Come Back, Hope

Chapter 35: Flatline

Chapter 35:Flatline

Hugh's POV

Nakaupo ako sa tabi ng kapatid kong hanggang ngayon wala pa ring malay. Comatose siya, its been a week. Hindi pa rin siya gumigising.

Ano ba kasing pumasok sa kokote ng dalawang yan para magtungo sa school sa araw ng sabado?

Sa pagkakaalam ko dapat magpapacheck up si Winter at si Hope naman ay uuwi.

Ang hindi maalis sa isipan ko, kung nagpunta sila dun... Hindi kaya sinadya yun?

Paano nalaman nung mga gangsters na andun sila sa mga raw na iyon. I think it was all planned.

May conclusion na nabubuo sa utak ko, someone is behind all of these. Planado to.

*door opens*

Napalingon ako sa pinto ng biglang pumasok si Wynne my loves.

"Gising na si Winter" naiiyak na sambit ni Wynne.

Agad agad na akong tumayo at mabilis na lumabas ng kwarto. Katapat lang naman ng kwarto ni Hope si Winter.

Dere-deretso akong pumasok sa loob at kitang kita kong sobrang nasasaktan si Winter sa ulo niya.

Buti nga hindi niya ikinamatay yung pagkapukpok sa ulo niha, sobrang delekado nun lalo na sa lagay niya.

Isang milagro nalang na nabuhay siya.

"Winter" tawag ko.

Napapahawak siya sa ulong nilingon ako. Sobrang sakit nga talaga.

"Don't move" nag-aalalang utos ko sa kanya sabay upo sa dulo ng kama niya.

"H-hope?" pilit niyang magsalita.

Paniguradong makikita niya si Hope dahil katapat lang naman. Sinenyasan ko si Wynne na buksan ng maigi yung pinto sa kwarto ni Winter at Hope.

Sumilip naman si Winter doon at nakiga niya si Hope na nasa alanganin pa rin hanggang ngayon.

Sobrang nakakaawa ang itsura ng kapatid ko ngauon, binalot ang ulo niya hanggang sa noo. Naka brace neck siya at deretsong deretso lang ang katawan niya.

Kitang kita na ang nga marka ng sakit niyang Leukemia.

"This is all my fault. Its my fault!" naiiyak na sabi niya. I cant do anything but to just stare at him.

"Ano ba talagang nangyare? Sabadong sabado nasa school? Hindi mo na nga siya inuwi eh" mahinahon ang pagkasabi ko sa kanya. Alam ko naman na aalagaan niya kapatid ko.

I already told you, naniniguro lang ako. Paktay ako kay Wynne pag nagkataon eh.

"I was about to surprise her. Pero may nakita akong mga lalaking nagkumpulan sa may banda, pag tingin ko kay Hope, pababa pa lang siya ng kotse nun. Syempre paniguradong magagalit yan pag may nakita siyang students na nasa school sa araw ng sabado- although di niya alam na sabado- sinundan ko muna yung mga lalaking yun hanggang sa makita kong may mga baril sila at andun sila sa Student Council Office. Natakot ako nun kaya babalik na sana ako kay Hope pero may nakakita sa akin, binalibag ako sa lamesa. Napakalaking tao niya.... The next thing I knew, nasa classroom na ako at nakadapa, dunating si Hope at... At... At.... " napayuko nalang siya at kitang kita sa mata niyang pinipigilan niyang umiyak.

Nanginginig din ang mga kamay niya. Na-trauma ang isang to.

" I understand if you don't---" pinigilan ako.

" PINATAKBO KO SIYA. PINAPAALISNKO NA SIYA, HIRAP NA HIRAP NA AKO SA POSISYON, I TRIED MY BEST TO SAVE HER PERO... PUTCHA! WALA AKONG KWENTA! NAHULI SIYA... AT... AT..."