke man. Neem alvast een tafel ik ben er meteen met een schotel. En een biertje voegde ik er vragend aan toe. En een biertje zij hij bevestigend. Ik liep naar het einde van de zaal om in een hoekje te zitten zodat ik over de gehele zaal kon kijken. Ik merkte dat de klanten die er al zatten ook warren aan het ontbijten. Ik had de hele nacht niet geslapen omdat ik naar Corcilium was aan het vliegen en wou dus liever gaan slappen maar een stevige maaltijd kon er altijd in bij mij. Er zat ook een stel mensen die naar de geur en hun kledij te zien er al sinds gisteren warren. Plotseling zag ik een beweging in mijn ooghoek. Er zat nog een man in de schaduw het gezicht was bedekt met een diepe capuchon en de man was rustig zijn stoofpotje aan het eten. Leonard kwam terug de ruimte in. Hij droeg een stoofpot en een biertje op een groot houten dienblad. Hij zette het recht voor mijn neus en haalde het bord en de beker van de dienblad. Wie is dat vroeg ik knikkend naar de persoon in capuchon, een onruststoker giste ik. Leonard haalde zijn schouders op het is een ze en ik denk dat het een elf is. Een elf waarom denk je dat het een elf is zij ik iets te luit. Ik zag het hoofd van de elf een beetje naar mijn kant draaien. Door het accent zij Leonard op gedempte toon. Ik knikte even. Net als de dwergen voegde ik er luid aan toe uit mijn ooghoek zag ik de elf ontspannen. Zijn plan had gewerkt hij deed alsof hij zomaar over rassen was aan het babbelen. Ik keek Leonard terug in de ogen aan die ogen keken me verbaasd aan. Ik deed een teken dat hij het moest laten en haf hem 5 schiling voor het eten en de overnachting. Ik begon mijn stoofpot op te eten met grote haast terwijl ik de elf nauwlettend in de gaten hield. Toen de elf zich voorover boog om een hap te nemen zag Fletcher heel even een grijze lok haar. Het is dus een edel elf, wat doet die hier vroeg ik me af. De elf leek meer Gaast te hebben dan in het begin. Ze maakte een zwierige krul met haar hand naar Leonard om de rekening te vragen. Ik slikte snel de laatste stukjes vlees naar binnen. Leonard was inmiddels bij de elf en ik vervloekte het dat ik mijn kopish niet bij had. Stom feest, ik stond op en probeerde de stoel zo stil mogelijk achter de tafel te zetten. Ik wandelde rustig en nonchalant naar de elf, net wanneer de elf de deur uit wilde stappen legde ik een hand op haar schouder om haar te doen stoppen. Ze verstijfde en zij iets in het elfs, waarschijnlijk een vloek. Wat doet een edele elf als jij hier zij ik op gedempte toon om niet al te veel aandacht te trekken. Je zou me beter los laten of ik breek die arm van je. Ik liet haar snel los maar wandelde ondertussen rond haar om de uitgang te versperren. Ik heb zakken met de elfen, als ze zo iemand belangrijks naar hier zouden sturen zou ik dat toch wetten, niet? En wat doe je in deze herberg hij is niet de chicste, niet beledigend bedoeld voegde ik er snel aan toe. Leonard die het gesprek gespannen volgde knikte even. Ik was bijna om de elf geen gelopen. De elf had zich nog altijd niet bewogen al ging er wel een hand naar een dolk rond haar zei. Ik zorgde dat mijn cirkel nog wijder om haar geen was, we hadden ondertussen alle aandacht in de herberg. Je klinkt als een boer zij ze schaamteloos. Ik grinnikte even. Maak jezelf zichtbaar vroeg ik niet onvriendelijk. De hand die niet naast de dolk ging kwam nu langzaam naar boven om de kap af te doen. Er verscheen grijs-blond haar en smalle mond en kleurrijke ogen. Mijn mond viel open. S...Sylva? Ik zette aarzelend een stap naar voren dat bleek een fatale fout te zijn de elf stapte vliegens vlug naar voren trok haar dolk en hield die tegen mijn keel. Ze stampte een voet tegen mijn knie en ik viel op mijn knieën. Wat weet jij over mijn zus siste een stem in mijn oor. Ik dacht koortsachtig na je zus vroeg ik om tijd te rekken. Ik stel hier de vragen wat weet je over Sylva. Ik vuurde een zwak schot kinetische energie af op waar ik dacht dat mijn aanvaller zich bevond. Ik wou de edel elf niet verwonden maar ik wou ook niet doodgaan. De elf sprong snel naar achteren om het schot te ontwijken, ik bracht mijn hand omhoog en creëerde een schild rond me, de elf keek me woedend aan langs de andere kant van het schild. Ik kreunde en stond langzaam op. Ik keek even naar Leonard en na een korte aarzeling vuurde ik het schild af en liet het rond de elf stromen zoals Khan bij Fletcher jaren geleden had gedaan. Ik wankelde maar hield stand. Ik materialiseerde snel Ignatius zodat ik de bovenhand zou hebben zelf als het schild werd doorbroken. De drakeling  stond onhandig in de drukke ruimte en ik besefte dar ik een verkeerde keuze had gemaakt. Ik wende me naar de elf wat bedoel je met Sylva's zus. Ik herinnerde me opnieuw het verhaal dat Sylva had verteld in de ether. Heb jij je eigen moeder vermoord om macht vroeg ik met walging in mijn stem? Dit verhaal zou als een lopend vuurtje door de stad gaan hij had maar enkele uren voordat de hele stad het wist en dan kon een mogelijke achtervolger hem snel vinden. Kom we zijn naar buiten zij ik nors we kunnen het daar verder afhandelen. Ik wandelde naar buiten en liet mijn schild langzaam mee bewegen zodat Sylva's zus mee kon wandelen ze keek me nog steeds woedend aan zonder een woord te zeggen. Ignatius waggelde onhandig tussen de bankjes door hier en daar een stoel omstotend. Ik lachte verontschuldigend naar Leonard. Hij haalde zijn schouders op. Ik liet Athena ook uit en liet haar meteen mijn kijk kristal aanraken. Ik zal nu het schild laten zakken maar als je iets probeert zal ik niet twijfelen om je te roosteren. Ze bromde iets wat ik zag als een oké en dus liet ik het schild vallen. Ik klom op de drakeling en haf een teken dat ze achter me moest zitten. Als je iets probeert zal ik het zien zij ik wijzend op mijn kijk kristal. Ze knikte nors en ging achter me zitten achter een lichte aarzeling sloeg ze zacht haar armen om zijn middel om niet te vallen. Ignatius sprong de lucht in en ze vlogen weg in de nachtelijke hemel terwijl er maar 1 gedachte door Fletchers hoofd ging: wat deed ze hier?