Buzdan Mafya karakterlerinden Hakan ve Şimal'in hikayesi...
"Titanik izler misin benimle?"
Bazen her şey bu kadar basit bir soruyla başlar. Defalarca kez izlediğim filmi, onunla izlemenin farklı bir son getireceğini düşünüyorum.
"Ölme Jack, yalvarır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hakan'ın Anlatımından:
Yaşamım boyunca hiçbir zaman geçirdiğim şu son üç ay kadar zor geçmedi. Kaç maça çıktığımı sayamadım. İşimde epey profesyonelleşsem de, zihnimi meşgul eden görüntüler yüzünden başarıya ulaşmam hep zor oldu. Yendim, yenildim. Aslında hiçbir zaman kolay bir hayatım olmadı. Bazı insanlar dünya da daima savaşmak zorunda kalır. Arkadaşlarımla, maddi sıkıntılarla ve yeri geldi babamla bile savaştım. Ama daha önce hiç benliğimle bir savaş içinde bulmamıştım kendimi.
Üç ay boyunca yemek yediğimde, yatağa girdiğimde ve maça çıktığımda bile gözlerimin önünde kahküllü bir kız beliriyordu. Mahsum bakışları, bir an bile gözlerimden ayrılmıyor, kahküllerinin altında duran kocaman gözleriyle, beni talan ediyordu. Onu görmek için uyumama gerek yoktu. Benimle yaşayan bir hayalet olmuştu. Bazen gözlerimi kapatıp, arşınladığımız sokakları gözümün önüne getiriyordum. Soğuktan burnu kızarır, çoğu zaman çenesinin titrediğini bile fark etmezdi. Yersiz cesaretleri, kendinden büyük sevgisi, yaşından olgun tavırları ve mütevazi halleri beni, ona bağlayan nadir şeylerdendi. Tıpkı benim gibi onun da ulaşılmaz duvarları vardı. Dünya üzerinde az kadın tanıdım. Fakat bu kız nasıl oluyor da hem en soğuk hem de en samimi kız oluyordu?
Hiçbir zaman salep içmeyi sevmedim. Bende, onun gibi kahve insanıydım. Fakat o kafede içtiğimiz salebi, hiçbir kahveye değişmem. Yağmurla da pek aram olduğu söylenemez. Tabii yanımda ıslanan O olmadığı sürece. Aslında birçok şeyi sevmemin sebebi Şimal.
Ondan, Hakan'ın yönü diye söz ediyorum. Bunu bilmiyor. Aslında şu sıralar tek yönüm. Bedenen olmasa da, hafızam da epey yer kaplıyor. Bazı şeyler, sorgusuz sualsiz bir şekilde hayatınıza girer. Nedenini sormazsınız. Eğer kadere inanıyorsanız, soramazsınız. Artık bazı şeylerin sonunu merak etmeyi de bıraktım. Böylesi daha iyi. Bir şeyleri yaşayarak öğrenmeyi veya tecrübe etmeyi istiyorum. Bunu kendime de itiraf edeli yeni oluyor. Evet... Şimal, benim için bir ilk. Çocukken de, ergen iken de birini sevmedim. Her insan gibi hoşlandım. Ama bu bağ çok farklı. Çünkü hoşlanırken, defterime aşk sözleri karalamadım. Birinden hoşlanırken sadece kalbimde bir heyecan vardı. Durumun vahim olduğunu; Şimal'in, beynimi yorduğunu fark ettiğimde anladım. Sadece kalbimi hükmü altına almayacak kadar güçlü bir kızdı. Aslında beynime bir puzzle parçası gibi oturduğunda, tamam dedim. Tamam, güzel yandık!
Beni duygusuz biri olarak gördüğünü biliyordum. Onu mutlu edemezdim. Az çok hayallerini tahmin edebiliyordum. Tam olarak evleneceği bir adamla olmak istiyordu. Evlenmek gibi bir planım yoktu. Beraber geçirdiğimiz zamanlar, onu sadece yaralardı. Belki de bu yüzden kaçtım. Arada bir Olcay'ın çektiği fotoğraflarıyla yetindim. Hayatıma öyle bir girdi ki, çıkmak istese bile ben peşine takılacaktım. Kendimle çelişmeye de hepten başlamıştım. Bu elimde olan bir şey değildi. Yine de ona göre daha dirayetliydim. Duygularıma hakim olabiliyor, gizlemek istediklerimi gizliyordum.
