ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

~30~

-«Με συγχωρείτε  αλλά μπορείτε να με βοηθήσετε;» ακούω μια γυναικεία φωνή να ρωτάει και με βγάζει από το κέντρο καταστρώσεων σχεδίων που έχει επανδρωθεί στον εγκέφαλο μου.

Σηκώνω το βλέμμα από τις ρημαγμένες μου τριανταφυλλιές- αν αυτές ανθίσουν ξανά εμένα να κάτσω να με φτύσεις-  για να   αντικρίσω  μπροστά μου  μια κοπέλα περίπου στην ηλικία μου να με κοιτάζει και να μου χαμογελάει καλοσυνάτα.  Από το χέρι της κρατάει μια μικρή δεσποινίς που φοράει ένα στέμμα στο λιλιπούτειο κεφαλάκι της ενώ τα μαλλάκια της έχουν ένα υπερβολικό μικρό μήκος που κάνουν το στομάχι μου να σφιχτεί.

Αναρρώνει το δίχως άλλο ...αλλά ο δράκος νικήθηκε.. πρέπει να νικήθηκε ...

-«Παρακαλώ, τι θα θέλατε;» ρωτάω και τους χαμογελάω πίσω,  ενώ ανασηκώνομαι και τινάζω βιαστικά τα γόνατα μου από τα χώματα.

-«Ψάχνω το μπαμπά μου να του δείξω το χαρτί που γράφει ότι θα πάω του χρόνου Δευτέρα τάξη.» απαντάει  βιαστικά , ευτυχισμένη η μικρή πριγκίπισσα και σκύβω ώστε να έρθω στο ύψος της.

-« Συγχαρητήρια μικρή μου δεσποινίς! Και πως τον λένε τον μπαμπά σου για να δω που θα σε στείλω να τον βρεις;» ρωτάω και χαζεύω τα πιο λαμπερά  καστανά μάτια του κόσμου εκτός από του Παν...

-«Παναγιώτη! Έτσι λένε το μπαμπά μου! Βάφει  αυτό το μικρό ξενοδοχείο μου είπε! Ξέρεις που είναι;» ρωτάει χοροπηδώντας ανυπόμονα ενώ τα δικά μου πόδια τα νιώθω  να κόβονται  από το ύψος των γονάτων και κάτω ενώ το στόμα χάσκει ορθάνοικτο.

Στον δικό μου Παναγιώτη  αναφέρεται;

Τον  δικό μου Παναγιώτης και μελλοντικό πατέρα των δικών μου παιδιών αποκαλεί  αυτό το παιδί ...μπα...μπά; 

Έχει ο μέλλων σύζυγος μου παιδί κιόλας;; ;

Τι κεραμίδα είναι αυτή καλέ μου Θεέ!

-«Δεν ξέρει η κοπέλα Μυρτώ που είναι ο μπαμπάς. Ας την αφήσουμε να κάνει την δουλειά της καλύτερα.» λέει η γυναίκα που συνοδεύει την μικρή και με επαναφέρει στην πραγματικότητα  .

-«Όχι, όχι, όχι ...δηλαδή ναι...ναι.,  ξέρω που είναι ο μπαμπάς σου μικρή. Απλά σκεφτόμουν σε ποιο δωμάτιο άραγε να βάφει για να σε στείλω..» απαντάω μουδιασμένη και ανασηκώνομαι.

Εύχομαι  να είναι ο χήρος ο καλός μου...δεν τέλειωσαν όλα.. .υπάρχει ελπίδα ακόμα...