ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

~25~

-«Αλήθεια τώρα , θέλετε να θεωρείστε ενήλικες με τέτοια συμπεριφορά; Ξέρατε ότι θα ταξιδέψετε και αντί να κοιμηθείτε νωρίς γυρίσατε ξημερώματα! Στο τσακ το προλάβαμε το καράβι! Όχι 25 χρονών γαϊδούρες αλλά ούτε 15χρονα δεν θα αντιδρούσαν έτσι! » φωνάζει ο Χαρίδημος πάνω από το κεφάλι μου που πάει να σπάσει από τον πόνο και βογκάω δυνατά.

Ούτε να σκάσει δεν μπορώ να πω στον στριμμένο...

Τέτοια χάλια... ενώ δίπλα μου η Κατερίνα ξαπλωμένη ανάσκελα με το χέρι της στο στομάχι φανερώνει ότι είναι έτοιμη να ξανακάνει εμετό...

Βέβαια ένα δίκιο το έχει αλλά σιγά μην το παραδεχτώ!

Σκατά...ανακατεύομαι συνεχώς...και έχω βγάλει όλα τα σφηνάκια που με κέρασαν!

Ναι, βγήκαμε προχθές, βγήκαμε και εχθές. Αλλά ειδικά εχθές του δώσαμε και κατάλαβε! Χορεύαμε, πίναμε και τραγουδούσαμε μέχρι το χάραμα και μόνο όταν άρχισα αν ζαλίζομαι φύγαμε. Φαντάσου! Αν δεν άρχιζα να ανακατεύομαι ακόμα εκεί θα ήμουν. Αχ, στην αγκαλιά του Πέτρου ήταν τόσο ωραία.. όχι στην αγκαλιά του Παύλου ήταν ωραία...ή μήπως του Τάσου;

-«Μια φορά να με άκουγες ! Αλλά όχι, ότι πω εγώ τόσα χρόνια το αντίθετο θα κάνεις ! Ορίστε τώρα κατάσταση! » συνεχίζει το κρεσέντο γκρίνιας και μάρτυς μου ο Θεός θα του πετάξω το κινητό στα μούτρα!

Αν μπορούσα να τεντωθώ φυσικά και να το πιάσω..

Βογκάω και σέρνω το χέρι μου στο στόμα και ο Χαρίδημος αρπάζει τη λεκάνη από την Κατερίνα και την φέρνει κοντά μου.

 Αχ, μοιραζόμαστε την ίδια λεκάνη με την κολλητούλα μου! Πόσο cute!

-«Εφόσον ξέρατε ότι είχατε ταξίδι δεν έπρεπε να βγείτε και να πιείτε τόσο πολύ την προηγούμενη ! Ορίστε τώρα τα χάλια σας! Όλο το ταξίδι ξερνοβολάτε σαν σκυλιά που έχουν φάει φόλα! Τι που έκλεισα ημερήσιο ταξίδι! Στην καμπίνα την έχω βγάλει όλη μέρα εξαιτίας σας!» γαυγίζει ο αχώνευτος που πήγε για καφέ με τους φίλους του μόνο και γύρισε σπίτι νωρίς και αγανακτισμένη αδειάζω το στομάχι μου στη λεκάνη που κρατάει. 

Δίκιο έχει αλλά σιγά μην του το πω!

Πήγε το στριμμένο άντερο και ζήτησε λεκάνη , και  αυτό του το παραδέχομαι, αλλά ούτε αυτό θα του πω!

Όχι ότι μπορώ να πω το οτιδήποτε δηλαδή, που όποτε ανοίγω το στόμα μου είναι για να ξεράσω...όπως τώρα ένα πράμα...