ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

~41~

-«Τι έπαθε ο Χαρίδημος μου;» ρωτάω τρομαγμένη και  πλησιάζω  τον Γαβριήλ δίχως να αφήσω το χέρι του Πάνου  το οποίο σφίγγω δυνατά μέσα στο δικό μου.

-«Πρέπει να πάρεις την αγγελική σου υπόσταση Κρυσταλλία και θα καταλάβεις αμέσως...» λέει σοβαρός και ακουμπάει το χέρι του στο κεφάλι μου πάνω. 

Μια  γλυκιά ζέστη με κατακλύζει από το κεφάλι ως τα πόδια και νιώθω να τρέχει μέσα στο σώμα   μου και να με αναγεννάει.

Τίποτα περισσότερο δεν νιώθω από απλή χαρά, ευτυχία, αγαλλίαση και αγάπη...πολύ αγάπη...

Όταν αυτό κοπάζει ο Γαβριήλ χαμογελώντας κατεβάζει το χέρι του όσο εγώ ήδη αντιλαμβάνομαι τι σκατά κάνει ο Χαρίδημος . 

Θα τον σφαλιαρίσω δεν την γλιτώνει !!!

Γυρνάω και κοιτώ την πλάτη μου και σμίγω τα μάτια μου εκνευρισμένη.

-«Αυτό είναι άδικο!!!! Που είναι τα φτερά μου;;;;; Πως θα μπω στο ρόλο μου αν δεν έχω ένα ζευγάρι φτερά;;;» ρωτάω εκνευρισμένη και προσπαθώ να πιάσω μάταια τα φτερά μου στην πλάτη.

Λες να αργούν να φυτρώσουν;

-«Κρυσταλλία αυτά είναι στα παραμύθια.. Πάνο, σειρά σου παιδί μου.» λέει σοβαρός ο Γαβριήλ και σταματώ να γυρνώ γύρω από το εαυτό μου, ρίχνω τα χέρια μου άπραγα στο πλάι του σώματος μου και παρατηρώ τον Πάνο μου να μεταμορφώνεται σε αγγελάκι σαν και μένα.

-«Ούτε καν μια αγγελική ταυτότητα περασμένη στο λαιμό.. δεν είναι βλακεία;» γκρινιάζω στον Πάνο μου ο οποίο χαμογελώντας  ευτυχισμένος με πιάνει από το χέρι και χανόμαστε βιαστικά .

Χαρίδημε έρχομαι με άγριες διαθέσεις και πολλά νεύρα!

Πεταρίζω  τα μάτια μου  και αυτή η  γλυκιά αίσθηση  να βρίσκομαι μέσα στην αγκαλιά του Πάνου  με κάνει να χαμογελώ ευτυχισμένη .  Πόσα περάσαμε για να σμίξουμε επιτέλους.

Γυρνώ να τον αντικρίσω και βλέποντας το γαλήνιο πρόσωπο του χαμογελώ μαγεμένη.

-«Θέλω να σε ευχαριστήσω...» μουρμουράω και με κοιτάει ήρεμα, βαθιά στα μάτια.

-«Που σε άφησα να χτυπήσεις το κεφάλι σου και πέθανες; Ή μήπως για τότε που εγωιστικά σου ζήτησα να γυρίσεις στο νησί για να δω τους δικούς μου μέσα από σένα; Κοίτα σε τι μπελάδες μας έβαλα.. ντρέπομαι τόσο..» λέει και σηκώνω το δάχτυλο και το ακουμπάω απαλά στα χείλια του κάνοντας τον να σταματήσει να μιλάει.