Summoner 4 ( fan fictie )

Hoofdsuk 6

Fletcher
Ik gaf een teken dat mijn soldaten verder moest doen. "Indrukwekkend" zij Sylva ontspannen. We worden met de dag beter zij ik op het slijmerig toontje dat ik inmedels al vaak had gehoord, maar dan tegen mij. Aan wat heb ik dit bezoek te eren? Sylva werd meteen zakelijk, ik kreeg koude rilingen over mijn rug. De elf die je hebt gevangen, mijn zus. Ja, moet ik getuigen? Euh nee, er was verbazing te lezen op Sylva's gezicht. Ze ademde een keer diep in en uit. Waar is ze Fletcher? De vriendelijkheid of zelf zakelijkheid was uit haar blik verdwenen. Ik keek haar diep in de ogen terwijl ik een verbaasde blik probeerde. Ik begon te zweten door de zenuwen maar hoopte dat ze het niet merkte. Waarom was verbaasd kijken plots zo moeilijk? Waar is wie vroeg ik met een poes lief stemmetje. Waar is Alexia verdomme! Ik schrok door de felheid, ik deinsde achteruit. Ik besefte me dat mijn soldaten waren aan het kijken naar wat ik was aan het doen. Ik mocht geen zwakheid tonen. Hoe moed ik dat nu weten, ik heb haar achtergelaten in het kasteel. Toen ik haar voor de 2de keer heb gevangen. Ik toonde een snee in mijn onderarm als bewijs. In werkelijkheid had ik de snee opgelopen een week geleden toen ik de deur tegen mijn eigen hand had gesmeten. Geen enkele wachter heeft haar gezien achter dat jij tegen haar ging vechten. Ik heb haar bewusteloos geslagen en ben vertrokken, niets meer. Waarom ben je vertrokken vroeg Sylva achterdochtig? Ik hoorde de bewakers aankomen, ik had hoofdpijn en geen behoefte in een ontmoeting zei ik met een mistroostig glimlachje. Sylva keek me boos aan alsof ze me niet wou geloven. Dan van het ene moment op het andere storte ze in. Sorry snikte ze, ze boog door haar knieën om met haar handen de grond aan te raken alsof ze bang was te vallen. Ze snikte nog een paar dingen die ik niet verstond door het luide snikken. Plots keek ze naar boven, haar kleurrijke ogen vol emotie. Sorry dat ik je niet geloofde en dat ik niets heb verteld van het huwelijk. Ik werd overweldigd door schuldgevoel! Ik was degene die was aan het liegen en toch was Sylva zich aan het excuseren. Maar toen kwam de boosheid terug, waarom had ze me niets verteld over het huwelijk? Was ik dit aan het doen omdat ik wraak wilde? Uiteindelijk besloot ik de eerste vraag te stelen. Waarom heb je me niets verteld? Ik ... ik was bang voor je reactie of misschien het gebrek eraan. Wel er is geen gebrek aan reactie bromde ik. Ik ging ook op mijn knieën zitten zodat we minder luid hoefden te praten. Sylva zou een slechte naam krijgen als er roddels zijn dat ze op een mens viel en zeker nu ze ging trouwen. Eerst dacht ik dat ik mijn vader op andere gedachten zou kunnen brengen, dan zocht ik een gelegenheid. Er warren meer dan genoeg gelegenheden zei ik zacht, ik had nu al terug een leven kunnen hebben. Ik voelde tranen op woelen maar hield ze met alle macht tegen. Is er nog een reden voor je komst zei ik met een 'Sylva koude blik'. Kom doe nou niet zo. Ik keek uitdrukkingloos terug of ik nam toch een poging. Ik hoop dat je de Vulpid goed zal gebruiken. Zoals jij wil, binnen enkele seconden was haar gezicht terug in de plooi. Ze stond op ik denk dat ik hem aan Guillaume ga geven, hij is de volgende in lijn die een demoon verwacht. Ik keek boos terug en draaide me om, doe zoals het je goeddunkt en zonder om te kijken wandelde ik terug naar mijn officier. Achter enkele minuten hoorde ik het gefluister van mijn officier: ze is weg. Door mijn hartslag had ik de opstijgende vleugelslagen gemist. In welke richting vroeg ik. Noorden antwoordde hij zonder aarzelen. Ik knikte dankbaar naar mijn officier, bedankt!

