ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

~27~

Το ότι φτάσαμε σώοι στη πανσιόν αποτελεί  από μόνο του ένα θαύμα!

Κατεβαίνω και τινάζω προληπτικά τα ρούχα μου και απομακρύνομαι φουριόζα για τη κουζίνα να παραδώσω  στο μάγειρα το τρόπαιο μου.

-«Ποιος θα τα κατεβάσει όλα αυτά μου λες; Που πας;;;;» τον ακούω να φωνάζει πίσω μου ενώ με μιμείται τινάζοντας τα ρούχα του.

-«Εγώ εντολή είχα να τα ψωνίσω όχι να τα κουβαλήσω Χαρίδημε!!! Άσε που τα περισσότερα είναι κεράσματα από τις θαυμάστριες σου! Και είναι και γεμάτα μικρά ζουζούνια! Και έχω αλλεργία στα ζουζούνια. Πήρα το ψάρι άλλωστε. Τι τα έχεις τα μπράτσα; Άντε ξεκίνα! » τραγουδώ και χώνομαι στη πανσιόν , γραμμή για τη κουζίνα και από εκεί σφαίρα για το  γραφείο μας πίσω από το γκισέ των αφίξεων.

Περήφανη για τον εαυτό μου, ανοίγω το σύστημα του υπολογιστή και κατοχυρώνω στο σύστημα άλλες δύο αφίξεις για την επόμενη βδομάδα...που θα μου πει ο ταβερνιάρης για επαγγελματισμό!

-«Δεσποινίς Κρυσταλλία να σας πω λίγο;» ρωτάει μια από τις καμαριέρες που στέκεται στη πόρτα και της κάνω νεύμα να περάσει μέσα. 

Έν α καφεδάκι θα το έπινα ευχαρίστως !

-«Έχει έρθει το παιδί για να βάψει τα δύο  νέα δωμάτια του ορόφου . Να του πω να ξεκινήσει;»

-«Φυσικά να ξεκινήσει Θεανώ αλλά να σταματήσει στις 2 που επιστρέφουν στα δωμάτια για να ξεκουραστούν οι πελάτες και να συνεχίσει μετά τις 5 που λήγει η ώρα κοινής ησυχίας. Δεν θέλω παράπονα να του πεις.» λέω σοβαρά και πιέζω τα γυαλιά μου πίσω στη μύτη μου.

-«Όπως θέλετε. Αλήθεια...εσείς μυρίζετε έτσι;» ρωτάει προβληματισμένη και σουφρώνει την μύτη της.

-«Μπα, όχι φυσικά. Τσέκαρε τα σκουπίδια της κουζίνας σε παρακαλώ.» λέω βιαστικά και την βλέπω να φεύγει μορφάζοντας ενώ εγώ έχω ξεχάσει να της πω να μου φέρει ένα καφέ.

Δεν βαριέσαι, αργότερα, σκέφτομαι και κοιτώ από το παράθυρο του γραφείου που βλέπει στην αυλή τον Χαρίδημο να κουβαλάει τα τελάρα με τα λαχανικά μουρμουρώντας. 

Όλα κυλάνε ρολόι!

Αναστενάζω ακουμπώντας πίσω την πλάτη μου στη καρέκλα σαν σωστή επαγγελματίας και κλείνω τα μάτια μου να κάνω ένα μικρό διαλλειματάκι . Από τι ώρα έχω σηκωθεί και πόσα πράγματα έχω ήδη κάνει...το δικαιούμαι.