Μία κοπέλα και ένας θάνατος...ή περίπου και όλα όσα γνωρίζει θα ανατραπούν...Ένας άντρας στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της θα σταθεί δίπλα της φύλακας άγγελος της. Και θα τον χάσει παίρνοντας όμως πίσω τη ζωή που της ανήκει.. Θα αναγεννηθεί από...
Ανοίγω τα θολά μου ματάκια για να διαπιστώσω ότι βρίσκομαι στο προαύλιο του λυκείου μου και αναστενάζω ανακουφισμένη δίχως να έχω αντιληφθεί τον Πάνο που στέκεται πίσω μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-«Νομίζεις ότι θα είναι εύκολο αυτό έτσι;» ακούω την απαλή φωνή του να λέει παιχνιδιάρικα και τινάζομαι από τη θέση μου τρομαγμένη.
Πίσω μου σε έχω σατανά !
Πάνω που νόμιζα ότι τον είχα ξεφορτωθεί να σου πάλι ο ζαβούλιακας!
-«Όχου, στενός κορσές μου έχεις γίνει! Τα μαθητικά μου χρόνια ήταν υπέροχα Παναγιωτάκι ..Ω, ναι, δεν έχω τίποτα να φοβηθώ εδώ που με έφερες , απορώ κιόλας γιατί με έφερες εδώ..» απαντώ θαρραλέα και προχωρώ προσεχτικά σε ένα παγκάκι που μου τράβηξαν την προσοχή δυο γνωστές φιγούρες όπου στέκομαι μερικά μέτρα μακρύτερα καθώς αναγνωρίζω τον εαυτό μου στα 16 μου και την καλύτερη μου φίλη, να κάθονται εκεί και να μιλάνε ανέμελα χαχανίζοντας που και που.
-«Παναγιωτάκι; Από πού προέκυψε το Παναγιωτάκι;» ακούω την προβληματισμένη και λίγο εκνευρισμένη φωνή του Πάνου πίσω μου να με ρωτάει και χαμογελάω νικηφόρα.
-«Προέκυψε με τον ίδιο τρόπο που προέκυψε το εξυπνοπούλι» πετάω έξυπνα και γυρνώ να τον κοιτάξω.
Ο Πάνος για άλλη μια μέρα στέκεται τέλειος μερικά βήματα πίσω μου σαν προσωπικός σωματοφύλακας και στέκομαι προβληματισμένη να αναρωτιέμαι τι σκατά έχει βάλει πάλι με το πανούργο μυαλό του. Από τις προηγούμενες επισκέψεις μου είχα φύγει αναστατωμένη , βγάζοντας μου στην επιφάνεια κάθε φορά κάποιο συναίσθημα που τόσα χρόνια με κατέτρωγε.
-«Δεν θα είναι εύκολο ούτε αυτό έτσι; ;;Τι έχει σκαρώσει το μυαλό σου μου λες;» ρωτώ επιφυλακτικά τον Παναγιωτάκι μου και τον χαζεύω να χαμογελάει αινιγματικά κάνοντας με να ανησυχήσω περισσότερο.
