Searching for an answer.

Chapter Seventeen

*vanuit Deveny*

Het feest was inmiddels al een paar dagen geleden, nog nooit was een feest zo leuk geweest! We hadden veel nieuwe vrienden gemaakt, en ik had nu zelfs een relatie met Sean!

Vanochtend was ik op een goed idee gekomen, althans, dat vond ik zelf.

Ik wilde een feest houden voor alle vakantievrienden die ik afgelopen week gemaakt had, en natuurlijk ook voor Sean, Mara en Danee.

Hopelijk mocht ik de jacht van mijn vader lenen, die in de haven aan de rand van Venetië lag.

Toen ik beneden kwam zaten mijn ouders en broertje al aan tafel.

"Pap, zou ik een feest mogen geven op je jacht vanavond?" vroeg ik voorzichtig, mijn vader dacht even na en knikte toen.

"Zolang je alle rommel maar opruimt naderhand!" zei hij, ik knikte en bedankte hem door hem een knuffel te geven.

"Dadelijk wordt Sean nog jaloers!" riep Alessandro, mijn broertje.

"Sean?" vroeg mijn moeder, terwijl ze haar wenkbrauwen op trok.

"Ja, ze heeft verkering met hem!" riep Alessandro hyper.

"En waarom wist ik dat niet?" vroeg mijn moeder, met een lichte teleurstelling in haar stem.

"Omdat je niet luisterde toen ik het vertelde, pap en Alessandro luisterden wel dus die wisten het," antwoordde ik geduldig, hopend dat mijn moeder niet kwaad zou worden.

"Sean O'Donnell, met zijn verschrikkelijke, sadistische broer? Geen sprake van jongedame!" riep mijn moeder hysterisch.

"Mam doe nou eens normaal! Ik ben volwassen dus ik bepaal zelf wel met wie ik een relatie heb!" riep ik kwaad terug.

"Ze heeft gelijk Maria, ze is volwassen, en mag zelf kiezen," hielp mijn vader me.

"En toch verbied ik het! Mijn dak, mijn regels! Die broer van hem is gevaarlijk, en die Sean is ook niet te vertrouwen!" riep mijn moeder woedend.

"Je bent hartstikke gek geworden mam! Sean is ook maar een mens! Hij kan er niets aan doen dat zijn broer zo ziek in zijn hoofd is! Sean is totaal anders! Hij heeft een klein meisje gered van de dood door zelf voor die auto te springen!" schreeuwde ik woedend, en rende het huis uit.

Mijn vader kwam achter me aan, en hield me tegen.

"Ik mag het feest zeker niet meer geven hè?" vroeg ik teleurgesteld.

"Natuurlijk wel! Je moet alleen inzien dat je moeder bezorgd om je is. Vraag Sean anders of hij even langs komt?" stelde mijn vader voor, ik glimlachte dankbaar naar hem. Meteen pakte ik mijn mobiel uit mijn zak en belde Sean op, hij zou er binnen tien minuten zijn.