ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

~42~

Μπαίνω φουριόζα στο γραφείο του Πέτρου δίχως να χτυπήσω τη πόρτα και τρέχω και σωριάζομαι όπως – όπως στη πολυθρόνα του εξαντλημένη, λαχανιασμένη και ιδρωμένη όσο δεν πάει .

Προσπαθώ να βρω την ανάσα μου και αισθάνομαι το στήθος μου να καίει από την υπερπροσπάθεια που με έχει υποβάλει το κάθαρμα πάλι σήμερα !

Να τον σκοτώσω κυριολεκτικά θέλω!!!

Αυτός δεν είναι προστατευόμενος αλλά κακό σπυρί στο πισινό!

-«Βρε καλώς την .Θες να σου ανοίξω  τον ανεμιστήρα  μήπως Κρίς;» ακούω με ακόμα κλειστά τα μάτια να ρωτάει ο Πέτρος  ανήσυχος και αναστενάζω παραιτημένη.

-« Να απαλλαχτώ από το Χαρίδημο θέλω!!!» γκρινιάζω και  κατεβάζω το κουρασμένο  βλέμμα  μου και κοιτώ το νυφικό μου που βρίσκεται σε άθλια κατάσταση.

-«Να μην τον ξαναδώ μπροστά μου θέλω!!! Και να ξεφορτωθώ επιτέλους αυτή την αηδία θέλω!!!» φωνάζω τραβώντας από το τούλι της φούστας μερικά αγριόχορτα που έχουν καρφωθεί στη δαντέλα του.

-«Υπομονή βρε Κρυσταλλία και θα βρούμε κάτι άλλο να φοράς κάποια στιγμή. Πάλι γυμναζόταν ο δικός σου;» ρωτάει τείνοντας μου μια βεντάλια που αρπάζω κυριολεκτικά και ξεκινώ να κάνω αέρα μανιωδώς στο κατακόκκινο πρόσωπο μου.

-«Κάνει και τίποτα άλλο! Του καρφώθηκε στο μυαλό να με ξεπεράσει με γυμναστική και έχω οργώσει ότι κάμπο , παραλία και μονοπάτι υπάρχει. Με τυραννάει ακόμα και πεθαμένη το βλαμμένο !!!» γρυλίζω ενώ βγάζω απότομα με μια κίνηση τις γόβες από τα πόδια μου και τις πετάω πιο κει με αποστροφή.

Πήγαν και μου βάλανε μέσα στο φέρετρο ένα ζευγάρι νυφικές γόβες βλέπεις!!! Χάθηκαν να μου βάλουν τα αθλητικά μου παπούτσια;;;;;;

Αχ βρε Χαρίδημε..αχ...τα χω παίξει να σε κυνηγώ με τις γόβες και το νυφικό στους αργούς ...

-«Λες να του κάνω καμία επίσκεψη ακόμα Πέτρο;» ρωτάω και ανασηκώνω το κεφάλι και τον παρατηρώ να στέκει ανυπόμονος απέναντι μου με ένα δειλό χαμόγελο στα χείλια.

Αχ ο γλυκός μου ..κοίτα τον μωρέ...

-«Βρε..βρε...αυτό μάλιστα! Το ίδιο φορούσε ο Μαραβέγιας στο βίντεο κλιπ του Μουζουράκη ! Εύγε! Είχα δίκιο ότι θα σου ταίριαζε γάντι! Τοπ το κουστουμάκι Πετρούκο! Αχ και ο μπερές...όνειροοοο!!!» αναφωνώ χαμογελώντας πλατιά ξεχνώντας το προσωπικό δράμα μου και βλέπω να κορδώνεται ευτυχισμένος.