Summoner 4 ( fan fictie )

Hoofdstuk 11

We hebben de 300 reads gehaald! Nu zou ik normaal wat meer tijd moeten hebben om verder te schrijven... dus binnenkort meer. Ik zal proberen elke woensdag en zaterdag een deel up te loaden! Al is dit al een uitzondering op de regel :) Ik hoop dat jullie het mooi vinden!

Sylva
Ik smeet mijn kamer deur dicht. Was dat echt Athena? Ik kon het bijna niet geloven. Ik weet niet waarom ik gelogen had maar ik had Guillaume verteld dat het een kraai was. Ik had al zijn wonden geheeld op zijn gebroken neus na, ik wou niet dat die verkeerd aangroeide. Die neus zou nog zichtbaar zijn op onze trouw besefte ik, ik vloekte nog eens binnensmonds. Hoe komt het zelf in zijn hoofd, de idioot, de jaloerse box! Ik haalde een summonenrol boven, ik vouwde de rol open en legde mijn hand er op. Met een kleine stoot mana materialiseerde ik een mijt. "Vertrek" mompelde ik nog altijd woedend. Ga naar het Raleigh landgoed, vind hem. Er kwam een akelige gedachte bij me op. Als hij in staat was tot zulke daden dan... dan is hij doorgeslagen, misschien heeft hij zelf mijn zus geholpen met de ontsnapping! Ik had gehoopt dat we nog vrienden konden blijven of zelf gewoon politieke bondgenoten, die hoop had Fletcher nu wel vernietigt! In mijn woede had ik een vuurbal ter grote van een vuist getoverd. Ik liet het mana snel terugkeren. Als hij mijn zus had, dan... dan zal ik hem vermoorden! Er Brande een vuur in Sylva's ogen dat er al lang niet meer was geweest. De laatste keer dat dit vuur er was geweest had ook te makken gehad met Fletcher, de emoties warren toen ook sterk, maar omgekeerd.

Er werd aarzelend op de deur geklopt. "Binnen" blafte ik. Een bange bediende opende aarzelend de deur. Ik kwam te aanvallend over besefte ik, ik liet een glimlach op mijn gezicht verschijnen, "wat is er" zij ik nu wat vriendelijker. De bediende was in de war door de plotselinge stemmingsverwisseling. Ik keek hem bemoedigend aan. "Vrouwe Sylva" begon hij. Hij slikte eens, "er is bericht gekomen, het beweerd dat uw naam is gebruikt in het grote wout, een elf heeft beweert dat ze jouw was."
"Waar was dit precies" vroeg ik.

"In het Vulmix gebied" antwoordde de bediende resoluut. "Waarom zou iemand beweren mij te zijn, en hoe zouden mensen het geloven?" vroeg ik nogal achterdochtig. Er was iets mis met de bediende, hij zag er onverzorgd uit, en vooral de lange aarzelingen irriteerden me. De kwaliteit van het personeel in het paleis was drastisch gedaald. "De elf had grijs haar zoals de adelijke families en kon toveren." Ik knikte, anders nog iets. Ik zag dat de bediende aarzelde. Ik begon mijn geduld te verliezen "Kom op gooi het er uit." De bediende knikte, "ik weet niet of dit belangrijk is maar zij werd vergezeld door een Raleigh officier". "Volgens sommige getuigen" voegde hij er snel aan toe om zeker niet verantwoordelijk te moeten zijn voor foute informatie. Ik verstarde. De bediende zag dat ik niet blij was met de informatie, hij begon nerveus te wiebelen van het ene been op het andere. "Vertrek" zij ik. De bediende schoot de kamer uit om zo snel mogelijk uit de buurt van de "enge" elf te kommen. Ik voelde me een beetje schuldig omdat ik zo bot was geweest tegen de bediende maar hij haf me de kriebels. Misschien was het gewoon omdat hij er onverzorgd uit zag. Ik haalde men schouders op, ik moest die bediende toch nooit meer zien. Ik wandelde naar het raam en stuurde ondertussen een signaal door naar mijn mijt: verandering van koers, naar het grote woud! Ik had wel een sterk vermoeden wie de twee onbekende waren. Alleen Fletcher en Alexia zouden mijn naam durven te gebruiken en ze pasten dan ook nog eens perfect bij de beschrijving. Ik merkte dat ik mijn sikkelzwaard was aan het vastklemmen. Ik wou hier zo snel mogelijk vertrekken, jammergenoeg lukt snel vertrekken niet in mijn positie. Ik moest een excuus zoeken tegen Guillaume om te kunnen vertrekken terwijl hij er zo slecht bij was en ik moest ook de koning een reden geven zodat ik vervroegd kon vertrekken!

