Searching for an answer.

Chapter Eight

*vanuit Danee*

Ik keek de blondharige jongen even aan, hij moest ongeveer even oud zijn als ik.

"Gaat het wel?" vroeg ik bezorgd, toen ik zag dat de jongen een pijnlijk gezicht trok. Op zijn gezicht zat een grote, rode plek. Ik wist natuurlijk niet wat er gebeurd was, maar iemand moest hem geslagen hebben om zo'n plek te creeëren.

"Ja, nee, eigenlijk niet echt." De jongen boog verdrietig zijn hoofd, zijn zachte stem stond vol met verdriet.

"Je moet het koelen, anders wordt het helemaal dik," adviseerde ik, en zag dat de jongen even glimlachte.

Hij hief zijn hoofd weer op en stak toen zijn hand uit.

"Ik ben Luke Hemmings," stelde hij zichzelf voor toen ik zijn uitgestoken hand vastgepakt had.

Liam grinnikte even terwijl ik mezelf aan Luke voorstelde.

"Wat is er zo grappig?" Vragend keek ik Liam aan, hij grijnsde even voor hij antwoordde.

"Mijn broer heet Luke Hemsworth, ik vond het best veel op elkaar lijken, vandaar. Ik heet trouwens Liam Hemsworth," zei Liam, terwijl hij de, nog steeds uitgestoken, hand van Luke schudde.

"Dat lijkt inderdaad best veel op elkaar," zei Luke, en hij grimaste even.

"Luke, je moet dat echt koelen..." zei Liam, die even beter had staan kijken naar het gezicht van Luke.

"Ik weet het, maar waar? Ik kan niet terug naar het hotel, en ik heb geen idee waar ik anders heen moet."

Terwijl Luke dat zei boog hij zijn hoofd weer.

"Kom op man, we gaan wel naar het huis van Danee. Maar dan moeten we nog wel even lopen," zei Liam, terwijl hij breed naar me glimlachte.

Luke keek even bedenkelijk, maar haalde toen zijn schouders op.

"Ik heb toch niets te verliezen," mompelde hij, terwijl hij met ons mee liep.

"Luke... Mag ik vragen wie je heeft geslagen?" vroeg ik, half fluisterend zodat alleen Luke me kon horen.

"Mijn broer, we hebben niet zo'n goede band met elkaar..." legde Luke fluisterend uit.