Geçemiyorum Senden

7. Film Gecesi

Geçemiyorum Senden^^7. BÖLÜM
"Film Gecesi"

Bölüm şarkısı; Umut Kaya / Gül Güzeli

Bölümü yanlışlıkla yayınlamama inanamıyorum. Hele ki bunu bu sabah fark etmeme sjsjsjs. Okuyanlar hiç okumamış gibi yeniden başlasın. Çünkü devamı var.

Ansızın gelen bela, Hakan'ın üzerine kirli kanlarını sıçratmıştı. Biliyordum, hayatımız bu geceden sonra başlayacaktı. Belki en fazla birkaç gün daha sıradan yaşantımıza devam edecektik. Kulaklarımda gezinen uğultu, az önce söylenenleri bastırmaya çalışıyordu. Simsiyah gözlere sahip olan adam, az önce dudaklarını kulağıma dayamıştı. Gözlerim, başında iki adamın dikildiği Hakan'dan bir an ayrılmadı. Adam fısıldarken, Hakan acıyla yüzünü buruşturdu.

"Bu yüzü unutma, güzellik. Zaten bir süre sonra benimle olacaksın. Bu Hakan itini yaşarken öldüreceğim."

Dudağının kenarından akan kan, çenesine doğru bir yol çizdi. Adam konuşurken, bakışlarımı Hakan'dan alabildiğim söylenemezdi. Sanki benim canım daha çok acıyordu.

"Geri çekil Şimal. Bana bak Bora, senin derdin benimle. Onu rahat bırak!"

Birkaç adım geri gittim. Adının Bora olduğunu öğrendiğim adam, koluma yapıştı. Hakan'ı sinirlendirmeye çalıştığı belliydi. Nitekim başarıyordu da.

"Demek adın Şimal?"

Elini uzatıp, saçıma dokundu. Başımı çevirdim. Diğer eliyle, kolumu tuttuğu için çekilemiyordum.

"Bora!"

Hakan'ın haykırışı üzerine iki adam, kollarından tuttu. Yanımıza gelmesini engelliyorlardı. Önümde duran herifin, yüzüne bakmak dışında her yere bakıyordum. Öyle ki bir ara çenemden tutup, yüzüne bakmam için zorladı. Sert çehreli bir adamdı. Sivri bir çenesi ve kirli sakalları vardı. Muhtemelen Hakan'la aynı yaştaydı.

"Pelin'i aldın, karşılığında bu kız benim."

Hakkımda kararlar veriyordu. Bir eşya parçasıymışım gibi adımdan söz ediliyordu. Sinirlerim epey gerilmişti. Kolumu hışımla çektim. Ben daha konuşamadan Hakan araya girdi.

"Lan Pelin'i kimsenin aldığı yok. Yıllardır seni istemediğini anlamadığın gibi bizim sevgili olmadığımızı da anlamadın."

Adam, başını iki yana salladı. Bizle alay eder gibi bir hâli vardı ve bu birazdan Hakan'ın sabrını taşıracaktı.

"Biz kardeş gibiydik. Lakin o günden sonra iki düşmandan başka bir şey değiliz."

Şimdi ciddi bir tavır takınmıştı. Hakan'ın gözleri acıyla kısıldı. Aralarında yaşanılanlar hakkında en ufak bir bilgim yoktu. Bu konunun Pelin'le alakalı olduğunu dile getirmişlerdi. Belki de her şeyin tek sorumlusu oydu.

"Pelin, umurumda falan değil."

Hakan'ın gözlerindeki sevgiyi görüyordum. Babasından sonra ilk defa birine böyle baktığını görmüştüm. Öfkeyle parlayan gözlerinde, önce pişmanlık beliriyor ve ardından kocaman sevgi tohumları yer ediniyordu.

"Sende, benim umurumda değilsin. İkimizde çok değiştik. Gözlerimdeki kini, öfkeyi ve hırsı görebiliyor musun? Bu öfke, sana cehennemi aratmayacak kardeşim!"

Bizi tenha sokakta bırakmadan önce gözlerime son kez baktı. Bakışlarımı kaçırmak saniyelerimi aldı. Hakan'a doğru yürüdüm. Elimi, çenesine dokunduracağım sırada geri çekildi.