Chapter 25

2.8K 75 6
                                    

Thankyou and I apologize for the long wait! Enjoy❣️

ps: HAPPY VALENTINE's to all of y'all!! Here is a chapter that will surely break your heart! cause I am that bitter HAHAHAHAHAHA
#readatyourownrisk

Aiden Sebastian

Ano na kayang nangyari sa plano namin? Gumana ba ito? O kami ay tuluyang nabigo?

Tinawag ko si Delta Phoenix gamit ang MindLink. Agad siyang nagpunta sa silid ko.

"Alpha." He said then he lightly bowed his head.

"Delta Phoenix, papuntahin mo rito si Sienna as soon as she is done, gusto kong malaman kung ano na ang kinalabasan ng plano." I told Delta Phoenix.

"Masusunod, Alpha." Pagkatapos ay lumabas din siya.

I sighed as I looked out the window.

I will get my mate back, no matter what happens. I'll make sure of that.

Pagkatapos ng nangyari sa laban ay agad kaming pinauwi ni Anito sa mga pack na pinamumunuan namin, ang sabi niya ay aayusin niya ang gusot na nangyari.

Mas lalo akong nahirapan sa ginawa niya, paano ko makakausap si Sienna kung wala ako roon?

May bigla akong naalala...

"Tauhan mo pa rin ba si Tiago?" Tanong ko kay Delta Phoenix.

"Oo, Alpha."

Agad naman akong napangisi. We are not so hopeless after all.

"Alam mo na ang dapat gawin."

***

Anito Nicolai

I grunted as I slowly lowered myself on the bed. I think I drank too much whiskey.

Hindi madaling malasing ang mga werewolf, lalo na ang mga Alpha, pero sa sobrang dami ng ininom ko hindi na ako magtatakha kung malasing man ako.

I closed my eyes as my heart clenched, I fvcking hate feeling this way.

It has been too long, bakit hanggang ngayon ang sakit pa rin? 'Tila hindi parin naghihilom ang sugat na dinulot ng mga pangyayaring pilit kong binabaon sa limot?

Napasabunot ako sa aking buhok dahil sa inis; sa sarili at sa mundo.

I can not been seen like this.

Siguro kung ipipikit ko nalang ang mata ko ay makakatakas ako sa bangungot ng kahapon? I tried to close my eyes, pero ang tanging nakita ko lang ay ang kanyang mga mata...

Mga matang nangungusap; 'tila nagsusumamo at puno ng sakit.

I screamed in frustration, what the fvck is happening to me?

Bakit kapag tuwing anibersaryo ng kanyang kamatayan palagi nalang akong ganito? Kailan ba mawawala ang sakit? Kailan ba maghihilom ang sugat?

I tried to close my eyes still, I was fvcking crying like a pup. I wish she was in my arms again...

I do not know how, but for some strange reason I actually fell asleep.

The Alpha's BetTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon