Searching for an answer.

Chapter Twenty-Five

*vanuit Liam H*

"Wat denk je er van Liam, wil je de rol of niet?" vroeg mijn manager me. Het ging over een rol in een dansfilm, en aangezien ik niet erg goed was in dansen, twijfelde ik of ik de rol wel moest spelen.

"Moet ik ook dansen dan?" vroeg ik uiteindelijk maar.

"Maar natuurlijk! Het is een dansfilm slimme! Waar zit je toch met je hoofd?" vroeg mijn manager, hij klonk niet kwaad, eerder bezorgd.

"In Venetië," mompelde ik, nauwelijks verstaanbaar. Helaas verstond mijn manager inmiddels zo'n beetje alles wat ik mompelde, dus hij keek me vragend aan.

"En wat is er in Venetië?" vroeg hij, terwijl hij me met een doordringende blik aankeek.

"Mijn vriendinnetje," mompelde ik, nog onverstaanbaarder. Ik hoopte met heel mijn hart dat hij het niet zou kunnen verstaan, tevergeefs.

"Hoe krijg je dat nou weer voor elkaar? Een dikke week op vakantie en meteen een vriendin?" Mijn manager klonk verbaasd, en een vleugje kwaadheid klonk door in zijn stem.

"Door verliefd op elkaar te worden! Ik werd verliefd op haar, en zij op mij," zei ik, en ik probeerde niet kwaad te worden.

"Of ze werd verliefd op je beroemdheid en geld," zei mijn manager, ineens volkomen rustig.

"Nee, dat werd ze niet. Ze wist niet eens dat ik acteur was! Ze is speciaal Stephen, geloof me nou eens." Bijna smekend keek ik hem aan.

"Ik geloof je pas wanneer ik haar ontmoet heb," zei mijn manager. 

"Dan moet je haar maar eens ontmoeten," zei ik, en glimlachte even.

"Kun je haar anders niet skypen? Als ik het goed heb is het daar nu vier uur in de middag," zei mijn manager. Mijn ogen lichtten op toen hij dat zei.

"Mag dat? Nu?" vroeg ik verbaasd, maar toch was de blijdschap duidelijk te horen in mijn stem.

"Ja natuurlijk, op voorwaarde dat ik ook een beetje mee mag praten," zei mijn manager, terwijl hij naar me knipoogde.