Searching for an answer.

Chapter Six

*vanuit Liam P*

Ik zat in het vliegtuig, naast Niall, die bezig was zijn riem vast te maken. Mijn riem zat al lang vast, maar Niall kreeg het op de een of andere manier niet voor elkaar zijn riem vast te maken.

De andere passagiers hadden de opdracht gekregen ons met rust te laten, en daar was ik blij om. Af en toe was het heerlijk om even rust te hebben, hoe kort die soms ook duurde.

Mijn zusje, Marlie, en het zusje van Niall, Mila, zaten voor ons in het vliegtuig. Ze waren beste vriendinnen geworden, en waren onafscheidelijk. Daardoor konden we dus ook veel met zijn vieren doen. Niall en ik hadden een goede band met onze zusjes, en die wilden we graag zo houden.

Vandaar dat we nu samen op vakantie gingen, naar Venetië, de stad van de liefde.

Helaas waren we alle vier vrijgezel en hadden we er dus niet heel veel aan dat het de stad van de liefde was. We gingen er vooral heen omdat het er op de foto's altijd zo ontzettend mooi uit zag.

Niall kreeg eindelijk zijn stoelriem vast, en niet veel daarna klonk er gekraak door de luidsprekers.

Er werd wat gezegd in de trant van: stoelriemen vast, prettige reis, en de veiligheidsinstructies werden uitgelegd.

Aangezien ik het hele praatje inmiddels wel uit mijn hoofd kende, lette ik nauwelijks nog op.

Uiteindelijk begon het vliegtuig te rijden, de wielen raakten de grond niet langer en werden ingeklapt. We vlogen!

Niall had zijn handen tegen zijn oren gedrukt, hij had altijd last van het opstijgen en landen van het toestel.

Na een tijdje naar buiten te hebben gestaard, viel ik in slaap.

Aangezien ik niet heel vast sliep, hoorde ik het hele gesprek van Marlie en Mila, alle geluiden die Niall maakte, en alle andere geluiden in het vliegtuig.

Soms haatte ik het dat ik niet vast kon slapen, en één van die momenten was nu. Ik slaakte een diepe zucht terwijl ik mijn ogen weer opende.

Op deze manier zou ik nooit normaal kunnen slapen, daarom deed ik ook geen pogingen meer.

Met mijn rechterhand ging ik even door mijn haren, dat nu weer even lang was als vóór One Direction opgericht werd. Volgens mijn zusje stond het me erg goed, dus liet ik het maar zo.

Uren later landden we eindelijk in Venetië, of eerder een plaatsje dicht bij Venetië want in Venetië zelf was geen plaats voor een vliegveld. Met een busje werden we naar Venetië gebracht, de koffers werden naar het hotel gebracht, dus daar hoefden we niet op te letten.

Samen liepen we het stuk naar het hotel, de straten waren te smal om met een auto doorheen te rijden, dus daar hoefden we niet op te letten.