Oh, This New Life (✓)

[8] Nothing special ))

..ეს იყო ყველაზე ვნებიანი და ხანგრძლივი კოცნა მთელ ჩემს ცხოვრებაში..

უცებ თავში თითქოს ვიღაცამ ჩამცხოო, ისე მეტკინა და უკან გავიწიე
- რაიყო, კარგად ხარ?
- კი, უბრალოდ..
- ლეა კარგად ხარ?
- კი, მაგრამ... სახლში წამიყვან?
- რათქმაუნდა

სახლის წინ გააჩერა მანქანა
- მართლა კარგად ხარ?
- კი უბრალოდ თავი ამტკივდა, წამალს დავლევ
- კარგი და მომწერე როგორ იქნები
- კარგი
სანამ მანქანიდან გადავიდოდი, ერთამანეთს ვაკოცეთ
- მიყვარხარ
- მეც მიყვარხარ

მამას გარდა ყველა სახლში იყო.
- ლეა, ამდენ ხანს სად იყავი??
- ააამ, ცოტა გავისეირნე
- ამას ცოტა ქვია? ეს ლუკასი იყო?
- ხო დე, რაიყო?
- არაფერი. თქვენ შორის რამე ხდება?
- აააამ... იცი... ჩვენ შეყვარებულები ვართ...
- დარწმუნებული ხარ რომ სწორად იქცევი?
- უუუჰ, შენც გგონია რომ ვიჩქარეთ?
- აბა რა ვიფიქრო? ერთი თვეა იცნობ
- ვიცი, მაგრამ....
- არ ვიცი, ხოიცი მე არ გიშლი, მაგრამ მომავალში შენ აგებ პასუხს იმაზე რაც მოხდება. რათქმაუნდა იმედი მაქვს ყველაფერი კარგად იქნება, მაგრამ დედა ვარ და ვალდებული ვარ დაგიცვა
- ვიცი და მიყვარხარ, ძალიან- მივედი და ჩავეხუტე, არ ვიცი მის გარეშე რა მეშველება
- კარგი, ოთახში ავალ
- მიდი
- აახო უი, თავის ტკივილის წამალი არ გვაქ? რაღაც, ამტკივდა
- მანდ უჯრა გამოაღე და ნახავ
- კარგი

ჩემს ოთახში ვიყავი, როცა ნატი შემოვიდა
- ლეა, სად იყავი?
- სასეირნოდ
მან ცალი წარბი ამიწია და ხელები გადაიჯვარედინა
- რაიყო?
- რახან პატარა ვარ გგონია ვერ ვხვდები შეყვარებული რომ გყავს?
- კარგი კარგი, რა გინდა?
- არაფერი, უბრალოდ დამაფასეთ!!
- ხოიცი რომ გაფასებ ნააატ
- მართლა??
- რათქმაუნდა! უშენოდ საერთოდ რა მეშველებოდა??
- არც არაფერი
- მოდი ჩემთან
მოვიდა და ჩამეხუტა. ნატი მესამე კლასშია, მაგრამ მაინც ისეთი პატარაა, ციცქნა💕
- იცოდე, თუ რამეს გაწყენინებს, მაშინვე მითხარი
- აუცილებლად. ეხლა მიდი, შენს ოთახში და იმეცადინე, მე დავისვენებ
- კარგი, წავალ
ვუყურებდი როგორ გადიოდა ოთახიდან და თავს მართლა ბედნიერად ვგრძნობდი

ტელეფონზე შეტყობინება მომივიდა

* აბა როგორ ხარ? გაგიარა თავის ტკივილმა?*

*კი💓💓*

*ანუ დღეს ისევ გნახავ ხო❤*

*სიმართლე გითხრა, დასვენება მინდა*

*კარგი, ხვალ გამოგივლი და კოლეჯში მე წაგიყვან💖*

*კარგი❣❣❣*

დილით მაღვიძარამ გამაღვიძა. საშინლად ვიყავი და ადგომა არ მინდოდა, მაგრამ ლუკასი გამახსენდა და ძლივს ავდექი.

- დღეს ნატს მე ვერ წავიყვან, ტაქსით წაიყვანეთ რომელიმემ.
გვითხრა მე და დედას მამამ
- მე წავიყვან
- კარგი, ალბათ მზად იქნება, ადი და ნახე

- ნააატ, შეიძლება შემოვიდე?
- მოდიი
- მზად ხარ?
- კი მოვდივარ, აუუ ლეა ამის წამოღებაში დამეხმარები?
ხელში უზარმაზარი ფორმატია ფურცელი ეჭირა
- ეს რაარის?
- პროექტია
- აჰაამ გასაგებია

ვიფიქრე ლუკასი წაგ იყვანს ორივესთქო და დავურეკე
- ჰეეი, აბა როგორ ხარ? მზად ხარ?
- კი, მარა ცოტა იჩქარე, ჩემი და უნდა წავიყვანოთ ჯერ სკოლაში
- აჰააამ, მშვენიერია, თან გავიცნობ
- ხოო, მიდი გელოდებით
- ორ წუთში მანდ ვარ
გავუთიშე და ჩანთა ავიღე, მერე კი გარეთ გავედით

- ჰეეი, აბა როგორ ხართ?
შენ ალბათ ნატი ხარ
- ხო და შენ ჩემი დის შეყვარებული?
- ნატ - გაბრაზებული თვალებით შევხედე
- ხო, შენი დის შეყვარებული ვარ
- ანუ გიყვარს? და მასაც უყვარხარ?
გაკვირვებული თვალებით მიყურებდა შემომხედა მან
-ხო ნატ, ეს იმას ნიშნავს რომ ერთმანეთი გვიყვარს
- ანუ დედა და მამაც შეყვარებულები არიაან?
ლუკასმა გადაიხარხარა
- კარგი კითხვაა. - არ ვიცი ესეთი იდეები საიდან მოსდის
- ნატ მოდი ამაზე მერე ვისაუბროთ, ეხლა სკოლაში გვაგვიანდება
- კარგი კარგი.
ნატი სკოლაში მივიყვანეთ და კოლეჯში წავედით. როგორც კი მანქანიდან გადმოვედით, ჩამეხუტა... მაშინვე გამათბო...
სერიოზულად ეხლა დავფიქრდი და მივხვდი, რომ ის მართლა მიყვარს.... ჩემ თავზე მეტად, მიყვარს..

აბა როგორი იყოო? მოგეწონათ?💖💖💖 Vote&com
პ.ს. ვეცდები მალე დავდო თავები❤❤❤