Deel 2 {32}

87 3 0
                                    

Mirjam:
Ik werd wakker door echt een heftige pijn. Toen ik om me heen keek ging alles op een neer. Tot ik me realiseerde dat ik werd gedragen op iemand zn schouders. Wie dit ook was is heel erg breed en lang want hoe hoog ik uittorende was niet normaal. We liepen door een hele vieze gang. Er droop water van het plafond en er hing een vieze geur van schimmel. "Als ik jou was zou ik je adem inhouden zo meteen." Ik keek verbaasd naar hem. Tenminste van wat er van zijn achterhoofd te zien was, want ja hij droog mij😂. Hij deed een zware ijzeren deur open en we waren in een hele witte kamer. Het was er goed verlicht en de muren en alles was van wit plastic. In het midden van de kamer zat een gat. Hij legde me neer op de grond en zei: "succes." Hij dropte de deur dicht. Het was er heel stil. Toen flitste er een scherm open. Ik nam plaats voor de stoel en begon te luisteren. "We namen aan dat je er bij wilde horen, dus hebben we je gebrandmerkt. Het gaat de aankomende jaren wel weg en er blijft geen litteken over, maar de reden dat jij hier bent is iets anders. Je gaat nu door een uithoudingsvermogens-test. Altijd namen we mannen klakkeloos aan zonder er over na te denken wtf deze mensen wel niet kunnen of niet. Zoals je ziet is er een gat en witte muren. Zo meteen ga je getest worden en 1 tip. "Niet alles is wat het lijkt. Kijk altijd van 2 kanten voor je gaat oordelen." Het scherm ging uit. Okeyyy? Ik liep naar het gat en gilde het uit. Onder in zat een glaze kom vol met bloed en mensen resten leek het wel. Omg! Moet ik daar in springen. Ik hoorde een luide BOOOM!!! En toen begon het ergste. De muren kwamen letterlijk op me af. Letterlijk. Ik keek van de muren die met de seconde dichterbij kwamen naar het gat en toen deed ik het. Ik sprong in het gat, maar tot mijn verbazing voelde ik niks glibberigs of iets vies maar heel veel pijn. Ik keek om me heen en zag dat ik in een glazen bol vast zat. Als een hamster. Alleen deze zat vol met water en alcohol. Ik keek op me want hoe kon ik nou al dat bloed enzo zien? Wauw. Er was tussen het gat een andere bol met al die zooi erin...😑 Ik keek om me heen en zag door het vage glas mensen staan. Ze keken allemaal naar mij, maar het glas was te vaag om iets te zien. Voor mij leek deze bol wel speciaal gemaakt te zijn want steeds als ik wilde staan in het water zat precies hellemaal onder water. Ik probeerde ergens grip te zoeker, maar dat lukte niet. Toen had ik een idee. Ik sprong tot hoever ik kon en sperde mijn benen. Yessss het lukte. Ik zat in de lucht en zonder moeite kon ik ademhalen. Opgelucht keek ik door het raam. Ik dacht dat er ergens iets open zou gaan dat ik eruit kon gaan want ik had het toch gehaald?
Ik zat al zo 5 minuten en me benen die trilden gewoon van de inspanning. "Pffffff." Mijn wond ook. Het water prikt. Om mijn benen even een pauze te geven dropte ik mezelf weer even in het water. Ik moest zwemen maar mijn arm. Ik slikte perongeluk water in en ik begon te hoesten. Maar niet zomaar nee, echt het brand hellemaal in me keel. Ik moest echt iets doen. Toen dacht ik aan  iets heel slim. Ik had ooit een docu gekeken over wat je moest doen als je aan het verdrinken was. Ik deed mijn broek uit en trok hem boven water. Wat deed mijn wond toch pijn. Ik maakte met de elastiekjes onder de broekspijpen dicht zodat er geen lucht uitgaat. Ik deed dat ook bij de bovenkant en had nu een broek met lucht. Langzaam trok ik dit over mijn middel. Het was zo rustgevend om gewoon te dobberen en niet steeds jezelf te hoeven inspannen. Voor ik zag wat er allemaal gebeuren kwam er stinkende gas uit een gaatje boven mijn hoofd en viel ik flauw.

Aimane:
"Ik kan dit echt niet geloven! Eerst gaat ze zichzelf boven water houden met haar benen wat niemand ooit heeft gedaan en nu heeft ze voor zichzelf een reddingsvest gemaakt uit haar broek. Ik heb gewoon een wondertje." De dokter drukte op een knop en ik zag dat er gas in de bol werd gespoten. Zonder een kik viel Mirjam flauw. Het gevoel dat steeds een man haar in en uit de kamer droeg was niet fijn. En al hellemaal niet omdat ik achterdochtig raakte door zijn reactie toen hij mij zag. Ze werd uit de kamer gedragen weer naar een zaaltje. Ik liep naar de dokter en vroeg of ze klaar was en of ik naar haar toe mocht. "Je moet even wachten tot ze wakker is dan pas mag je de zaal in. Ze zal wel even moeten rusten. En maak je echt geen zorgen om of ze geslaagd is of niet. Ze heeft letterlijk met 11 minuten en 37 seconden het record van iedereen verbroken!" Deze man is een creep. Ik nam plaats in de stoel en belde Fatih op. Wat raar dit. Hij neem bijna altijd op en anders heeft hij wel een goede reden voor hz hij niet opneemt. Pfffff.

Fatih:
Ik kon het niet geloven. Dit kon gewoon niet waar zijn. "Het spijt me, maar dit is de laatste keer dat je me ziet. Als jullie hier jets nodig hebben kom ik snel want ik weet van alles af! Echt alles." "Maar je kan me niet achter laten! Doe me dit niet aan! Alsjeblieft!" "Ik hou van jou, maar zo lang ik bij jou ben breng ik jullie allemaal in gevaar. Ben zo weer terug."
Toen keek ze me nog dieeep in mijn ogen aan en liep weg. Ik kan het echt niet geloven. Ik leunde tegen de muur en begon te huilen.
AMALIA!

Mirjam:
Ik werd wakker in een wit bed met veel licht op mijn ogen gericht. Pffffffff. "blij zijn mag ook wel." Die snotaap mag er ook wel blij met zijn humor. Aimane zat over mij te leunen en keek TE blij. "Wrm the Fuck zou ik blij moeten zijn? Ben gewond en gemarteld en moet voor de zelfde mensen werken." "Nou daar kan ik verandering in brengen..., maar ik heb zo mijn voorwaardes." Ik ging rechtop zitten en sloeg me haar om. "En die voorwaardes zijn?" "Je BLIJFT bij mij wonen. Voor altijd. Tot dat we Yigit hebben. Blijf je bij mij." Ik keek hen lang aan. Er was maar een ding wat ik van deze Clojo wilde.Ik leunde voorover en trok hen naar me toe. Ik kuste hem . Ik had hem zo gemist. Het was heel verkeerde, maar ik kuste hem. Hij trok zich terug waar me heel erg aan irriteerde. Nog 1 ding." Ik rolde met me ogen. "Je bent aangenomen." Ik keen hem blij aan en lachte luid. Ik knuffelde hem dood.

Ein-de-lijk. Iets positiefs.

Mensennnnn. Heb pww 😰😰 in sha allah komt het goed. Veel suc6 als jij ook een toets hebt , maar remember "beter een onvoldoende en dat je het tenminste hebt geprobeerd dan opgeven en niks doen!"

V.TWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu