30.bölüm

287 28 1
                                    

Valizimi kapının önüne koyup anahtarı yerine koydum . Arabaya doğru ilerleyip valizi koydum arabayı çalıştırıp bir uçuruma gittim . Aşağıdaki denize korkarak bakıyordum . Atlamayacaktım!

Sadece yukarıda olan yıldızlara bakacaktım. Yere oturdum ve önce güneşin batmasını sonra ise yıldızları izledim .

Eskiden duygusuz salak bir kızın tekiydim . Mutsuzdum ama bunu kimseye yansıtmazdım ya da ağlamazdım . Okulda ezik olarak bilinirdim hani dersiniz ya "  şöyle de beni tanırlar "  falan ama ben öyle değildim nerde bir " ezik"  kelimesi geçsin hemen benim adım söylenirdi . Ama bir amca vardı ki bana her gün gelir sever harçlık verir "  kuzum "  diye seslenirdi. Bir gün beni aldı uçurumun oraya getirdi ben ilk korksamda sonradan mutlu olmuştum  çünkü yere iki minder sermişti . Birine kendisi oturup diğerine de beni oturtmuştu . Biraz yıldızları izledikten sonra iki tane yan yana duran yıldızı gösterdi "  onların biri benim eşim diğeri  ise kızım"  dedi . "  neredeler? "  Diye sorunca ise öldüklerini söyledi bir gün onunda benimde bütün insanlarında orada birleşeceğini söyledi.  O sırada bir yıldız kaymıştı  ben şaşkın ve mutlulukla oraya bakarken  o üzgünce "  yine birisi yıldız oldu "  demişti yaklaşık bir ay sonra tek başıma oraya gelmiştim o amca hastaydı . Ben onun karısı ve kızına seslenirken birisi aradı beni , ben hâlâ gökyüzüne bakarken bir yıldız kaydı gözümden de bir yaş aktı çünkü o amca ölmüştü . İşte  bu yüzden bu gün buraya geldim kardeşimle konuşmaya ve o amcayı görmeye....

Hana:  kardeşim,  orda mutlu musun ? Bak yıldız oldun artık parlıyorsun , o amcayı hiç gördün mü?  Ben seni de o amcayı da çok özledim şimdi diyorum ki keşke yanımda olsaydınız . Sen melek gitmeni istemezdim ki ben üstesinden gelirdik herşeyin ama ben ne bilebilirdim böyle olacağını.  Daha önceden gelip seni kurtarabilseydim keşke.  Biliyor musun?  Bunu sana yapan benim öz mü öz babam ! Ama ne olacak biliyor musun?  Bu ülkeyi ona dar edicem isterse beni de öldürsün ama o ölmeden  ben ölmeyeceğim.  O adamla işim bitince bir yıldız olup sizin yanınıza geleceğim.

Gök gürlemesi ile gökyüzüne bakmıştım normalde karanlıktan ve gök gürültüsünden korkan ben şimdi ikisini de umursamıyordum. Yağmur yağmaya başladığında geriye doğru yattım ıslanmanın tadını çıkardım.  Her tarafım ıslanmış ve üşüyordum ama umrumda olmamıştı.  Kalkmak istemiyordum .

Küçük bir kahkaha attım ... gözlerimi kapattım.

Seokjin'den

Seokjin:  yoongi anlatsana !

Yoongi:  off! Daha kaç kere söyleyeceğim bilmiyorum !

Seokjin:  bir şey demiş  ki bu kadar endişelisin.

Yoongi:  " ben sizi terk etmeseydim siz ölecektiniz min yoongi sadece bunu bil "  dedi .

Sonra da evden hızla çıktı gök gürültüsünü duymam ile arabanın anahtarını alıp bende çıktım yoongi'nin bileğinden tutup durdurdum .

Seokjin:  hadi bin arabaya gezelim biraz .

Burnuma yağmur damlası düşmesi ile kafamı yukarıya kaldırıp gülümsedim birbirimize baktık ve arabaya doğru koşmaya başladık .

Yoongi :  ben süreceğim, seni çok güzel bir yere götüreceğim. 

Kafamı sallayıp yoongi'ye anahtarı attım arabaya bindik ...

Uçurum gibi bir yere gidiyorduk . İleride bir araba vardı önünde de bir kız oturuyordu iyide yağmur yağıyor.

Yoongi:  ağh! Yanlız değiliz galiba .

Seokjin:  o değilde yanına bir gidelim kız yağmurda ne yapıyor ?

Yoongi:  galiba salak .

Oraya daha çok yaklaştı.  Arabadan inip kıza  doğru koştuk.  Yanına vardığımızda kız hem ağlıyor hem gülüyordu Ama yüzü tam gözükmüyor du .

Seokjin:  yoongi ? Işık tut!

Yoongi ışık tutunca bunun Hana olduğunu anladım .

Hana'ya bakmayan sadece etrafa bakan yoongi'ye dönmeden konuştum .

Seokjin:  y-yoongi

Yoongi:  ne oldu ?

Seokjin :  bu Hana! 

Bir anda beni ittirip Hana'ya bakmıştı.

Yoongi:  Hana!...

Biliyorum saçma bir bölüm oldu ....

    

↪DUYGUSUZ ↩  KİM NAMJOON + BTS  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin