~8~

870 177 46
                                    



Η οσμή της αλμύρας αντικαθίσταται γρήγορα με μια οσμή  έντονου χλωρίου και αντισηπτικού που με κάνει να ανοίξω τρομαγμένη τα μάτια μου.

Το άσπρο χρώμα  που κυριαρχεί με τυφλώνει και ανοιγοκλείνω τα μάτια μου μερικές φορές  για να καταφέρω να εστιάσω όσο καλύτερα μπορώ και να καταλάβω ότι βρίσκομαι σε ένα από τους ψυχρούς αντισηπτικούς διαδρόμους ενός νοσοκομείου.

Πλέον μπορώ να δω καθαρά τα τρόλεϊ που είναι υπερφορτωμένα με ποικιλία φαρμάκων και μπροστά μου υπάρχουν και δυο καρέκλες σε μουντό γκρι χρώμα δίπλα από μια πόρτα εξίσου γκρι χρώματος που γράφει εντατική.

-«Πάνο;» ψελλίζω και αυτομάτως νιώθω τη παρουσία του πίσω μου.

Φοβάμαι. Τι δουλειά έχω εδώ;

-«Πάνο, που είμαστε;» ρωτώ ψιθυριστά και νιώθω το χέρι του να ακουμπάει το δικό μου και αργά να κλείνει προστατευτικά τα δάχτυλα του γύρω από τα δικά μου.

-«Μην φοβάσαι βρε μικρή. Δεν σου είπα να μου έχεις εμπιστοσύνη;» τον ακούω να ρωτάει και η ανάσα του να μου χαϊδεύει το αυτί και το λαιμό κάνοντας με να κολλήσω πάνω του.

-«Εμπιστέψου με..» είναι το μόνο που λέει και με τραβάει προς τα εμπρός και αργά βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τζάμι αόρατοι θεατές των ασθενών της εντατικής που διασωληνομένοι δέχονται τις περιποιήσεις των γιατρών .

Μέσα από το τζάμι παρατηρώ με ανατριχίλα και στεναχώρια την πληθώρα των κρεβατιών και των ασθενών και δεν προλαβαίνω να ρωτήσω το λόγο της επισκέψεως μας γιατί ξαφνικά τον βρίσκω ξαπλωμένο στο τρίτο κρεβάτι από τα αριστερά.

Σφίγγω το χέρι του Πάνου τρομαγμένη και νιώθω το άλλο του χέρι να περνάει προστατευτικά και να με αγκαλιάζει από τον ώμο.

-«Όμορφη είσαι...» τον ακούω να λέει και χαμογελάω μουδιασμένη.

Που την είδε την ομορφιά; Μόνο τα πορτοκαλιά μαλλιά μου ξεχωρίζουν έτσι απλωμένα στο κάτασπρο σεντόνι και όσο για το πρόσωπο μου αυτό δεν φαίνεται έτσι που  είναι καλυμμένο με διάφανα σωληνάκια και μια μάσκα  που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του.


-«Εγώ καταφέρνω να βλέπω την ομορφιά και πάλι..» λέει ήρεμα και μου χαϊδεύει το χέρι με το δικό του.

Δεν έχω κάτι να πω, αλλά και πάλι να είχα δεν είμαι σε θέση να αρθρώσω λέξη αυτή τη στιγμή.

ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥWhere stories live. Discover now