ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

~11~

Ο ύπνος μου δεν κρατάει και πολύ μιας και από την μία οι τσιρίδες του Χαρίδημου που βροντοφωνάζει  δεξιά και αριστερά ότι κατάφερε να με συνεφέρει και από την άλλη οι υπόλοιπες φωνές των νοσηλευτών και γιατρών που σπεύδουν να δουν τι συμβαίνει με κάνουν να βογκήξω σιγανά και να ανοίξω τα μάτια μου, βγάζοντας με από τον ύπνο μου.

Οι φωνές ανακατεύονται με έξαψη από πάνω μου και ανοίγοντας επιτέλους τα βλέφαρα μου παρατηρώ ένα στόλο από γιατρούς να έχουν πέσει πάνω μου και να διαβάζουν τις ενδείξεις των μηχανημάτων αλλά και να με εξετάζουν .

-«Είναι ένα θαύμα..» ακούω μετά από κάμποσα λεπτά ,το καθόλου επιστημονικό πόρισμα ενός αρκετά μεγάλου σε ηλικία άντρα γιατρού που με κοιτάζει με μάτια που λάμπουν και χαμογελώ απαλά.

Αυτό το πρόσωπο του παίζει να είναι το πιο φωτεινό, το πιο καθάριο και γαλήνιο που έχω δει ποτέ μου σε άνθρωπο!

-«Δεσποινίς μου θυμάστε πως σας λένε;» ακούω έναν εκνευριστικό γιατρό που δεν πιστεύει στα θαύματα  μάλλον ενώ μου έχει χώσει ένα φακουδάκι στα μάτια  και με τυφλώνει με αυτό, εξετάζοντας με.

-«Θυμάμαι τα πάντα..» απαντάω βραχνά και ο καλοσυνάτος γιατρός που πιστεύει στα θαύματα και στέκεται απέναντι μου με κοιτάζει διερευνητικά .

Θυμάμαι τα πάντα...αλλά αυτό ας το κρατήσω καλύτερα για τον εαυτό μου προς το παρόν έστω.

Στρέφω το κεφάλι μου και ψάχνω με το βλέμμα να τον βρω.

Πάνο;

Δεν είναι πουθενά και όμως γνωρίζω ότι είναι εδώ κάπου.

Μου λείπει ήδη η παρουσία του και έχω την ανάγκη να του το πω.

Χαμογελώ στη σκέψη ότι μπορεί να διαβάσει τι σκέφτομαι .

Σε ευχαριστώ για όλα Παναγιώτη.

Η περιέργεια των γιατρών που δεν δέχεται τόσο απλά ένα θαύμα μου αποσπάει την προσοχή και προσπαθώ να απαντήσω σε όσες ερωτήσεις μπορώ μιας και η κούραση που νιώθω κάνει τα βλέφαρα μου να αργοκλείνουν βαριά.

-«Αφήστε την να ξεκουραστεί και ας ειδοποιήσει κάποιος τους υπόλοιπους συγγενείς της . Η κοπέλα συνήλθε και ζει ένα θαύμα.» ακούγεται μια φωνή κάπως εκνευρισμένη που υποθέτω ότι προέρχεται από τον ηλικιωμένο γιατρό και από την ησυχία που απλώνεται γύρω μου συμπεραίνω ότι είναι αρκετά σεβαστός σε όλους και επιτέλους με αφήνουν ήσυχη ν α κοιμηθώ.