Summoner 4 ( fan fictie )

Hoofdstuk 22

Guillaume:

Er warren nog twaalf dagen te gaan tot mijn trouw met Sylva, de laatste week had ik veel tijd met haar kunnen doorbrengen en had ze zelf enige affectie getoond, maar het voelde allemaal een beetje geforceerd. "Laat de volgende maar binnen" riep ik tegen de wachters, niet veel later opende de deur een stapte er een keurig geklede elf binnen. De elf maakte een buiging en wachtte tot ze mocht spreken. Ik ging snel eens met mijn ogen door één van de bladen, die op het eikenhouten bureau lag, op het blad stond er keurig opgeschreven wie ik vandaag allemaal zou ontmoeten en waarom ze een audiëntie met mij hadden. "Zeg het maar Keya, is de overvaller al gevonden?" De elf keek me even verbaasd aan, voor ze begon te praten "ik voel me vereerd dat u mijn naam nog herinnerd lord, we hebben ons zoekgebied met nog een tien kilometer vergroot maar ik vrees dat we nog niets gevonden hebben, het is ook onwaarschijnlijk dat we nog iets zullen vinden." Ik probeerde mijn ergernis over dit nieuws te verbergen, ik had gehoopt om Alexia te kunnen opsluiten voor mijn trouw met Sylva, het zou een perfect cadeau zijn voor haar clan, maar ze leek van de aardbodem verdwenen te zijn. Bijna alsof ze gewoon had weg gevlogen. Ik mocht er niet aan denken wat er zou gebeuren als mijn kistje werd geopend, ik zou geruïneerd zijn. "Staak de zoektocht maar die zal toch niets meer opleveren, u mag vertrekken." "Wachters, breng mijn clerk en zorg dat hij klaar is om een brief te schrijven." Achter enkele minuten kwam de clerk haastig binnen met pen en papier in zijn handen, "goedemiddag lord Guillaume, waarmee kan ik je vandaag van dienst zijn?" Ik knikte de elf afwezig toe, "start een brief aan Mathijs." "Bedoelt u stamhoofd Mathijs, de vader van Sylva?" Ik keek de clerk geïrriteerd aan, "geen vragen stellen schrijf gewoon op wat ik zeg!"
...

Sylva:

Het flapperen van Lysanders gigantische vleugels was het enige geluid dat tot me doordrong, we warren langzaam aan het afdalen tot we op een hoge tak konden landen. Guillaume stond me op te wachten en begroete me vriendelijk, maar ik hoorde het niet ik keek gewoon vermoeid voor me uit zonder te reageren. Was ik de juiste beslissing aan het maken? Ik liet mijn toekomst afhangen van puur geluk, van een event dat tientallen jaren geleden heeft afgespeeld en ik niets meer aan te zeggen heb. Ik kon net zo goed met een muntje gooien om te besluiten of ik ging trouwen. Wou ik deze trouw wel? Ik schudde mijn hoofd, de juiste vraag is niet of ik deze trouw al dan niet wil maar meer of het mijn clan verbeterde en dat deed het, anders zou mijn vader, Mathijs nooit met de trouw akkoord gaan. Ik kon toch nooit met Fletcher trouwen dus dan zou ik er maar best zo veel mogelijk voor mijn clan uithalen, en Guillaume is geen slechte keuze, op zen minst kan ik met zekerheid zeggen dat ik het veel slechter had kunnen treffen. Er werd op mijn schouders geklopt, ik schrok op en keek verbaasd om. Voor het eerst verwerkte mijn brein het landschap,  ik was al geland bij Guillaume's huis, hij was de persoon die op mijn schouder had getikt, hij keek me bezorgt aan. "Is alles in orde Sylva?" Ik zette mijn standaard glimlach op en antwoordde, "ja hoor, het is gewoon een beetje druk zo net voor onze trouw." Guillaume bleef bezorgd, "we moeten niet gaan naar het feestje als je niet wilt kunnen we gewoon thuisblijven en verder werken. Of zelf even ontspannen, ik dacht trouwens dat je Lady Verity Faversham niet zo aardig vond?" Ik schudde mijn hoofd, "houw je vrienden dichtbij en je vijanden nog dichter." Guillaume glimlachte hij het citaat, "zoals altijd heb je gelijk." Hij kroop dan achter me op mijn griffioen en deed zijn handen rond mijn middel wat lichte ergernis bij me opbracht, maar ik onderdrukte het, zo reis je nu eenmaal met twee op een griffioen. Er was trouwens een hoede kans dat ik binnen twaalf dagen nog veel fysieker met Guillaume zou moeten zijn. We stegen op waardoor Guillaume's omhelzing nog steviger werd. Vandaag zou ik weten of Alexia aan mijn zijde of in een kerker mocht staan, ik keek er al naar uit.

Verity:

De zaal werd gevuld met de geur van exotische producten en lekkernijen die werden voorbereidde, de gasten stoomden rustig binnen terwijl obers en serveersters rondgingen met plateaus vol drankjes en hapjes. Ik nam een alcoholvrij drankje om helder te kunnen blijven en sloot me dan aan bij het eerste groepje gasten. Als gastvrouw van het feestje was het de bedoeling dat ik iedereen ging begroeten maar ik neem daar graag mijn tijd voor, dan werd het ook beter geapprecieerd. Ik hield de namen in de gaten van de gasten die toekwamen, toen bijna bij de helft van de genodigde gasten er al warren hoorde ik eindelijk de naam Raleigh afgeroepen worden, perfect tijdstip, hij was bijna perfect in het midden gekomen. Fletcher kwam samen met Seraph binnen, ze voerden een luchtig gesprek. Ik vermeed alle vormen van oogcontact met Fletcher om niet op te vallen, maar uit mijn ooghoeken volgde ik wel zijn beweging, dat terwijl ik actief meedeed met het gesprek voor mijn neus. Dit ging het belangrijke moment worden, ik kon geen fouten toe laten.