Searching for an answer.

Chapter Twenty-Six

*vanuit Danee*

Ik keek verrast op toen Liam me belde via Skype. Natuurlijk nam ik meteen op, en glimlachte zodra ik zijn gezicht zag.

"Heey lieve schat!" zei Liam, terwijl hij lief glimlachte.

"Heey lievere schat!" zei ik, mijn wangen werden rood terwijl ik naar zijn knappe gezicht keek.

"Hoe gaat het met je?" vroeg hij lief.

"Gaat wel, ik mis je echt heel erg. En hoe gaat het met jou?" Het skypen was geen echte oplossing, maar ik kon hem tenminste zien, en met hem praten.

"Precies hetzelfde... En ik wil je graag aan iemand voorstellen. Danee, dit is Stephen, mijn manager," zei Liam, terwijl hij zijn camera een beetje draaide.

Ik zag een man van rond de veertig, met zwarte haren die langzaamaan grijs begonnen te worden. Zijn oogkleur kon ik niet goed zien.

"Hallo meneer," zei ik beleefd, en glimlachte even.

"Hallo Danee, en je mag wel gewoon Stephen zeggen, anders voel ik me zo oud," zei Stephen, hij en Liam lachten even.

"Oké, zal ik doen. En hoe gaat het met jou, Stephen?" vroeg ik, omdat dat me wel zo beleefd leek. Ik wilde wel een goede eerste indruk maken.

"Goed, goed. Ik probeer Liam een rol aan te smeren in een dansfilm maar hij wil niet meewerken."

"Omdat ik niet goed kan dansen," reageerde Liam meteen. Ik lachte even.

"Als je het niet wilt, moet je het gewoon zeggen. Maar ik vind dat je best goed kan dansen hoor, voor zover ik gezien heb," zei ik, niet goed wetend of ik me er wel mee moest bemoeien.

Ik zag dat Stephen iets in Liam zijn oor fluisterde, waardoor Liam breed begon te glimlachen.