Summoner 4 ( fan fictie )

Hoofdstuk, raad eens... 12!

Fletcher
Ik gleed met mijn hand langst het frisse hout, ik sloop langst de muren. Er warren geen elfen in de kamer en de kamer was kompleet donker. Door mijn verbeterde zicht kon ik voorkomen dat ik ergens tegen wandelde. Het kistje lag waarschijnlijk in een kluis, waar dat de kluis zich bevond was mij een raadsel. Je kon de kluis boven plaatsen in het geval van een aanval zou je dan de kluis het langst kunnen verdedigen. Of je kan de kluis beneden zetten zo dat je nog veel waardevolle voorwerpen kan me nemen als er brand is. Alexia zou redelijk laag binnenkomen dus ze zou de onderste lagen goed kunnen bekijken. Ik was ergens halverwege de grote stam, ik zou dus beter naar boven gaan. Eerst moet ik een trap  vinden, de kans dat het kistje zich op dit verdiep bevind is erg klein. Ik sloop verder en ik bleef laag bij de grond. Het was zo donker dat ik niet verwachtte dat een elf me zou zien al stond die recht voor me. Nu dat we de edele elfen al meerendeel hadden herbewapend kwa demonen was er wel een kans dat een demoon me kon zien als die op de wacht stond. Ik liep heel de verdiep af, er warren twee trappen in de boom een oostelijke en een westelijke trap. Ze warren vooral elegant gebouwd, niet echt makkelijk te verdedigen. Ik vermoede dat het kistje beneden lag maar voor de zekerheid zou ik deze verdiepingen toch maar beter controleren. Ik ging alle verdiepingen af, ik starte bij de ene trap en zorgde dat ik uitkwamen bij de andere trap. De rijkdom en de versieringen in de boom overweldigden me bijna. Als het dag was geweest zou de zon me waarschijnlijk verblinden door al de schitteringen. Hier en daar warren er zelf zeldzame demonen in blikken. Ik bleef even staan bij een grifuil zoals Athena. De demoon was iets kleiner en ik kreeg er rillingen van. Ik voelde een steek van medelijden van Athena. Ik schudde mijn hoofd, dit zou Athena nooit overkomen.

