V.T

Deel 2 "38"

Nog 2 dagen voor de aanval:
Aimane:
Ik wist niet waar ik was... ik had zo veel hoofdpijn. Het leek wel alsof er lampen over mij heen vlogen. Wooow wtf is er gebeurt met mij...?

Mirjam:
Ik werd eventjes wakker en keek om me heen. Ik lag in een rare kamer. Het leek op een ziekenhuis en ook weer niet. Wat zeg ik allemaal. Mera is wel zo slim dat hij ons niet naar een normale ziekenhuis stuurt met kogelwonden... ik wilde opstaan maar mijn hoofd bonkte echt heel erg... ik keek om me heen en zag Aimane. Hij zat hellemaal onder het zweet en was aan het dromen. Zijn ogen vlogen onder zijn oogleden van de ene naar de andere kant. Ik stond heel erg langzaam op, maar viel op de grond. Ik voelde 2 stevige armen om me heen. Mera tilde me weer op mijn bed. "Ma-aar ik moe-tt naar Aimane..." kon ik nog net uitbrengen. Hij kinkte naar mij en haalde de remmen van het bed en duwde mijn bed tegen de zijne. Ik hielde zijn hand vast waar ik zelfs hulp bij nodig had van Mera. Ik viel daarna in een diepe slaap...

Amalia:
"FATIH IK WORD GEKK? Waar the fuck zijn ze?! Ze zijn gisteren om fucking 2 uur vertrokken en het is nu 27 uur verder en ze zijn er nog niet?!" "Oke doe rustig schatje. Ik probeer hem nog 1 x te bellen en dan gaan we naar Mera oke. Net toen Fatih wilde bellen belde iemand hem. Hij nam op en zijn ogen werden fucking groot. Hij maakte met gebaren duidelijk dat ik me moest klaar maken om te vertekken. Ik trok mijn jas en schoenen aan en rende naar de auto. Ik nam plaats achter het stuur en zette google maps aan. "Waar naartoe?" Hij typde een adres in wat 1 uur rijden was. Pffff kon niet beter. Hij hing op en keek mij serieus aan. "Oke rij alsjeblieft rustig door, maar er is dus iets heel ergs gebeurt." "HALO IK GA BIJNA IN MIJN BROEK PLASSEN ZEG" "oke hou het stuur goed vast, want Aimane, Mera en Mirjam zijn geraakt door kogels. Mera is in zn arm geschoten 1x, Mirjam heeft 2 kogels door haar wang gehad en Aimane is zwaargewond. Hij heeft 4 kogels..." Ik was sprakeloos. Mijn fucking grote zus en baas en grote vriend zijn neergeschoten.
Ik reed met 110/km p uur over de snelweg. Het was laat dus er was bijna niemand op de snelweg. We kwamen na 40 minuten aan. Het was een betonnen gebouw met bewakers voor de deur. We mochten gelijk doorlopen. 1 van de bewakers liep met ons mee. We waren als snel in een soort van wachtkamer. De tv voor ons sprong open en we zagen op het beeldscherm Aimane en Mirjam naast elkaar op een bed en Mera die naast ze op een stoel zat. Ze sliepen alle 2 en Mera hield de wacht. Een man liep naar binnen en hield zijn ogen een beetje te lang op mij. Dus ik gaf hem de EXTRA big resting bitch face... "jullie mogen de kamer binnen wanneer ze wakker worden. Dit kan even duren, maar ze zijn net als een beetje wakker geworden dus ik denk niet dat het meer dan 6 uur ofzo zal duren" "6 uur?! Schreeuwde ik naar Fatih. Offfff ik klom op Fatih zn schoot en wilde slapen maar het lukte niet echt. "hou mij vast jonge. Ik kan niet zo zitten ik glij van jou benen afff offff hoe mij vast jongeee" "nee val lekker op de grond..." k sloeg hem hahahahha was zo een lekkere platte hand.

Mirjam:
Ik deed mijn ogen open en ging half op Aimane liggen. Hij werd wakker en keek mij verward aan. "Waar zijn we?" "We zijn in een soort ziekenhuis van beton." Ooohw. Hij probeerde een beetje recht op te zitten wat moeilijk ging met zijn wonden. Net toen hij zijn mond wilde open doen stormde Fatih en Amalia naar binnen. Ze sprongen bij ons op bed en tegelijk gilde we het even uit van de pijn. "SORRYY" zijden ze tegelijk. We waren stil. "K zweer deze morfine is echt heel erg pffff." Fatih en Amalia lachten het uit😂. "Maar even over de operatie. Op deze manier kunnen we echt niet binnen komen. Aimane kan niet, Mirjam misschien en ik en Fatih kunnen het echt niet alleen." Dus zaten we daar maar een tijdje stil na te denken over wat we konden doen, want we hebben maar 1 week en er zijn al 2 dagen bijna 3 voorbij en onze herstelling duurt zeker wel langer dan dat. Hmmm. "Ehum ik voel me hier echt buitengesloten nu. Ik ben gwn een fucking wapen handelaar en jullie hebben een missie en ik word niet eens gevraagd voor advies" "Mera kijk me aan." Zei ik serieus. "Als je down bent om met ons mee te doen voor niks gwn doe mee, want wij zijn niet op dit moment in een situatie dat we geld kunnen geven aan jou of iets anders." ",maar stel je zegt ik wil geld of dit dat dat kunnen we jou niet geven." Hij zat lang er over na te denken. Na 3 minuten leek hij er over uit te komen wat zijn mening is. "Oke ga gratis mee doen. Ik kom nu niks te kort, maar in de toekomst misschien wel dus stel ik heb een schuilplek ofzo nodig alleen dat wil ik. 1 schuilplek." "Dat is dan geregeld."

1 uur later was iedereen vetrokken naar hun huizen en Mera naar de kamer naast ons. Aimane was alweer aan het slapen, maar ik heb gwn net mijn future husband zien dood gaan en terug komen. Wtf. Dit is zo eng...

LIEVSTE LIEVSTE LOVIEESSSS
SORRY DAT IK 2,5 MAANDEN NIET HEB GEDEELD. DIT HAD TE MAKEN MET WAT BEPAALDE DINGETJES MAAR K BEN BACK. 😍

Om het goed te maken 2 delennn.❤️ Veel lees plezier xxxx