Summoner 4 ( fan fictie )

Hoofdstuk 4

Fletcher
Fletcher had niet veel zin gehad om nog te blijven in het paleis maar hij had niet veel keuze. Ignatius was doodmoe en dat was Fletcher zelf ook. Ik liet me door een bediende naar een slaapkamer brengen. Tot mijn grote teleurstelling was Alice een paar uur voor mijn aankomst vertrokken. Het duurde niet lang voor ik in slaap viel het bed was dan ook hemels zacht.

Ik werd wakker, hoorde ik nu gekrijs of was dat inbeelding. Nee ik hoorde het opnieuw. Ik hing rechtop zitten en wreef de slaap uit mijn ogen. Was dat een knal? Ik stond op tot mijn verbazing had ik vanochtend niet de moeite gedaan om wat van de zware kledij af te doen voor ik ging gaan slapen. Ik zocht even naar mijn kopish tot ik besefte dat ik die niet bij had. Ik wandelde rustig de hangen door nieuwsgierig naar het geluid. Ik kwam aan bij een kruising waar er enorm veel kabaal was midden op de kruising stond Alexia met een vuurbal schoot ze een bewaker weg terwijl ze met haar andere hand een kromzwaard rondzwaaide. Mijn mond viel open van verbazing. Was dit een ontsnapping? Ik stak mijn hand de lucht in en deed een vinger naar voren om een schild te creëren. Het schild was er net op tijd om 1 van de wachters te reden van geroosterd te worden. Wat doe je vroeg ik luidkeels naar de elf. Haar woeste blik vestigde zich nu op mij. Ik liet snel het schild groter worden tot dat het mij en alle wachters bedekte. Waarom probeer je me tegen te houden? Ondertussen was ze op haar knieën aan het zitten en haalde een perkament rol uit. Ik keek er verbaasd naar tot ik door had wat ze probeerde te doen. Stop niet doen! Maar het was te laat ze materialiseerde haar demoon: er verscheen een wezen dat veel weg had van een grote hond met raven zwart haar, maar dan mer het groot verschil dat de staart van het dier een slangen kop had. Het is een Surma zei Alexia, vind je hem niet prachtig. Je moet eens kijken in zijn ogen! De laatste woorden waren onbelangrijk geweest want ik keek al in de ogen van de vreemde demoon. Ik voelde me verstijven, van angst? Nee het was iets anders de blik van de de Surma leek me te hypnotiseren. Gelukkig trok op dat moment een wachter hard aan mijn mouw. Sir we moeten haar tegenhouden, ze mag het paleis niet verlaten doe iets. Ik keek de man recht in de ogen en de verstenende blik was weg ik kon terug bewegen. Ik wende me tot het groepje vlug haal de koning en alle wachters. Ik probeer haar tegen te houden. Ik absorbeerde mijn schild, tegen een demoon had dat toch geen effect. Ik zorgde dat ik niet meer in de ogen van de demoon keek. Ik stak mijn hand naar voren en materialiseerde Ignatius. De drakeling had alles gezien door mijn ogen en brulde nu luidkeels. Ik voelde dat Athena ook gematerialiseerd wou worden maar ze had weinig nut in deze situatie. Laten we dit oplossen zonder gevecht zei Alexia. Ik besefte dat een gesprek goed was om tijd te rekken. En hoe wou je dat dan doen vroeg ik op mijn goede voor enige valstrikken. Kom met me mee en we zijn hier weg voor er versterking komt. Waarom zou ik met je mee komen? De verwarring was duidelijk van mijn gezicht af te lezen. Ze keek geërgerd naar het plafond en begon uit te leggen op een toontje alsof ze tegen een kleuter sprak. Als je met mij mee komt en je kan mijn naam zuivere dan kan ik clan leider worden. Walging kwam boven bij mij, achter al die jaren wou ze nog steeds clan leider worden ten koste van alles. Als ik clan leider ben heeft Sylva geen verplichtingen meer. En dan is ze vrij maakte ik haar zin af. Alexia zag dat ze een gevoelig punt had geraakt en speelde er handig op verder. Als Sylva geen verplichtingen heeft jegens haar clan is ze vrij om met jou te trouwen. Ik keek haar opnieuw verbaasd aan. Waarom, verder kwam ik niet want ze onderbrak me het is echt duidelijk dat mijn zusje jou een gebroken hartje heeft gegeven, gewoon hoe je je gedraagt als haar naam valt. Was dat zo duidelijk vroeg ik bijna beschaamt. Ja, maar we moeten wel opschieten voor de wachters terug zijn. De elf zag dat ik aarzelde en ik gate mezelf erom. Als je denkt dat ik lieg kan je me altijd terug brengen naar de gevangenis zei ze bitterzoet. Ik maakte een besluit. Oké maar snel dan. Ik sloeg een hang in dat uitmondde op een groot raam ik hoorde de voetstappen van de elf die achter me liep, ze liep echt exact het zelfde als Sylva. Ik opende het raam, door een witte flits achter me begreep ik dat de Surma werd geinfuseerd. Ik besteeg Ignatius en in de verte hoorde ik al wapenuitrusting kletteren. Snel klim erop zij ik tegen de elf, ze volgde haastig en Ignatius sprong de lucht in. Er was niets te zien boven de hoofdstad de lucht was wolkenloos en ik besefte dat ik tot de middag had geslapen. Toen verscheen er een stipje aan de horizon Alexia Was de eerste die het opmerkte en ze wees ernaar. Het stipje werd snel groter. Het was een griffioen! En ik kende maar één griffioen en dat was die van Sylva. Ik liet Ignatius zwenken zodat we niet meer op ram koers zatten. Verberg je siste ik tegen Alexia. Ze boog zo veel mogelijk naar voren in een poging om niet zichtbaar te zijn. De griffioen zwenkte eerst maar achter een lichte aarzeling nam hij terug de oude koers aan. Waarschijnlijk vond Sylva haar zus die naar haar wetten in het paleis was een belangrijker doel als Fletcher. Ik vond het goed ik had geen zin in een confrontatie. Ik zag dat Alexia met grote ogen naar de gedaante op de rug van de griffioen keek. Er verscheen een lachje op mijn mond. Was Alexia echt slecht? Sylva had in de ether gezegd dat ze geen rechtstreeks bewijs hadden gehad. Moest hij haar geloven als ze zei dat ze het niet had gedaan? Al die vragen tolden door mijn hoofd terwijl ik voor de zoveelste keer wegvloog op de rug van Ignatius.