The Alpha's Bet

Chapter 22

Again, maraming salamat sa inyong pasensya, enjoy!!♡

Astrid

It's cold, and dark. My eyelids feel heavy, I can't seem to open them.

Am I dead?

Iyan ang unang tanong na pumasok sa isip ko.

Kahit mabigat ang talukap ng mga mata ko, pinilit ko parin itong buksan. Noong una ay malabo pa ang nakikita ko ngunit unti-unting nag-adjust ang aking paningin sa madilim na paligid.

Luminga-linga ako sa paligid, and I felt like I was punched in my gut when it occurred to me where I really am.

Is this deja vú?

Tignan mo nga naman, nandito na naman ako sa sitwasyong ito, parang kailangan lang.

I'm in this shitty dungeon again, at mukhang nilagay pa ako sa mismong kulungan na unang pinaglagyan nila sa akin. Ang pinag-kaiba nga lang ay naka-higa na ako sa isang maliit na kama, noon kasi ay sa matigas na lapag. Para ba ibalik ang lahat ng hindi magandang ala-ala?

Agad na maraming tanong ang sunod-sunod na pumasok sa isip ko.

Ano nang mangyayari sa akin? Nasa death row na ba ako? Kung gayon, kailan ako bibitayin?

At bigla akong may naalala, si Oliver!!!

Tinignan ko ang paligid, at unti-unting tumayo. Doon siya normal na naka-puwesto, sa madilim na bahagi ng kulungan, narito pa kaya siya? Pero hindi ko nararamdaman ang presensiya niya?

Para makasigurado ay nagpunta ako roon, wala siya. Ano na kayang nangyari sa kanya? Hindi ko siya ganoon kakilala pero alam ko naman na hindi siya masamang werewolf, saan na kaya siya dinala? Buhay pa kaya siya?

Ganito ba ang mangyayari sa akin sa hinaharap? Maglalaho na lang na parang isang bula?

I stiffened when I heard voices and footsteps, may paparating, kaya agad kong inalerto ang sarili ko.

At unti-unti ko na namang nakita ang pagmumukha niya.

I glared in spite at him. He was expressionless. Kasama niya ang mga sundalo niya.

"Have you learned your lesson?" He asked me, then he slowly smiled slyly. I want to punch him right there and then.

"If you're going to kill me, just get on with it. Cut your bullshit cause honestly? I'm getting sick of it."

I honestly don't know where I got the courage to talk to him like that.

Unti-unting nawala ang nakakalokong ngiti sa kanyang mga labi. Sinenyasan niya ang mga sundalo niya na buksan ang rehas na gawa sa silver at nababalutan pa ito ng wolfsbane. Napansin kong may suot na espesyal na gloves ang mga ito... lubhang mapanganib ang silver at wolfsbane para sa mga werewolf.

Naka-pamulsa niyang pinangunahan ang pagpasok.

"I'm not going to kill you, if that's what you're worried about." Then he chuckled.

"I'd rather you kill me and end my suffering." I said through clenched teeth.

He looked at me like I've grown five heads.

"Now now, where's the fun in that?"

"You're obviously here to torment me with bad news, now get it over with and get the fvck on with it." Is it too obvious that I am tired of his bullshit?

He again just snickered evily.

"Leave us." He ordered to his men, agad namang sumunod ang mga ito sa kanya.