V.T

Deel 2 "31"

Aimane:
Ik had me al omgekleed en gewassen. Ik liep naar de kamer van Mirjam. Ik ging het haar gewoon direct vragen en de consequenties erachter aan zeggen. Ik klopte op haar deur, maar niemand deed open. Ik liep haar kamer in en zag dat ze nog zat te slapen. Ik wilde haar wakker maken maar er viel me iets op. Ze was naakt gaan slapen. Ik zag haar blote rug, maar gelukkig niks anders. Ik trok de dekens over haar heen en voelde aan dat ze het heel warm had. Ik keek op de digitale meter hoeveel graden het was in haar kamer. 38C•. Ik liep snel naar de keuken en deed azijn in een bakje. Ik mixte het ook met een beetje water en samen met een doekje liep ik teug naar haar kamer. Ik duwde haar op haar rug en begon haar gezicht en nek schoon te maken.
[dit helpt ook in het echt. Mijn ma doet dit altijd bij mijn zusje als zij koorts heeft!"]
Ik draaide haar op haar rug en weer van haar maakte ik haar nek en schouders schoon. Toen ik de deken een beetje naar benden trok zij ze: "wat ben je aan het doen?" "Oohw dus je was wel wakker?" Zei ik beetje boos verbaast. "Ja, maar ik had geen kracht om te bewegen leek het wel." "Ja, je bent ziek." Ik trok de dekens weer naar boven en wilde weglopen toen ze mijn hand vast pakte. "Blijf. Ik wil meer weten over mijn keuze." "Tjah, dat was ook mijn bedoeling maar als er niemand open doet..." "ik ga eerst even iets aan doen." "Oke" ze keek me lang aan. "Draai je dan om!" "Oohw ehum ja..." wtf denk ik ofzo? Ik deed mijn hand voor mijn ogen en glimlachte. Hz the fuck moet ik nu weer me hand voor me ogen doen als ik alles al heb gezien. "Aahahahahaha." "Wat lach je?" "Oohw niks hoor..."
nadat ze ook nog ging douche liepen we naar de keuken om verder te praten. "Dus, moet ik net als riverdale gaan strippen in een bar of packies krijgen?" "Ehum?" Waar the FK heeft zij het over? "Nee, bij mij was het zo dat je ontvoerd word en dat ik met een ijzere stang bestempeld werd, maar ik denk omdat jij een meisje bent ze dat ook gaan doen met nog iets erbij." Ze keek me aan met grote ogen. "Jup, wil je het nog steeds?"

Mirjam:
Ik was klaar met het ontbijt en was begonnen met afruimen. Ik zat na te denken over wat Aimane zij. Ik bedoel ik kan psychische wel pijn handelen, maar fysiek? Ik weet het niet, maar mijn besluit staat vast. Ik was klaar met afwassen en schonk limonade in toen ik zag dat Fatih bezorg op de bank zat. Ik ging naast hem zitten: "what's good?" "Het gaat om Amalia. Ik mis haar." Ik trok mijn wenkbrauwen op. Hij mist haar. Boys belike...{so naar boys neem niks persoonlijke op😂❤️}    "Je moet tegen Aimane zeggen hoe je je voelt. Hij zal je wel raad geven, en zo niet dan heb je altijd mij nog." Hij keek me serieus aan: "ja, ik weet het. Thx man." "Vrouw, maar okey." Ik schonk hem ook wat drinken en liep naar de kamer van Aimane. Ik heb het gevoel dat dit zwaar gaat worden. Deze dag, deze nacht, alles.

Ik klopte aan en hij deed gelijk de deur open. "Kom binnen." Ik liep naar binnen en stond daar maar. Ik bedoel moest ik op zijn bed gaan zitten? Of gwn staand praten. Ik besloot op zijn bureau te zitten. Hij keek me beetje scheef aan. "Ewaaa jaaaa..." zei ik maar. Hij ging tegen het bureau leunen en keek me lang aan. Hz kijkt hij zo lang? Toen schudde hij zijn hoofd en begon met praten: "ik heb kunnen fixen dat je vanavond terecht kan komen. Ze gaan je ook een stempel geven maar net verdoving en al + je moet nog door 1 test en je krijgt vervoer naar keuze." "Nog een test? Vervoer naar keuze? Wat krijgen we nou?" Gestrest liep ik rondjes door zijn kamer.  Ik kwam tot een besluit. "Okey, ik ga het doen."