Het had twee uur geduurd! Twee uur! Ik was Furius, ik had Guillaume ervan overtuigt dat ik een paar zaken voor de trouw ging bekijken. Hij was vriendelijk geweest en had er geen probleem van gemaakt terwijl hij wel wist hoe ongebruikelijk dit was, zeker in zijn toestand. De koning daarentegen, ik kon Harold wel de haren uit zijn lijf trekken! Hij had er alles aan gedaan om me hier zo lang mogelijk te houden! Het zou me niet verbazen als hij samenwerkte met Fletcher en Alexia. Ik kon bijna niet wachten om op mijn prachtige griffioen te vliegen. En een snelle gedachte van Lysander toonde aan dat de griffioen er ook zo over dacht. Het was een lange reis helemaal naar het noorden, eigenlijk vond ik dat niet zo erg ik had tijd nodig om na te denken.

Guillaume
De gebroken neus deed pijn vanaf dat ik mijn hoofd bewoog, Sylva had een leugen vertelt over wie of wat me ook had aangevallen een kraai deed dit niet. Ik had ook niet echt het gevoel dat ze me een kans haf of ook maar een beetje de waarheid vertelde. Maar ja, ik trouwde hoger dus het was dom geweest om te denken dat ze geïnteresseerd was in me. Ik wist niet wat mijn vader Sylva haar family had aangeboden maar het moest veel zijn om haar te overtuigen. Ik zuchtte, ik had even gedacht dat ze me werkelijk een eerlijk kans begon te geven, we hadden het naar ons zin tijdens de trainingen en ze had me zelf een Vulpit gegeven! Ze had iets vertelt dat hij van een mens kwam, van Sir Raleigh als ik me het goed herinner. Ik moet die naam onthouden, ik moet hem nog eens bedanken dacht ik bij mezelf. Als ik het goed heb heeft hij zij aan zij gevochten met Sylva dus hij zal wel op de trouw zijn uitgenodigd. Sylva had in haar korte leven al zo veel mensen ontmoet en zo veel verwezenlijkt, ze had een echt spannend leven gehad tot nu toe. Misschien dacht ze dat ik dat zou verpesten? Ik had geen zin meer om in dit ziekenhuisbed te liggen, het was ongemakkelijk en zelf met mijn Vulpit voelde ik me eenzaam. Sylva was vertrokken zonder mij dus ik ging de lange weg naar huis via een koets moeten doen. Ik stond op, meteen gevolgd door een bonkend geluid tussen mijn oren. Morgen zal ik proberen te vertrekken, vandaag zal ik het rustig aandoen, misschien een wandelingetje. Zo gezegd zo gedaan, ik ging rustig naar de deur, het was merkwaardig stil in het kasteel. Achter enkele minuten brachten Renende voetstappen me uit mijn gedachten, ze kwamen van de gang achter me. Een ietwat zweterige bediende haalde me in. Hij kwam dicht bij me staan zodat ik zijn geur goed kon ruiken. Ik zette aarzelend een stap naar achteren, de bediende stond onbeleefd dicht bij me. "Wat is er" vroeg ik vriendelijk, ik had wel willen roepen maar ik was bang dat ik er hoofdpijn van zou krijgen. De man aarzelde even, en nam toen uiteindelijk het woord. "Ik heb een bericht voor Sylva onderschept Sir, en ik ken de echte reden voor haar vertrek!"