V.T

Deel 2 "40" Uitleg:

Moeder van Mirjam, Hacer:
Hoi, jullie hebben van mij niet veel gehoord. Alleen maar dat ik een slechte moeder was en dat ik Meryem geen aand8 gaf en Yigit met maar liet gaan op haar 15 hellemaal alleen. Denk maar niet dat daar geen reden achter zit. Hier komt alle uitleg: Het was mijn 36e verjaardag en Mirjam was toen nog  7 jaar oud. Ze was de aller mooiste kindje van al mn collega's enzo. Natuurlijk vond ze alle aand8 enzo leuk maar ik voelde dat ze haar gevoelens steeds minder uiten en gewoon in haar liet. Op mijn verjaardag terwijl we met allemaal vrienden en familie in een super mooie penthouse waren met heel veel kamers een mooi uitzicht en en zwembad gaf ik de gehele tijd over. Ik kon mijn eigen taart niet eens snijden laat staan op eten. Aan het einde van de dag had iedereen door dat ik overgaf. Ik schaamde me zo erg! Uiteindelijk ging mijn man naar een drogist en haalde die een zwangerschapstest. Dat was het enige waar we aan konden denken. Toen hij eenmaal terug zat had ik Mirjam al in bed gestopt. Ik liep samen met hem naar de badkamer. Na een paar minuten was het definitief: ik was zwanger. Ik huilde en schreeuwde de longen uit mijn lijf. Ik werkte full time, had veel geld, kon reizen naar waar ik wilde. Ik wilde hellemaal niet zwanger zijn?! Toen begon ik (waar heel erg veel spijt van heb) tegen mijn man te schreeuwen. "Ik wil dit kind niet! Hoe kan ik zo door mijn kantoor lopen. Dit ding gaat mijn gehele toekomst verpesten!" Natuurlijk snapte hij dat ik gestrest was, maar hij pikte het natuurlijk ook niet dus begon hij terug te praten. Eerste rustig, maar daarna brak de hel los. Tot ik de in de deur opening een klein meisje zag. Mirjam. Ze had alles, maar dan ook alles gezien. "Gaan jullie scheiden?" Vroeg ze toen. Mijn hard brak in duizend stukjes... Mijn man liep snel naar haar toe en troostte haar: "Nee schat, papa en mama hebben alleen even een discussie. Dat is alles." Mirjam: "krijg ik een broertje?" "NEE!"schreeuwde ik. "Alsof jij mijn carrière niet genoeg hebt verpest?! Ik ga dat niet nog eens riskeren!" Ik zag hoe haar gezicht omsloeg. Ik had haar nog nooit zo gebroken gezien. Mijn man gaf me een teleurgestelde woedende blik en liep weg. Daarna hoorde ik nog op de gang: "houd mama van mij? Heb ik haar verpest?"... Jaren gingen voorbij en door godsdienst en bang dat ik schuld gevoel zou hebben heb ik mijn zoon Yigit gehouden. Alleen 1 ding heb ik 'aangepast' zal ik maar zeggen. Ik heb niet goed voor hem gezorgd. Ik ging uit met Mirjam, maar niet met hem. Ik ging spelletjes spelen met Mirjam, maar niet met Yigit. Natuurlijk had Mirjam dit door en na 5 jaar werd het haar te veel. Het gebeurde allemaal bij het avond eten. Yigit at zijn eten niet op en hij was ziek dus die dag kon ik niet naar werk. Ik was al pist en toen dat nog! Ik begon te schreeuwen en zijn bord gooide ik op de grond. Ik tilde mijn hand op om het te slaan en uit de dode hoek was Mirjam daar. Ze hield mijn hand vast en keek me woedend aan. Ik had haar nog nooit zo boos gezien. Haar groenen ogen leken wel vuur uit te spuwen. "Jaren lang haal je hem omlaag, sla je hem, behandel je hem anders. Wat voor moeder ben jij wel niet. Ik zweer het je mama nog nooit heb ik mijn stem verhoogd tegen jou, maar ik ben er Hellemaal klaar mee!" Ik was al woedend en dat ze zo een aditude tegen mij trok en dan op eens verhoogd ze haar stem tegen mij. Voor dat ik door had wat ik deed gaf ik haar een helle harde klap in haar gezicht. Ze viel op de grond. Toen ze haar hoofd optilde keek ze verbaast maar ook met walg naar mij. Ze stond op en zij toen haar paar laatste woorden tegen mij: "ik geef je een keuzen: of je gaat normaal doen tegen hem of hij EN IK gaan weg. Aan geld kom ik niet te kort en ik heb vrienden die mij dolgraag met mijn broertje in huis zullen nemen. Kies jij maar!" Zij ze uitdagend. Ik lachte haar heel hard uit en zij: "probeer maar kind. Het is echt niet dat het me zou boeien als jullie weg zouden gaan." Zei ik walgent. "Mooi." En met die woorden pakte ze Yigit die verdrietig keek en pakte ze hun spullen in. Ze had van zichzelf blijkbaar €10,000 gespaard en ze had al wat modellenwerk gedaan dus inderdaad aan geld kwam ze niet te kort, maar voor hoelang? Ik hoorde hun voetstappen en toen de deur dicht vallen. Nog geen 5 minuten later kwam er een hele boze en verbaasde vader binnen. "Zeg me dat ze dit niet menen?! Je hebt ze toch geen toestemming gegeven hoop ik!" Schreeuwde hij. "En wat als ik dat wel gedaan zou hebben? Ze wilde dit toch altijd en die kleine mormel trippelde snel achter haar aan. Voor mij verandert het niks, laat ze maar." Hij keek mij aan pure walg en verbazing. "Ik heb dit al jaren moeten volhouden maar nu, nu is het genoeg geweest. Samen met jou zijn, dat is pas een schande! Niet een kind dragen waar  Allah van wilde dat je die zou hebben!" Daarmee draaide hij zich om en trok hij de deur hard dicht. Het was zo stil op eens zo stil... Het aller ergste was. Ik genoot er stiekem van...
Nu 3 bijna 4 jaren later ongeveer zijn ik en me man weer bij elkaar en gaat het met werk goed. Vanaf hier ga je mijn kant van het verhaal tot ik werd gebeld door iemand anoniem en het verhaal daarna...

Skip naar volgende deel❤️

      ⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️