Ik liep de kamer uit naar mijn eigen kamer. Ik keek op de klok, 6 uur. Ik nam een koude douche en ging me omkleden. Ik deed een donkerblauwe broek aan met een zwarte body en een leer jasje. Eronder deed ik poema's aan en een gouden ketting. Ik liep al vast naar de auto en zag Fatih tv kijken op de bank. "Beetje lachen broooo." Ik gaf hem een knuffel wat hem liet opkijken. "Doei zusje." "Doei abi."

Eenmaal in de auto. "Dit gaat er gebeuren. Je word waker in een kamer. Er is iemand die jou onder narcoze doet maar niet hellemaal. Waarschijnlijk val je flauw van de pijn..." ik keek hem boos aan. "Ik maak geen grapje maar okey." Hij sprak verder. "Daarna word je ergens wakker. Ik weet niet waar. Ik werd wakker op een grasveld, half naakt" Ik moest glimlachen. Hij naakt. Hahahaha. "Niet lachen. Okey maar daarna ga je nog door 1 test en dan mag je dus vervoer regelen. Die krijg je van je werkgever. Misschien ben ik dat, misschien ook niet. Het licht aan mij." "Regel dat jij mijn werkgever word. Alsjeblieeeeft." "Nee." Zei hij droog, maar met een glimlach op zijn face. "Ik doe alles. Alles wat je zegt. Ik wil niet alleen in deze periode zijn. Alles."
"This is going 2 be fun."

We stopen voor een groot verlaten terrein. Je zag allemaal manen om een bepaald fabriek ofzo lopen. Ze gaven me allemaal een medelijdende blik ofzo. "Als ze me nog een keer zo aankijken spug ik op ze." "Vergeet het. Dan ga je eraan." We kwam binnen in een hal en net toen ik me omdraaiden was Aimane weg. Hij was niet met me mee naar binnen gekomen terwijl ik dacht dat hij achter me liep. De lichten vielen uit en uit een hoek zag ik paars licht komen. Zonder dat ik het wist kwam er allemaal rook uit de muren en alles werd wazig. Voordat ik ook maar iets kon uitbrengen viel ik op de grond. Ik zag een waas over me heen. Het tilde me op, maar wie was dit?

Aimane:
"Okey, dus wat is het plan?" Vroeg ik aan de dokter daar. "Ze word eerst in een gang geplaats. Je kan haar daar zien lopen. Mijn assistent sleept/draagt haar naar een kamer. Als het goed is, is dat de kamer waar jij ook werd behandeld, maar toen kwam onze baas om te kijken hoe alles in zijn werking ging dus hij liet het ons allemaal verbeteren." "Ja, ik zie het. Alles is veel verandert." Ik zat in een witte hal met de man die mij eerdt had behandelt. Hij was omringt door allemaal computers en boven hem hing een grote ronde UV-lamp. Hij zat daar maar met zijn brilletje te tikken op de computer. Ik liep naar een raam en tot mijn verbazing zag ik Mirjam daar liggen. Ik wilde naar haar toe gaan. Ik liep naar een deur naast het raam, maar werd tegen gehouden door de dokter. "Ik zou het niet proberen als ik jou was. Je mag daar niet doorheen. Alleen ik mag dat." Wjw kkr Hc deze man doet. Pfffff. Ik nam plaats aan een paar bankjes tegen de muur. Het lijkt wel bij de huisarts. Alleen nog maar tijdschriften en oude mensen. Perfect. Toen hoorde ik het. Het was zoo een luide gil. Het ging gewoon door merg en been. "AAAAAAAAAAGGHHHHH" en toen was het stil. Je kon het gesnik van Mirjam nog horen. De deur ging open. De man die haar droeg had een soort leren zak om zijn hoofd met 2 gaten. Toen hij mij zag scande hij mij, maar hij liep snel door. Wtf? Ik stond op en keek mee op de schermen. "Nu gaat ze over naar test 2." En dat is?
"Zwemmen."

"Gewond?" "Ja. We gaan kijken naar haar uithoudings vermogen. Net waneer ze denkt dat ze gaat verdrinken halen we haar er uit." Ik raakte een beetje in paniek. Ik herinner me nog dat ik zelf moeilijk kon lopen en zij zou moeten zwemmen.
Ik hoop maar dat het goed met haar komt.

Mensen deel is echt langzaam van start gegaan maar komt snel verandering in. Gwn 7 barkie kijker 😂😍😍😍