Ik had al een 20 tal verdieping geklommen toen ik toe kwam op een toch wel zeer interessante kamer. De ruimte was gigantisch, de grote was te vergelijken met de troonzaal in het paleis van koning Harold. Er was geen trap meer naar boven dus ik was aangekomen op de bovenste verdieping van de immense boom. Voor zo ver ik kon zien was de kamer stampvol met wapenrekken. Ik wandelde vol ontzag langs de rekken. Hier en daar lagen er zelf gouden wapens in de reken. De wapens warren gefabriceerd door zowel dwergen, elfen en mensen. Ik ging met mijn hand over prachtig afgewerkte handbogen in alle vormen en maten met verschillende hout soorten, ze hadden waarschijnlijk alle wapens die er bestonden, in alle materialen die er bestonden. Grote katapulten en andere lange afstand wapens stonden keurig naast elkaar opgesteld. Door het gebrek aan stof besefte ik dat er iemand vele dagen bezig was met de wapens op te poetsen. Ik kwam toe bij het midden van de kamer, een grote tafel rees op uit de vloer. De tafel lag vol met perkament. Ik schoof er één in naar me toe. Ik keek even rond me en toen ik zeker was dat er niemand in de buurt was toverde ik een klein wierdlicht. "Verovering van Hominum" stond er als titel. Ik schudde mijn hoofd, ik nam nog een papier. "Verdediging tegen muskut formatie 23X." "Verovering orcenrijk deel vier" dit warren allemaal oorlogsplannen, iemand van deze familie was duidelijk voorbereid op alle oorlogen. Ik zou ook zulke plannen moeten maken, niet " verovering van elfen rijk" of zo maar verdedigingen tegen de orcen, aanvallen en hoe ik muskut formatie's kan doorbreken zouden wel handig zijn. Zeker als ik mijn demonen betrek in de plannen. Ik zette dit in een denkbeeldig te doe lijstje voor me zelf. Plots hoorde ik een luid gekraak. Ik doofde zo snel mogelijk mijn wierdlicht en ik wandelde zo stil als mogelijk naar achteren. Ik stootte tegen een wapenrek, een speerpunt prikte tegen mijn rug. Aan de andere kant van het rek viel een kortzwaard tegen de grond. Het kletterde op de grond wat een kakofonie van lawaai produceerde. Het kaatste terug op van de grond en lande nog eens op de grond. Ik kromp in een, een dakluik ging open en een lader ging naar buiten. Ik nam geen moeite om het kortzwaard terug op de plank te legen, ik liep zo snel mogelijk naar de schaduw. Net op tijd! Een lantaren werd van de haak gehaald en een bleke elf met licht grijs haar kwam naar beneden. De elf keek argwanend rond zich. Hij sprong de van de laatste treden naar beneden en schoof de lader terug naar boven dan deed hij het luik dicht. Het luik was verdwenen en het was zeer moeilijk om te zien waar het zich ooit had bevonden. "Is daar iemand" zij de elf aarzelend. "Ik ben een getrainde summoner" voegde hij er nog onzekerder aan toe. Ik deed moeite om mijn lach in te houden. Hij haalde eens diep adem. De aarzelende elf verdwenen en maakte plaats voor een zelfverzekerd exemplaar waarvan de ogen een zotte uitstraling hadden. "dit is niét grappig" zij hij met veel nadruk. "Goed dan", jij hebt er om gevraagd. De elf toverde tientallen kleine wierdlichten en stuurde die in alle richtingen de kamer door. Ik bewoog me niet. Ik was redelijk beschut achter deze reken en zoals elke jager wist ik dat een beweging alleen maar de aandacht zou trekken. De elf draaide langzaam een rondje rond zijn as. Zijn blik bleef steken in mijn richting. Hij maakte zich groot en wandelende mijn richting uit. Zweet gleed van mijn rug, had hij mij gezien? Enkele meters voor mij stopte hij, hij bukte zich door zijn knieën en raapte het kortzwaard op van de grond. "Hoe ben jij gevallen mijn jongen" de houding van de elf veranderde weer, ik had nu het gevoel dat ik tegenover een zorgende moeder stond. Deze elf was echt helemaal gestoord! Hij praatte tegen zijn wapens. "Ik zal je terug proper maken" hij haalde zijn zakdoek uit en begon het ge poetsten. "Dat vind je leuk hé". Ik kreeg de kriebels van deze elf. Zo, hij legde het wapen terug keurig op het rek en wandelde rustig de kamer uit terwijl hij de wierdlichten doofde. Ik wachtte nog enkele minuten tot ik zeker was dat hij niet meer terug kwam. Ik stond op van mijn positie achter het rek en wandelde naar het luik. Het duurde enkele minuten voor ik door had hoe het luik open moest. Ik haalde de trap naar beneden. Dit zou toch wel de kluis moeten zijn? Een geheim verdiep. "Mag ik ook meedoen met de pret?" De retorische vraag kwam van achter mij, eerst verstijfde ik, dan besefte ik dat de vrouwenstem van Alexia kwam. Ik draaide me om met een grote glimlach "natuurlijk". Een zelfverzekerde Alexia wandelde elegant de zaal binnen. "Vrouwen eerst" zij ik met een zwirrelend handgebaar. "Aanschouw de kluis!"

Ik vond het zeer moeilijk om dit hoofdstuk te schrijven, wat vinden jullie er van? Ja het is me niet gelukt om ook maar één keer op tijd op te loaden. Ik zal niet beloven dat er volgende week weer een hoofdstuk zal zijn maar ik doe mijn best. Dus geen vaste dagen waar ik een hoofdstuk opload, als een hoofdstuk lang duurt mag je gerust informeren bij mij hoe ver ik er mee ben en wanneer ik denk dat het klaar zal zijn :) ik heb ook deel één herwerkt ( de inleiding )