Searching for an answer.

Chapter Nine

Het is inmiddels drie dagen later...

*vanuit Sean*

"Hey Danee! Ga je vanavond mee naar dat feest in San Marco?" vroeg ik enthousiast toen Danee mijn huis binnen kwam.

"Ja, leuk! Komen er nog meer mensen hier uit de buurt?" Vrolijk keek ze me aan.

"Ja, Mara en Deveny gaan ook, en misschien nog een aantal toeristen," vertelde ik, en glimlachte breed naar haar.

"Oké, ik ga mee! Zullen we met mijn boot gaan?" Vragend keek Danee me aan, terwijl haar lippen een grote glimlach op haar gezicht vormden. De kuiltjes in haar wangen zagen er schattig uit, en haar ogen straalden.

Mijn broer en zijn vrienden waren gisteren vertrokken naar San Polo, en ik hoopte dat ze niets van het feest in San Marco af wisten.

Het zou de avond voor iedereen verpesten.

"Vraag die toeristen anders ook mee, dan zien zij ook eens hoe de feesten er hier aan toe gaan!" stelde ik voor, met een uitdagende glimlach op mijn gezicht.

"Zal ik doen. En moet jij trouwens niet rusten met die gebroken en gekneusde ribben?" vroeg Danee, met een uitdagende ondertoon in haar stem.

"Eigenlijk wel..." gaf ik toe, "maar een feest in San Marco kan ik niet laten schieten he?"

"Weet David trouwens van dat feest?" Een blik vol angst vulde haar ogen, en een steek van medelijden ging door me heen. Ze had duidelijk trauma's overgehouden aan mijn broer, die haar geen seconde met rust liet.

"Om eerlijk te zijn weet ik het niet... Maar je moet je avond niet door hem laten verpesten! Tenslotte ben ik er, en ik zal je beschermen, dat beloof ik," stelde ik haar gerust. Danee glimlachte even naar me en gaf me toen een voorzichtige knuffel.

"Je bent mijn allerbeste vriend Sean," fluisterde ze, en ik glimlachte.

"En jij mijn allerbeste vriendin," fluisterde ik terug. Haar ogen glinsterden en straalden terwijl ze breed glimlachte.

"Hoelaat begint dat feest eigenlijk?" vroeg Danee na een korte stilte.

"Om 7 uur, dus kom je me om 6 uur ophalen?" Mijn stem klonk vrolijk terwijl ik haar vraag beantwoordde.

"Is goed! Dan zie ik je vanavond weer!" Toen draaide ze zich om en liep mijn huis uit.

Ik kon niet wachten tot vanavond.