Ik heb nog een uur met mijn mannen gewerkt. Het was een bekend trucje om uit het zicht te gaan en dan noch eens te komen kijken. Toen ik nog altijd geen teken had dat ik gevolgd werd vertrok ik naar richting de brug. Tot mijn verbazing was Ignatius redelijk uitgerust, de vlucht duurde niet lang. Ik wandelde rustig naar de hoofd ingang van het hol. Hier en daar zag ik een bange grimling wegduiken. Ik had nog altijd niet veel vertrouwen gewonnen bij de meeste. Ik aarzelde even voor de ingang en besloot uiteindelijk om niet naar binnen te gaan, ik wachtte daar op een uitnodiging. Ik moest gelukkig niet lang wachten blauw kwam naar buiten springen, er speelde een glimlach rond zijn mond. Ik jou binnen brengen. Er kwam nu ook een glimlach op mijn mond. Ik ben bang dat ik niet kan blijven zou je Alexia willen galen voor mij? De grimling knikte vrolijk, hij draaide zich om naar het hol en liet een deel losse klanken horen zoals dolfijnen deden. Ik verbaasde me weer eens over de de taal van de grimlings. Er was een ongemakkelijke stilte tussen ik en blauw. We warren de laatste tijd allen maar zakelijk tegen elkaar geweest. Uiteindelijk werd die verbroken door de de voetstappen van Alexia die naderde. Ik denk dat ik weet wie het heeft gedaan! Dat is goed dan kunnen we nu jacht makken op die persoon! Wel zo makkelijk is het niet. Er klonk een aarzeling in haar stem. Ik kon mijn ergernis niet onderdrukken. Je zal me alles moeten vertellen of ik breng je meteen naar de gevangenis. Ze wachtte even, ik wou net kijken of ze niet in slaap was gevallen toen ze van wal stak. Een paar maanden voor de moord op mijn moeder heb ik een gesprek tussen mijn vader en moeder gehoord. Ik kon niet slapen dus ik ging een wandeling maken in het woud. Ik was nog maar net vertrokken toen ik mijn ouders ruzie hoorde maken. Ik ken de exacte woorden niet meer maar mijn vader was boos op mijn moeder, ze zou iets gedaan hebben met de Korpich familie! De familie van Guillaume vroeg ik. Ik besefte dat ik iets te enthousiast was, ik zette mijn persoonlijke gevoelens opzij en deed een teken dat ze verder moest doen. Ze warren waarschijnlijk bang dat mijn moeder openbaar ging gaan of onze rivalen de Vulmix family. Zei hebben de laatste eeuwen al meerdere moord pogingen op het geweten. Maar waarom zouden ze jou willen laten opdraaien voor de moord? Ze aarzelde bij de Korpisch family zou ik geen idee hebben de Vulmix family zou de schuld zo van zich af kunnen krijgen en dan zou er geen vrouwelijke clanleider zijn onze clan te leiden. Dan is onze clan zwakker in de ogen van de andere clans. Als het de eerste mogelijkheid is dan zou het gewoon ziekelijk zijn als Sylva moet trouwen met de family die haar moeder heeft vermoord! Als het de tweede mogelijkheid is is er veel kans dat ze vermoord word. Alexia knikte  hoe dan ook zal ze bij de trouw ofwel vermoord zijn ofwel getrouwd zijn met de moordenaars. Ik zuchtte, dit zou nog moeilijker zijn als verwacht. Ik ga Athena sturen om Sylva in de gaten te houden, dat heeft ons een strategisch voordeel en ik kan dan helpen als ze aangevallen word. Alexia knikte dat is slim. Ik haalde mijn kijkglas uit en materialiseerde Athena daarna liet ik haar het kijkglas aanraken. Vlieg fluisterde ik terwijl ik Athena via onze innerlijke band vertelde wat de bedoeling is. Ik voelde de opwinding door haar geen gaan terwijl de grifuil naar het noorden ging. Ik wende me terug tot Alexia. Voor het eerst viel me haar schoonheid op ( ze leek dan ook op Sylva allen was ze ouder ) waar wachten we op zei ze nors. Het karakter was ook helemaal anders besefte ik. Ik zuchtte, ik wou niet vertrekken, herinneringen aan Sylva kwamen terug binnen. Ik moest het proberen, wat ze ook tegen me had gedaan, hoe ze me ook had gekwetst hoe kill ze ook was, ik moest het proberen. Ik liet mijn twijfel varen. Laten we vertrekken. En voor de zoveelste keer deze week moest ik vertrekken nu naar het hoge noorden helemaal naar het elfenwoud. Mijn reis was nog maar net begonnen!

Ik begin het zelf iets te sentimenteel worden, de volgende hoofdstukken zal meer actie zijn en minder sentiment! Ik hoop dat jullie het leuk vinden :)